Ο Νταλάρας γιαουρτώνεται και κάνει τις συναυλίες (όσες πρόλαβε να κάνει δηλαδή) υπό τη συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας και των ΜΑΤ. Γιαουρτώνονται επίσης, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Καθηγητές στα Πανεπιστήμια προπηλακίζονται. Οι πολιτικοί, δεν τολμάνε να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους.

Έκτακτα μέτρα της Αστυνομίας, όχι μόνο για το ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, τη περασμένη Κυριακή αλλά και για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Σημεία των καιρών. Όταν μια χώρα καταρρέει και χρεοκοπεί, όλους τους παίρνει η μπάλα. Και δεν είναι δυνατόν, να δούμε σήμερα, με τη λογική τους κανόνες του χθες.

Όταν η Χρυσή Αυγή μετά το Δήμο της Αθήνας, ετοιμάζεται να μπει στη Βουλή. Κι αυτό είναι το επόμενο βήμα στη κεντρική πολιτική σκηνή μετά τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ.

Ποιος μπορεί να ζητάει ψυχραιμία και ηρεμία, σ' αυτές τις στιγμές και σ' αυτές τις συνθήκες; Κι από ποιους; Οι βολεμένοι, και οι χορτασμένοι, από τους ταλαιπωρημένους και τους άνεργους; Σε ποια γλώσσα και με ποιους κανόνες μπορεί να γίνει αυτή η συνεννόηση;

Να κομπάζει ο Βενιζέλος ότι έσωσε την πατρίδα. Να βρίζει ο Λοβέρδος τους γιατρούς. Να κουνάει το δάκτυλο η Διαμαντοπούλου στους καθηγητές και τους δασκάλους; Να βρίζει ο Πάγκαλος τους δημοσίους υπάλληλους κοπρίτες; Να ζητάει αυτοδυναμία ο Σαμαράς; Γιατί;

Για να ξαναγίνουνε Υπουργοί ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Παπαθανασίου κι ο πάντα ωραίος και κομψός Άρης Σπηλιωτόπουλος; Πόσο θράσος πρέπει να έχουν για να απευθύνονται στον ελληνικό λαό; Όχι μόνο για να ζητάνε τη ψήφο του, αλλά για να τον απειλούν ψυχρά και απροκάλυπτα: Ψηφίζεις εμάς, η χρεωκοπείς. Η, εμείς και το Ευρώ, η γυρίζεις στα δραχμή και στη δεκαετία του 50.

Εκεί τοποθετούν το διακύβευμα των εκλογών: Να διατηρηθούν στην εξουσία και στις καρέκλες τους. Ο Σαμαράς, αν είναι δυνατόν μόνος του, ο Βενιζέλος να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία.

Ιδεολογίες, αρχές, παρατάξεις, έχουν πάει προ πολλού περίπατο. Τα δύο μεγάλα κόμματα, έχουν ενωθεί εις σάρκα μια. Η μοναδική τους διαφορά είναι σε προσωπικό επίπεδο. Ποιος είναι ο ποιο ικανός και ο ποιο έξυπνος; Ο Χρυσοχοΐδης, η, ο Μεϊμαράκης; Η Πιπιλή, ή, η Μπατζέλη;

Εμείς να είμαστε καλά να κυβερνάμε. Έτρεξε να ψηφίσει τον Βενιζέλο, η Μιλένα Αποστολάκη. Κι ας είναι εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας. του ΠΑΣΟΚ. Σαν ένδειξη καλής θέλησης, μπας και επιστρέψει στην ζεστή πολιτική αγκαλιά του αρχηγού.

Κι εύλογο είναι ο κόσμος να έχει ζαλιστεί. Ο Καμμένος να κάνει δικό του κόμμα. Ποιο έξυπνος σου λέει είναι από μένα ο Καρατζαφέρης

Οι ακροδεξιοί να βγαίνουν με τις ελληνικές σημαίες στους δρόμους και να φωνάζουν κάτω οι κλέφτες και οι προδότες. Η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι τα καλύτερα συστατικά για να ευδοκιμήσει ο φασισμός. Κι η ξενοφοβία. Για τους μετανάστες που παίρνουν το ψωμί των Ελλήνων.

Και τον Καρατζαφέρη να φωνάζει από το βήμα της Βουλής ότι πρέπει να επιτραπεί η οπλοχρησία και το κράτος να επιδοτεί τους πολίτες για την αγορά όπλων. Όπως είπαμε ο κίνδυνος να μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή είναι (και για τον Καρατζαφέρη) ορατός.

Μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες το πολιτικό σύστημα, θα βάλει πάνω στο τραπέζι, όλα τα όπλα του. Ενδεχόμενα, από τον ωμό εκβιασμό να περάσει και στη προβοκάτσια. Άλλωστε είναι και οι δανειστές, που ανησυχούν για το αποτέλεσμα των εκλογών.

Μη τυχόν και χάσουν τα λεφτά τους. Όπου να ναι θα βγει παγανιά, κι ο Πάγκαλος. Παγκόσμια πρωτοτυπία. Στη θεωρία, αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Στη πράξη ποιες είναι οι αρμοδιότητες του; Ποια είναι η δουλειά που κάνει; Ποιες είναι οι αποφάσεις που έχει πάρει και έχει βάλει την υπογραφή του; Τίποτα και καμία

Ο ρόλος και η αποστολή του είναι να βρίζει. Να βρίζει τον ελληνικό λαό, να βρίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους να βρίζει τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Λες και είμαστε ακόμα στη δεκαετία του '80.

Χωρίς κανένας από δαύτους να έχει επίγνωση της πραγματικότητας. Τη κρίση και τους ανθρώπους, τους αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς. Ούτε από προβλήματα καταλαβαίνουν, ούτε έχουν επίγνωση για τον θυμό και την οργή.

Για το ηφαίστειο που κοχλάζει. Το πάθος τους, για την εξουσία είναι τόσο ισχυρό που έχει αποτεφρώσει πέρα από τα συναισθήματα και το λογική. Ούτε που έχουν πάρει χαμπάρι, την έκρηξη που έρχεται. Ότι οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας, είναι κοντά.