Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, προέκυψαν δύο κομμουνιστικά κόμματα. Το ΚΚΕ, με γραμματέα τον Χαρίλαο Φλωράκη, και το ΚΚΕ Εσωτερικού, με τον Μπάμπη Δρακόπουλο. Στο ΚΚΕ μάλιστα, πρόσαπταν και προσέθεταν το άκρως υποτιμητικό "Εξωτερικού".

Όλα αυτά μέχρι και τα πρώτα χρόνια της αποκαλούμενης Μεταπολίτευσης, όπου η Αριστερά, με την όποια μορφή της, ήταν μαστ. Αν λοιπόν τα δύο ΚΚΕ αποτελούν εδώ και κάποιες δεκαετίες παρελθόν, προέκυψαν ξαφνικά δύο ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ του Εσωτερικού, που παίζει στο πρωτάθλημα, και ο ΠΑΟΚ του Εξωτερικού, που παίζει στην Ευρώπη.

Άλλος ΠΑΟΚ την περασμένη Κυριακή στην Τρίπολη, άλλος ΠΑΟΚ την Πέμπτη το βράδυ κόντρα στην Μπενφίκα. Νάτχο, Χούσεν και Μάρτενς, που αποτελούν τις πλέον σημαντικές μεταγραφές του Ιανουαρίου, δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο Γιουρόπα Λιγκ.

Τραβάει κλήρους ο Στέφενς

Η χαρά του κρουπιέρη λοιπόν, που αρέσκεται να επιδεικνύει τη δεξιότητά του, να ανακατεύει την τράπουλα. Δεν είναι μόνο, δηλαδή, η αντικειμενική αδυναμία κάποιων ποδοσφαιριστών να παίζουν στο Γιουρόπα Λιγκ. Είναι πάνω απ' όλα το χούι του Στέφενς να μπερδεύει κάθε φορά την ενδεκάδα. Κίτσιου, Μαντούρο, Ινσαουράλντε, Σπυρόπουλος, τετράδα στην άμυνα στην Τρίπολη. Κίτσιου, Τζαβέλλας, Κατσουράνης, Λίνο, τετράδα με την Μπενφίκα.

Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο Λίνο, στην ηλικία που βρίσκεται, δεν μπορεί να βγάλει δύο ματς Κυριακή-Πέμπτη. Αυτό το καλαμπούρι όμως, με το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, για ποιο λόγο; Δεν ισχύουν τα μονά-ζυγά στο ποδόσφαιρο. Άλλα κεντρικά μπακ να παίζουν στο πρωτάθλημα και άλλα στην Ευρώπη.

Ένα από τα θεμελιώδη ποδοσφαιρικά αξιώματα είναι αυτό που αναφέρεται στην ομοιογένεια. Ότι οι ομάδες οφείλουν να έχουν ένα σταθερό κορμό ενδεκάδας, ώστε να αποκτούν συνοχή και αυτοματισμούς. Πολύ περισσότερο σ' ένα ψευτοπρωτάθλημα σαν το ελληνικό. Πολύ υποβαθμισμένης ποιότητας, που παίζεται σχεδόν στο περπατητό.

Όλα αυτά όμως στον ΠΑΟΚ του Στέφενς πάνε περίπατο. Ο Ολλανδός επιλέγει κάθε φορά την ενδεκάδα λες και κλείνει τα μάτια, βάζει το χέρι σε μια σακούλα και τραβάει κλήρους με τα ονόματα των ποδοσφαιριστών. Και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, κι έναν δεύτερο κλήρο σε ποια θέση θα χρησιμοποιηθεί ο καθένας.

Τη μια Κυριακή στόπερ ο Κατσουράνης, την άλλη δεκάρι. Στο ένα ματς αμυντικό χαφ ο Μαντούρο, στο άλλο στόπερ. Και δεξί χαφ ο Νίνης, και αριστερό. Και αριστερό μπακ ο Τζαβέλλας, και στόπερ. Και δεξί μπακ ο Σκόνδρας, και κεντρικός αμυντικός. Ακόμα και στην προετοιμασία οι προπονητές, τόσα πολλά πειράματα δεν κάνουν. Ο Στέφενς τα κάνει όλα αυτά στη διάρκεια της σεζόν. Πώς να διαβάσεις λοιπόν το ματς με την Μπενφίκα, όταν δεν μπορείς να διαβάσεις τον ΠΑΟΚ; Μια ομάδα που είναι στο κορώνα-γράμματα και στο ό,τι κάτσει.

