Το ευρώ ή δραχμή δεν είναι σαν τα αιώνια διλήμματα του Oneman: πίτα ή σουβλάκι, Εξάρχεια ή Κολωνάκιι, Σπανούλης ή Διαμαντίδης, Σάββατο ή Κυριακή, βουνό ή θάλασσα και πάει λέγοντας. Το ευρώ, ή δραχμή είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Και για αυτό όσο δεν κλείνει αυτή η αδυσώπητη διαπραγμάτευση που θυμίζει τις αναμετρήσεις Σουγκλάκου-Τρομάρα στον Τάφο του Ινδού η αγωνία ενός ολόκληρου λαού έχει στα φτάσει στο κατακόρυφο.

Κι αν δε τα βρούνε; Κι αν προκύψει πιστωτικό γεγονός; Κι αν πάμε στη δραχμή; Πως θα ζήσουμε με κλειστές τις τράπεζες; Χωρίς φάρμακα; Χωρίς βενζίνη και χαρτί υγείας, όπως έγκαιρα είχε επισημάνει η Σοφία Βούλτεψη;

Μιλάμε για την κόλαση του Δάντη. Για επιδρομές και λεηλασίες στα σούπερ-μάρκετ. Χωρίς να είσαι οικονομολόγος καταλαβαίνεις ότι το εθνικό νόμισμα είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Είναι όμως το κυρίαρχο; Το ευρώ από μόνο του είναι ο παράδεισος και η δραχμή από μόνη της είναι η κόλαση;

Ο Σταύρος Θεοδωράκης πχ δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά: "η δραχμή θα είναι μικρασιατική καταστροφή. Την επόμενη ημέρα θα υπάρχει δελτίο τροφίμων". Ο Θεοδωράκης μπορεί να είναι αρχηγός κόμματος, αλλά η μόρφωση του είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Υπάρχει, όμως και η αντίθετη άποψη. Του αριστερού Αλαβάνου που είναι υπέρ της δραχμής. Όπως και του καθηγητή Θεόδωρου Κατσανέβα, που κάνει αντίσταση στις ταβέρνες. Παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στιχάκια κατά της Μέρκελ και της νέας γερμανικής κατοχής. Ποιος είναι ο σωστός και ποιος είναι ο λάθος; Κανένας, λέει η ταπεινότητα μου. Η σωστή ερώτηση είναι: ποιος είναι ο τίμιος και ποιος ο απατεώνας.

Έχει τόση μεγάλη σημασία, δηλαδή, αυτός που είναι στο κουμάντο, αυτός που είναι στην Κυβέρνηση σε ποιο νόμισμα θα κλέβει; Το νόμισμα είναι που μετράει ή η έντιμη διαχείριση; Να τα κάνουμε πενηνταράκια;

Ευρώ έχει η Γερμανία. Ευρώ έχουν το Κόσσοβο και το Μαυροβούνιο. Ευρώ έχει η χρεωκοπημένη Ελλάδα, ενώ με τα εθνικά τους νομίσματα δεν είναι μόνο η Αγγλία, αλλά και χώρες σαν τη Δανία και την Ελβετία. Η πρώην ενιαία Τσεχοσλοβακία έχει διασπασθεί και σε ότι έχει να κάνει με το νόμισμα. Η Σλοβακία έχει ευρώ, η Τσεχία δεν έχει. Πάμε παρακάτω: δολάρια έχει η Αμερική. Δολάρια (αμερικανικό) έχουν το Ανατολικό Τιμόρ, ο Ισημερινός και το Σαλβαδόρ.

Ο καλύτερος όλων είναι αυτός ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε της Ζιμπάμπουε. Τους κλέβει σε οκτώ νομίσματα! Το επίσημο νόμισμα της χώρας είναι το δολάριο Αμερικής. Συναλλαγές όμως γίνονται και σε ευρώ και σε λίρες Αγγλίας και σε γιεν και με νοτιοαφρικανικό ριαντ και με το πούλα της Μποτσουάνα.

Τρίχες κατσαρές...

