Πριν ο Ρόκι σφυρίξει τη σέντρα στο Καραϊσκάκης, λέγαμε ότι ο Ολυμπιακός θα πάει το ματς στο μισό-μηδέν. Λάθος. Το πήγε στο 2-0 και εύκολα μάλιστα. Είχαμε πει ακόμα ότι η Γιουνάιτεντ είναι "κακή ομάδα". Τα τρώει πίσω, δύσκολα το βάζει μπροστά και στο κέντρο δεν κάνει τίποτα.

Επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια του ματς στον πόντο. Η Γιουνάιτεντ δεν υπήρχε στο γήπεδο. Είχαμε πει επίσης ότι ο Ολυμπιακός στα τρία εντός έδρας ματς στον Όμιλο δεν ήταν καλός .Αποδείχτηκε, όμως, ότι την καλύτερη ευρωπαϊκή του εμφάνιση στο Καραϊσκάκης τη φύλαγε για το νοκ-άουτ που του ανοίγει το δρόμο για τους "8".

Είχαμε πει ότι η Γιουνάιτεντ έχει ποδοσφαιριστές σαν τον Ρούνεϊ (κυρίως) και τον Φαν Πέρσι, που μπορούν να κάνουν φάσεις από μόνοι τους και να σκοράρουν. Δεν το είδαμε αυτό ποτέ στο χορτάρι. Η μια και μοναδική ευκαιρία στο 82' με το σουτ του Φαν Πέρσι που έφυγε άουτ ήταν προϊόν ομαδικής προσπάθειας.

Να δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει αυτό το ματς με την ησυχία μας. Αν σου ζητάγανε να βγάλεις έναν τίτλο, θα μπορούσες να πεις αυτό που είδες σε τρεις λέξεις: "όχι τόσο εύκολα". Να ξαναπούμε ότι η Γιουνάιτεντ είναι σε κακή κατάσταση. Την έκανε, όμως, ακόμη χειρότερη η απόδοση του Ολυμπιακού. Η ίδια κακή Γιουνάιτεντ στη φάση των ομίλων ήταν αήττητη. Ο πολύ καλός Ολυμπιακός ήταν που έκανε αυτή τη νίκη τόσο εύκολη.

Από ένα σημείο και μετά, όσο πέρναγε η ώρα και οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού είχαν πάρει χαμπάρι ότι ήταν καλύτεροι καθάριζαν όλες τις φάσεις. Πήγαιναν πρώτοι στη μπάλα και κέρδιζαν όλες σχεδόν τις προσωπικές μονομαχίες. Έβλεπες στο πρόσωπο τους, αλλά και στον τρόπο που πήγαιναν απάνω στις φάσεις την αυτοπεποίθηση. Και σε καμία περίπτωση τον φόβο απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο. Πέρα από τα τεχνικά ζητήματα και τις τακτικές για να κερδίσεις τέτοια παιχνίδια πρέπει κατ' αρχήν να το πιστέψεις.

Ο Μίτσελ από τη δική του πλευρά τα έκανε όλα σωστά. Εκεί που ο Ολυμπιακός παίρνει άριστα είναι στη ψυχολογική προετοιμασία, ότι μπορεί να κερδίσει αυτό το μεγάλο παιχνίδι κι αυτόν τον μεγάλο αντίπαλο. Λέγαμε πριν το ματς ότι η Γιουνάιτεντ είχε χάσει στους ομίλους γιατί η ίδια εκτός έδρας έπαιζε συντηρητικά, αλλά και γιατί οι αντίπαλοι της, αντιμετώπιζαν όχι μόνο με σεβασμό, αλλά και με φόβο. Ο Ολυμπιακός αντίθετα μπήκε στο γήπεδο για να κερδίσει. Και κέρδισε πολύ πιο εύκολα από ότι θα περίμενε κι ο πιο αισιόδοξος οπαδός του.

Η Άντερλεχτ με παίκτη λιγότερο στο Καραϊσκάκης τον είχε ζορίσει. Πίεσε και έβγαλε φάσεις. Η Γιουνάιτεντ τίποτα. Σε ότι έχει να κάνει, ωστόσο, με την πρόκριση υπάρχουν (τουλάχιστον) αλλά 90 λεπτά στο Ολντ Τράφορντ. Το κοντέρ, όμως, έχει ήδη γράψει Ολυμπιακός-Γιουνάιτεντ 2-0.

Αυτή η νίκη, η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του Ολυμπιακού, είναι δεδομένη. Δεν μπορεί να την πάρει κανείς πίσω ότι κι αν γίνει στη ρεβάνς. Να πούμε, λοιπόν κι εμείς την κοινοτυπία: μια ιστορική νίκη, που αλλάζει επίπεδο στον Ολυμπιακό. Δεν είναι μόνο το άμεσο οικονομικό κέρδος από το μπόνους της πιθανής πρόκρισης. Είναι ότι τον φέρνει πιο κοντά στην ποδοσφαιρική ελίτ της Ευρώπης. Ανεβάζει το πρεστίζ της ομάδας, ανεβάζει την αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών, αλλά ταυτόχρονα ανεβάζει την τιμή των μετοχών τους στο χρηματιστήριο.

Αν ο Μανωλάς πχ. έκανε πέντες δραχμές, μετά από αυτή την εμφάνιση του Ολυμπιακού και το αποτέλεσμα, η τιμή του ανέβηκε στις έξι. Στις επτά. Κι αυτό το ξέρουν καλύτερα από όλους οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, ότι παίζοντας σ' αυτή γίνονται καλύτεροι και ανεβάζουν το κασέ τους. Δεν είναι μικρό πράγμα να γίνει ο Ολυμπιακός επί της ουσίας μια ομάδα που εκπληρώνει φιλοδοξίες και όνειρα. Όπως έχει γίνει ήδη με τους Φετφατζίδη, Φέισα, Μήτρογλου να γίνει το ίδιο αύριο και με άλλους ποδοσφαιριστές. Χωρίς αυτό να έχει σαν αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να μικραίνει. Το αντίθετο μάλιστα.

Με τον Ολυμπιακό (αποδεδειγμένα) να γίνεται καλύτερος. Δεν ήταν αυτή η νίκη, η νίκη μιας μεγάλης ποδοσφαιρικής βραδιάς που κάνει ευτυχισμένο τον οπαδό για κάποιες ώρες για ένα-δύο 24ώρα και στη συνέχεια, να επανέρχεται στην πραγματικότητα. Ήταν μια νίκη, που βάζει παρακαταθήκη και υποθήκη για το μέλλον. Μια νίκη που έριξε τα μπετά, τα θεμέλια για έναν Ολυμπιακό διαφορετικού επιπέδου.