Με το ρόστερ που τερμάτισε στην 5η θέση την περυσινή σεζόν, ο πρωταθλητισμός για τον Ολυμπιακό ήταν απαγορευτικός.

Κι ο Μαρινάκης το “πάμε για πρωτάθλημα” δεν το λέει μόνο στα λόγια. Όταν, όμως, πας για δέκα μεταγραφές, δεν χρειάζεσαι μόνο πολλά λεφτά. Θέλεις και συγκεκριμένη φιλοσοφία.

Στον Ολυμπιακό ξεκίνησαν με τους αναπληρωματικούς: Μέγιερι, Μοντεστό, Μιραλάς, Χολέμπας, Επστάιν. Μετά πήραν σειρά τα βαριά χαρτιά: Ιμπαγάσα για δεκάρι, Ρόμενταλ για δεξιά. Για αριστερά κάνει προσπάθεια για τον Ριέρα. Για αμυντικό χαφ παίζει ο Σένα και ενδεχόμενα και ο Γκατούζο. Πιθανότατα θ’ αποκτηθεί και φορ με τον Τρεζεγκέ να είναι μέσα στο παιχνίδι.

Στις έξι θέσεις των χαφ και της επίθεσης ο Ολυμπιακός τη νέα σεζόν θα έχει κατά πάσα πιθανότητα πέντε καινούριους και τον Ντουντού. Ήδη οι δύο είναι γνωστοί. Ο 34χρονος Ιμπαγάσα κι ο 32χρονος Ρόμενταλ. Στα 34 είναι επίσης ο Σένα (ενώ ο Γκατούζο στα 32). Στα 33 ο Τρεζεγκέ.

Κακά τα ψέματα. Για να βρεις αξιόλογο ποδοσφαιριστή κάτω από τα 30, πρέπει να τον καλοπληρώσεις. Σε ποσά μάλιστα που για τα ελληνικά δεδομένα είναι λίγο πολύ απαγορευτικά. Κι αν θέλεις έναν δύο, κάτι μπορεί να γίνει. Όπως έγινε πέρυσι στον Παναθηναϊκό με Σισέ και Λέτο. Αν θέλεις όμως πέντε, είναι αδύνατον.

Δεν ξέρω αν οι επιλογές των 30+ αποτελούν προσωπική φιλοσοφία του Βαγγέλη Μαρινάκη ή των συμβούλων του. Με δεδομένες, όμως, τις ανάγκες του Ολυμπιακού ήταν μονόδρομος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κάνεις ομάδα πρωταθλητισμού. Αφού θέλεις τόσους πολλούς, θα πας εκ των πραγμάτων σε ομάδα μιας χρήσεως. Άντε δύο.

Δεν ρισκάρεις με τέτοιες επιλογές. Απλά ξέρεις ότι σε ένα δύο χρόνια θα πρέπει ν’ αρχίζεις να βουλώνεις τρύπες. Για να ξαναφτιάξεις καινούρια ομάδα. Δεν είναι για παραπάνω οι 34άρηδες. Στην καλύτερη περίπτωση θα σου παίξει δύο χρόνια μπάλα ένας 32άρης. Είπαμε όμως.

Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός ήθελε να κάνει πρωταθλητισμό στην πράξη κι όχι με το στόμα, η επιλογή αυτή ήταν μονόδρομος. Με έμπειρους, μπαρουτοκαπνισμένους ποδοσφαιριστές, που ήταν ελεύθεροι και διαθέσιμοι. Το αν θα προλάβουν να γίνουν ομάδα και τι κουράγια έχει ο καθένας σε ατομικό επίπεδο, θα φανεί μέσα στο χορτάρι. Δεν είναι εύκολο. Δεν υπήρχε, όμως, άλλος τρόπος. Με παιδάκια και με ταλέντα δεν γίνεται πρωταθλητισμός.

Αυτό αποδείχθηκε την πρώτη χρονιά του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού με τους Κλέιτον, Μελίσση, Χριστοδουλόπουλο, Ρουκάβινα, Γκάμπριελ και σία. Αυτό που κάνουν, λοιπόν, στον Ολυμπιακό με την ομάδα μιας χρήσεως είναι κατ’ αρχήν σωστό. Απομένει να φανεί και κατά πόσο θα είναι αποτελεσματικό.