Λένε και γράφουνε μαλακίες ότι το ευρώ ήταν η καταστροφή. Οτι η ελληνική οικονομία δεν ήταν δυνατόν να αντέξει μέσα σε ένα τόσο σκληρό νόμισμα. Τρίχες κατσαρές. Ο Τσοχατζόπουλος σε δραχμές έκλεβε. Επί δραχμής έκανε τις μεγαλύτερες μπάζες. Σε ευρώ πήρε τα ρέστα. Τα πακέτα Ντελόρ που τα ξεσκίσανε σε δραχμές τα σπάγανε και τα κάνανε μερτικά. Όταν έγινε η αλλαγή του νομίσματος ότι έκανε ένα κατοστάρικο σε δραχμές πήγε αυτόματα ένα ευρώ. Δεν ήταν όμως το ευρώ η αιτία. Η ανικανότητα και η αδιαφορία των κυβερνήσεων ήταν που είχαν επιτρέψει την ασυδοσία της αγοράς. Δεν υπάρχουν καλά και κακά νομίσματα. Υπάρχουν καλοί και κακοί διαχειριστές. Τίμιοι ή απατεώνες για να το πούμε σωστά. Ούτε η παραμονή στο ευρώ (που είναι δεδομένη άλλωστε) θα αποτελέσει τη σωτηρία της χώρας , ούτε η ενδεχόμενη μετάβαση στη δραχμή την καταστροφή. Όπως δεν έχει πατρίδα το χρήμα, έτσι ακριβώς δεν έχει πατρίδα και ευεργετικές ή καταστροφικές ικανότητες.

Παράδειγμα: ξυπνάς ένα πρωί και διαβάζεις ότι η Ελλάδα έκανε διακρατική συμφωνία με την Αμερική για την ανακατασκευή πέντε πολεμικών αεροπλάνων. Με απευθείας ανάθεση. Πεντακόσια εκατομμύρια δολάρια ντιλ. Αεροπλάνα που είναι σήμερα ηλικίας 35 ετών κι όταν παραδοθούν ύστερα από επτά χρόνια θα είναι 42. Όταν δηλαδή στην Κυβέρνηση έχουν κάνει το σκατό τους παξιμάδι για να βρίσκουνε κάθε τέλος του μηνός λεφτά για να πληρώσουνε μισθούς και συντάξεις, τους περίσσευε αυτό το πεντακοσάρικο εκατομμύρια; Εκτός αν οι λόγοι είναι εθνικοί. Ένα πρωί δηλαδή που ο Αλέξης Τσίπρας διάβαζε τις εφημερίδες έπεσε το μάτι του στο πρωτοσέλιδο της "Ελεύθερης Ώρας": "Προφητεία του Γέροντα Παΐσου: Στις 28 Φεβρουαρίου του 2022 η Τουρκία θα κηρύξει τον πόλεμο".

Αμέσως σήκωσε το κόκκινο τηλέφωνο: "Πάνο, τα έμαθες τα νέα; Είδες το πρωτοσέλιδο της "Ελεύθερης Ώρας"; Πάμε για πόλεμο". Ο Καμμένος από την άλλη άκρη της γραμμής δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολίας: "όπως τα λες πρόεδρε. Εγώ την Ώρα και την Ελεύθερη αλλά και αυτή της ΑΕΚ, τις έχω ευαγγέλιο. Όταν αυτοί γράφανε και επιμένανε ότι μας ψεκάζουνε κάτι ξέρανε παραπάνω. Πράγματι πάμε για πόλεμο και πρέπει να ετοιμάζονται".

Τι να έκανε ο Τσίπρας; Να άφηνε την πατρίδα απροστάτευτη; Τι απάντηση θα έδινε στην ιστορία; Έδωσε εντολή να γίνει το ντιλ κι αν έχουνε κώλο οι Τουρκαλάδες το 2022 ας τολμήσουνε. Τα πέντε αυτά αεροπλάνα θα ισοπεδώσουνε την Ισταμπούλ. Το θέμα, βέβαια, δεν προσφέρεται για καλαμπούρι. Είναι προφανές ότι κάποια "υποχρέωση" υπήρχε κι έπρεπε να δωθούνε τα λεφτά. Όπως κάποια άλλη "υποχρέωση" υπήρχε για να γίνει με υπουργική απόφαση του Κουρουμπλή αναδιανομή στην πίτα των φαρμάκων, ύψους 450 εκατομμυρίων ευρώ.

Να το ξαναπούμε για τελευταία φορά: δεν υπάρχουν καλά και κακά νομίσματα. Ούτε σώζει, ούτε καταστρέφει οικονομίες το ευρώ. Σε ποιο νόμισμα σε κλέβει ο νταραβεριτζής που υποδύεται κάθε φορά τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

The Beatles: You got to hide your love away