Γίνονται θαύματα στο ποδόσφαιρο

Το κυρίαρχο όλες αυτές τις μέρες, είναι η κοινή δημοσιογραφική επιθυμία ότι σ' αυτό το κρίσιμο, σ' αυτό το μεγάλο ματς, θα εμφανισθεί ένας διαφορετικός ΠΑΟΚ. Δεν πρόκειται δηλαδή για ματς ρουτίνας, όπως αυτά του πρωταθλήματος. Πρόκειται για ένα σημαντικό ευρωπαϊκό παιχνίδι, που οι ποδοσφαιριστές καλούνται να βγάλουν στο χορτάρι τον εγωισμό τους. Άλλωστε είναι σύνηθες φαινόμενο στο ποδόσφαιρο, οι ομάδες να βγάζουν διαφορετικά πρόσωπα στις εγχώριες διοργανώσεις και στην Ευρώπη.

Όσοι λοιπόν θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο είναι "πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή", ΟΚ. Κανένα πρόβλημα. Ως δια μαγείας, ο ΠΑΟΚ που παραπαίει το τελευταίο διάστημα, θα γίνει μια διαφορετική ομάδα, που θα τρώει σίδερα. Ο Κατσουράνης πχ, που παραπατάει και δεν μπορεί να μαρκάρει ούτε με τα χέρια, θ' αρχίσει να τρέχει σαν σφαίρα. Συμβαίνει κι αυτό κάποιες φορές στο ποδόσφαιρο. Δεν συμβαίνει όμως κατά παραγγελία. Όταν λοιπόν μια ομάδα κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη, ο νόμος των πιθανοτήτων λέει ότι θα τα επαναλάβει και στο επόμενο παιχνίδι. Το να αλλάξει ξαφνικά πρόσωπο και να εμφανισθεί αλάνθαστη, θα συνιστά έκπληξη.

Σίγουρα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια είναι διαφορετικά παιχνίδια. Σίγουρα υπάρχει αυξημένο κίνητρο. Στο ποδόσφαιρο όμως, δεν αρκεί να θέλεις. Πρέπει και να μπορείς. Κι αυτός ο ΠΑΟΚ φωνάζει ότι δεν μπορεί. Μοναδικό θετικό στοιχείο ότι ο Αθανασιάδης έχει συνεχή επαφή με τα δίχτυα. Ο Νάτχο όμως, που του έβγαλε την ασίστ στην Τρίπολη, θα είναι εξέδρα. Όπως κι ο Μάρτενς. Οι αισιόδοξοι θα προσδοκούν την ανάσταση του Στοχ, αν ο Ολλανδός αποφασίσει να τον ξεκινήσει. Με απαραίτητη, όπως προαναφέραμε, και την ανάσταση του Κατσουράνη, γιατί αν εμφανισθεί όπως στη Λεωφόρο, κλάφτα Χαράλαμπε.

Σε αντίθεση με τη ζωή, στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν θαύματα. Στα καλά καθούμενα δηλαδή, ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει σταθερότητα και αξιοπιστία στην άμυνα και ν' αρχίσει να βγάζει φάσεις στην επίθεση. Αν μάλιστα ήταν κι ο Άγγελος Αναστασιάδης στον πάγκο, που έχει επαφή με την Παναγία, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, οι πιθανότητες για τον ΠΑΟΚ θα ήταν πολύ περισσότερες. Υπομονή λοιπόν μέχρι τις 20:00 της Πέμπτης. Αν πράγματι τελικά ο ΠΑΟΚ, που είναι σταθερά μια κακή ομάδα, θα καταφέρει να γίνει καλή ομάδα και να χτυπήσει την Μπενφίκα.