Παρακάλια long play στο φίλο του Πατέρα
Τέσσερις ώρες κράτησε η συνάντηση του Γόντικα με τον Αντωνίου. Ούτε παρτίδα τένις ανάμεσα σε Μποργκ και Μακ Ενρό να ήτανε. Να ξηγηθούμε, λοιπόν, για να μην παρεξηγηθούμε.
Η παραίτηση είναι μονομερής πράξη. Στις μέρες αυτές, μάλιστα, είναι το μοναδικό ίσως δικαίωμα που έχει ο όποιος εργαζόμενος. Είτε των 500 Ευρώ είναι είτε καλοπληρωμένος σαν τεχνικός διευθυντής ή football manager.
Δεν τίθεται σε συζήτηση ούτε σε διαπραγμάτευση η παραίτηση. Ούτε υπόκειται σε έγκριση.
Στον Παναθηναϊκό, όμως, φαίνεται ότι το έχουνε αυτό το χούι. Μία με τον Νιόπλια στο Παγκρήτιο, που τελικά ανακάλεσε, και μία τώρα με τον Αντωνίου. Τι μπορούσανε, όμως, να λένε σε αυτές τις τέσσερις ώρες; Και για γκόμενα να πρόκειται και να είσαι καψούρης για θάνατο, τέτοιο παρακάλι είναι πολύ. Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα ζοχαδιαστείς και θα ισχύσει το "άμα θες να φύγεις, φύγε".
Η σάλτσα, όμως, τρώει τις περισσότερες φορές την ουσία. Είναι προφανές ότι μετά τους Βγενόπουλο, Πατέρα πήδηξε από το καράβι κι ο τρίτος της παρέας. Όπως άλλωστε έχει τονίσει κι ο ίδιος ο Αντωνίου, δεν είναι επαγγελματίας. Του έτυχε αυτή η δουλειά. Δεν την επιδίωξε. Ούτε πρόκειται να τη συνεχίσει, όπως π.χ. ο Ίλια Ίβιτς.
Κι όπως επίσης ο ίδιος έχει ομολογήσει, πάνω απ' όλα είναι η σχέση του με τον τέως πρόεδρο. Κι όχι οι ικανότητές του ή τα προσόντα του.
Στον Παναθηναϊκό ταυτόχρονα είχαν μέχρι τώρα την παγκόσμια πρωτοτυπία να διαθέτουν δύο τεχνικούς διευθυντές. Έναν του αστυφύλακα κι έναν του χωροφύλακα. Με τα νεκροταφεία να είναι γεμάτα από αναντικατάστατους ούτε καν τυπικό θέμα δεν υφίσταται. Υπάρχει ο Φρέιτας. Προς τι λοιπόν τα long play παρακάλια;
Για να μη χάσει η Βενετιά βελόνι; Ο Παναθηναϊκός, πάντως, ήδη έχει χάσει και πολλά μάλιστα. Ένα τσουβάλι λεφτά με Κλέιτον, Μελίσση, Γκάμπριελ, Ρουκάβινα και τον σέντερ φορ-τανκς Ρικάρντο Σόουζα. Πάνω από ένα δεκάρικο εκατομμύρια όλοι μαζί. Μόνο για λεφτά που δόθηκαν σε ομάδες.
Αν στους τεχνικούς διευθυντές υπήρχαν άδειες εξασκήσεως επαγγέλματος, όπως στους μάνατζερ, του Αντωνίου μ' αυτές τις επιλογές θα του είχε ήδη αφαιρεθεί. Επειδή, όμως, δεν επρόκειτο για για επαγγελματική συνεργασία, αλλά για σχέση φιλίας κι εμπιστοσύνης με τον (τέως) πρόεδρο, επέστρεψε.
Όσο για Κατσουράνη, Λέτο, Σισέ, δεν χρειάζεται football manager για να τους επιλέξει. Δεν χρειάζεται μυαλό για να πάρεις τέτοιους ποδοσφαιριστές. Μόνο λεφτά. Κι επειδή λεφτά υπήρχαν, έκανε του Κατσουράνη τέσσερα χρόνια συμβόλαιο.
Να μην είμαστε όμως άδικοι. Για εφέτος ο Αντωνίου δεν φταίει σε τίποτα. Φρόντισε να το επισημάνει ο ίδιος στη δήλωσή του: "Δεν είχα αναμιχθεί στο σχεδιασμό και στην προετοιμασία της ομάδας το καλοκαίρι". Για όλα, δηλαδή, φταίει ο Νιόπλιας. Τον Νιόπλια, όμως, ποιος τον επέλεξε; Μόνος του πήγε στην Παιανία, βρήκε ανοιχτή την πόρτα και μπήκε;
Αν ήταν πραγματικός τεχνικός διευθυντής κι όχι φίλος του Πατέρα, αυτός έχει την ευθύνη της επιλογής του. Παρά ταύτα, όμως, ο Αντωνίου εξέφρασε την πεποίθησή του: "Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα".
Αυτό δείχνει και το μεγαλείο του ανδρός. Παρά το γεγονός ότι πιστεύει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, δεν θέλησε να την καρπωθεί. Παραιτήθηκε για να διευκολύνει τη νέα διοίκηση. Κι ας πάρουν τη δόξα κάποιοι άλλοι. Ο Αντωνίου, που όπως έχει πει δεν ζει από το ποδόσφαιρο, δεν την έχει ανάγκη.