Σχετικά με το κείμενο για τον ΠΑΟΚ. Ότι αν δηλαδή δεν γίνουν εφέτος σκόπιμα λάθη στη διαιτησία, έχει την προοπτική να χτυπήσει πρωτάθλημα.

Πλήρης αποτυχία. Και της ταπεινότητάς μου και του ΠΑΟΚ. Η κακή εκτίμηση έχει κατ' αρχήν σαν αφετηρία την καλή εμφάνιση και την πρόκριση επί της Φενέρ με το 1-1 μέσα στο "Σουκρού Σαράτσογλου". Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπειθε κι ο Ολυμπιακός φτιάχνει μια καινούρια ομάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Υπερεκτίμησα παράλληλα τις δυνατότητες των έμπειρων ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ, ενώ στην πράξη αποδείχθηκε ότι αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του. Ειδικότερα ο Σαλπιγγίδης, που μέχρι τώρα δεν έχει προσφέρει τίποτα κι ο Γκαρσία, που περπατάει. Με τον Κοντρέρας να έχει σκαμπανεβάσματα και τον Ίβιτς να προσφέρει στο σκοράρισμα, αλλά να μη συμμετέχει ουσιαστικά στο παιχνίδι.

Δεν φταίνε βέβαια οι ποδοσφαιριστές. Τόσο μπορούν, τόσο παίζουν. Με κυρίαρχο στοιχείο την έλλειψη φρεσκάδας, με αποτέλεσμα αντί να τρέχει η ομάδα, να αγκομαχάει. Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ στα τρία τελευταία παιχνίδια πήρε ένα μόλις πόντο κι αυτόν με τον Ολυμπιακό Βόλου μέσα στην Τούμπα, σ' ένα ματς που δεν ήταν καλύτερος και δεν δικαιούτο να κερδίσει.

Το 0-1 από τον Άρη μπορεί να θεωρηθεί σαν η χαριστική βολή. Ένα αποτέλεσμα που είχε να συμβεί δώδεκα χρόνια. Όταν ήταν πρωθυπουργός ο Σημίτης και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ο Καραμανλής. Ήττα σ' ένα τέτοιο ντέρμπι δεν ξεπερνιέται εύκολα στη Θεσσαλονίκη. Ένα ματς ΠΑΟΚ-Άρη και αντίστροφα δεν είναι οποιοδήποτε παιχνίδι.

Η απειρία του Δερμιτζάκη

Σημαντικό ρόλο έπαιξε η γνωστή και ειπωμένη κίνηση αυτοκτονίας του Παύλου Δερμιτζάκη να βγάλει στο 68' τον Βιτόλο. Αποσύροντας τον μοναδικό χαφ της ομάδας του που τρέχει (για όλους), έδωσε το ματς στο πιάτο. Ο πολύπειρος Κούπερ δεν ήταν δυνατό ν' αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ήδη έβλεπε ότι αφού κράταγε πλέον σχετικά εύκολα το 0-0, μπορούσε να το πάρει. Και το προσπάθησε με την αλλαγή του Μενδρινού με τον Κάλβο. Εκεί ακριβώς φάνηκε η απειρία του Δερμιτζάκη

Είναι κακό στο ποδόσφαιρο να υποτιμάς τον αντίπαλο. Ακόμα κι ο φόβος είναι προτιμότερος από την άγνοια κινδύνου. Αποτέλεσμα του ρίσκου από τον προπονητή του ΠΑΟΚ ήταν να χαθεί το παιχνίδι. Όπως λένε άλλωστε οι παλιές καραβάνες στο ποδόσφαιρο, "η ισοπαλία είναι το αποτέλεσμα της Δευτέρας". Την Κυριακή σε στενοχωρεί, αλλά την επόμενη είσαι ψύχραιμος. Λες, "καλός είναι κι ο ένας πόντος". Ο Δερμιτζάκης θέλοντας σώνει και καλά να αποδείξει ότι δεν είναι Σάντος και να κάνει τον ΠΑΟΚ επιθετική ομάδα, την πάτησε.

Οι ίδιοι λένε στον ΠΑΟΚ και το αναγνώρισαν με την απόλυσή του, ότι η επιλογή Μπερέτα ήταν λάθος. Για να ευλογήσω και τα γένια μου, τότε είχα γράψει ότι η επιλογή Δερμιτζάκη δεν είναι η σωστή. Κι είχα φέρει σαν παράδειγμα την Ίντερ. Φεύγοντας ο Μουρίνιο, στράφηκαν στον Μπενίτεθ. Δεν πήγαν να πάρουν τον Δερμιτζάκη της Ιταλίας.

Τα χιλιόμετρα έκαναν τα διαφορά

Δεν είναι η πρόθεσή μου να τον στήσω στον τοίχο και να τον βγάλω άχρηστο. Η απειρία του είναι δεδομένη. Και τα όποια λάθη του αναμενόμενα. Το αντίθετο θα συνιστούσε έκπληξη. Δεν είναι εύκολο από τη μια μέρα στην άλλη από προπονητής Β' Εθνικής να κάτσεις στον πάγκο του ΠΑΟΚ.

Κάπως έτσι κι ενώ έβλεπε ότι η ομάδα του δεν μπορούσε κι ο Άρης πάταγε καλύτερα στο γήπεδο, πήγε να τα παίξει όλα για όλα. Όχι κορώνα γράμματα, γιατί εκεί οι πιθανότητες είναι 50-50. Στο "όλα για όλα", βγάζοντας έξω τον Βιτόλο, η πλάστιγγα έγειρε αυτόματα υπέρ του Άρη.

Εκεί ακριβώς κρίθηκε το παιχνίδι, που αλλάζει τη σεζόν και δημιουργεί νέα δεδομένα και στις δύο ομάδες. Στους πάγκους. Τι πιο φυσιολογικό ο έμπειρος και μπαρουτοκαπνισμένος Κούπερ να κάνει το σωστό κι ο Δερμιτζάκης το λάθος. Τα χιλιόμετρά τους στους πάγκους και η διαδρομή τους στο ποδόσφαιρο έκανε τη διαφορά.