Από τότε που ο Σαίξπηρ εκστόμισε το “to be or not to be”, οι απαντήσεις σε όλα τα αγωνιώδη ερωτήματα ήταν δύο: Να ζεις ή να μην ζεις; Πόλεμος ή ειρήνη; Παστίτσιο ή μουσακάς, Άσπρο ή μαύρο; Με πάγο ή σκέτο; Και πολλά άλλα τέτοια συναφή.

Με την πάροδο των χρόνων όμως ο κόσμος άλλαξε. Ακόμα και το κλασικό, αγόρι ή κορίτσι, δεν είναι δεδομένο. Μπορεί το τρίτο φύλο ν' ανατρέχει στα βάθη των αιώνων, αλλά η εξάπλωσή και η διάδοσή του τα τελευταία χρόνια είναι ραγδαία.

Καμία σημασία δεν έχει πλέον τι λέει το υπερηχογράφημα. Το αγόρι ή κορίτσι που έλεγε παλιά η νοσοκόμα για να παίρνει σε χαρτονόμισμα των δραχμών το μπουρμπουάρ, είναι πλέον σχετικό. Τα κοντά παντελόνια εύκολα μπορούν να εξελιχθούν, αν υπάρχει η σχετική κλίση σε φούστα κλαρωτή και γόβα στιλέτο. Και τούμπαλιν. Το κοριτσάκι με τις κούκλες να φουμάρει σέρτικο, να μιλάει σαν φορτηγατζής κι όταν πάει στην τουαλέτα να σηκώνει το καπάκι.

Όπως λοιπόν έχει γίνει σήμερα αποδεκτό το τρίτο φύλο, έτσι υπάρχουν και έχουν γίνει αποδεκτές και οι τρίτες απαντήσεις. Πέρα από το άσπρο και το μαύρο υπάρχει και το γκρίζο. Έτσι και στην εναγωνίως αναμενόμενη τοποθέτηση του Ανδρέα Βγενόπουλου. Σε πρώτη φάση το "ναι" ή "όχι" σχετικά με τον Παναθηναϊκό αποτιμάται σε 19 εκατομμύρια Γιούρο. Τόσο είναι το άνοιγμα μέχρι το τέλος της σεζόν.(Να τα στρογγυλέψουμε λοιπόν και να τα κάνουμε 20). Aν τις πουλάει αν τις παραχωρεί και σε τι ποσοστό.

Όποιος πει σήμερα, "ναι κάνω μπούκα στον Παναθηναϊκό", το μαλλί μέχρι το καλοκαίρι, είναι είκοσι εκατομμύριο Γιούρο, παρά ένα. Όποιος πει το "όχι" μένει με το διαρκείας στο χέρι και σε ότι έχει να κάνει με την ΠΑΕ μακριά και αγαπημένοι. Όταν μιλάμε για μαγαζιά και μάλιστα για ανώνυμες εταιρίες , πέρα από το σήμερα υπάρχει και το αύριο. Ποιο μπορεί να είναι το μπίζνες πλαν για τον Παναθηναϊκό; Του χρόνου τον περιμένουνε τον πρωταθλητή τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ: Είκοσι εκατομμύρια μίνιμουμ, εικοσιπέντε μάξιμουμ. Τι πιθανότητες έχει αυτός ο Παναθηναϊκός να τερματίσει πρώτος και να πάρει τα λεφτά; Όσες έχει ο Γιωργάκης να πάρεις τις επόμενες εκλογές και ακόμα λιγότερες. Αστακός είναι ο Μαρινάκης. Και μέσα και έξω από τα γήπεδα.

Δεν είναι λοιπόν τα εφετινά λεφτά στον Παναθηναϊκό. Είναι και αυτά που θα χρειαστούν στη πορεία για να μπορέσει να φέρει βόλτα τον Ολυμπιακό. Για να του πάρεις δηλαδή το πρωτάθλημα, να τον βάλεις από κάτω και να πάρεις εσύ το μπαγιόκο από το Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν χρειάζεται λοιπόν, να μασάς φύλλα, και να μαστουριάζεις σαν την Πυθία για να βλέπεις τα μελλούμενα. Μιλάει από μόνη της η κοινή λογική: Αν ήτανε να μπει μπροστά ο Βγενόπουλος και να πάρει το μαγαζί, θα το είχε κάνει ήδη, θα το είχε ρίξει ήδη το γάντι στον Τζίγγερ. Για να είναι τουμπεκής, εδώ και έξι μήνες πάει να πει ότι δεν δύναται.

Λεφτά σε τέτοιο επίπεδο για να μπουν σήμερα στο ποδόσφαιρο, όχι από τον Βγενόπουλο δεν υπάρχουν, αλλά από κανέναν. Ο Ανδρέας όμως δεν είναι και από τους τύπους που θα λουφάξουν. Όταν μάλιστα κάποια λεφτά στον Παναθηναϊκό τα έχει βάλει. Είτε δηλαδή να μην μίλαγε καθόλου, είτε να βγει και να πει, "με συγχωρείται αλλά λόγο της γενικότερης οικονομικής κατάστασης δεν δύναμαι, και πάω πάσο”

Άρα λοιπόν πάμε στη μέση λύση που λέγαμε. Αφού βγάλουμε από τη μέση τη σάλτσα για τον πόλεμο λάσπης που έχει δεχτεί λες κι αυτό από ΜΜΕ είναι άσφαιρος, ή πολεμάει με νεροπίστολα. Ο Βγενόπουλος λοιπόν θα το πάει σε Παναθηναϊκή συσπείρωση και συστράτευση. Ότι δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε (όπως ο Τζίγγερ) τον αγαπημένο μας Παναθηναϊκό να καταστραφεί.

Πρέπει όλοι να συνεισφέρουμε κι εγώ είμαι πρόθυμος να το κάνω. Ενδεχόμενα να παρουσιάσει και κάποιο σχέδιο. Αλά-σαπόρτερς στην ΑΕΚ, ανεξάρτητα, αν στην τελική πιάσανε από το τρία το μακρύτερο. Θα έχει μάλιστα και το επιχείρημα ότι εγώ σε ανύποπτο χρόνο είχα μιλήσει για τις εκατομμύρια πράσινες καρδιές και τους πράσινους Αμπράμοβιτς. Ουδέποτε ήμουν υπέρ της αρχής ενός ανδρός και περισσότερο τώρα με το ΔΝΤ.

Εκεί τη βλέπω να πηγαίνει τη δουλειά και δεν ρισκάρω να διαψευσθώ. Όσο για την ανακοίνωση-Τζίγγερ σκόπιμα δεν θέλησα να ασχοληθώ. Ύστερα από όσα έχουν γίνει, δεν έχει κανένα νόημα. Ουσιαστικές γνώμες και απόψεις επί του θέματος έχουν οι ενδιαφερόμενοι. Όσοι δηλώνουν υπερήφανοι που είναι Βαρδινογιαννικοί, κι όσοι δηλώνουν γενναίοι που είναι αντιβαρδινογιαννικοί. Στους εμφύλιους καλύτερα να μένεις απ' έξω. Όπως άλλωστε έχει αποφανθεί ο μέγας φιλόσοφος (και μαθητής του Κομφούκιου) Ιμπραχίμ Μπακαγιόκο, από πίτα που δεν τρως μη σε μέλλει και αν καεί.