Επειδή στο προηγούμενο ποστ που έγραψα για "ψευτοπρωτάθλημα" και "ψευτοποδόσφαιρο" ενδεχόμενα να μην έγινα κατανοητός να τα κάνουμε σήμερα πενηνταράκια. Πάμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά:

-Σε ποια άλλο πρωτάθλημα στην Ευρώπη υπάρχει ομάδα σαν τη Νίκη Βόλου; Που έπαιξε 14 παιχνίδια κι ύστερα τα παράτησε; Υπάρχει ομάδα σαν τον ΟΦΗ που έχει -10 βαθμούς από δύο ποινές για χρέη σε ποδοσφαιριστές; Ούτε στην Αλβανία. Ούτε στη Μάλτα.

-Σ' αυτό το πρωτάθλημα που μιλάμε ο μέσος όρος εισιτηρίων είναι 3.451. Ποιο κάτω από τη Νιγηρία και το Ισραήλ. Ενδεχόμενα να περνάμε σε εισιτήρια τη Μολδαβία και το Μοντενέγκρο. Οι 13 από τις 18 ομάδες έχουν μέσο όρο κάτω από 2.000 εισιτήρια! Δεν υπάρχει ομάδα πάνω από 20.000 αφού ο Ολυμπιακός έχει κατέβει στις 18.493. Από τις άλλες μόνο ο ΠΑΟΚ με 12.484 εισιτήρια ξεπερνάει τις 10.000. Ο Παναθηναϊκός είναι στις 7.489, ο ΟΦΗ στις 3.742 κι η πρώτη πεντάδα κλείνει με τον Παναιτωλικό που είναι στα 2.628 εισιτήρια. Από εκεί και κάτω το χάος.

-Αν μιλήσουμε για τζίρους τα πρώτα τραπέζια σε Αντώνη Ρέμο και Νότη Σφακιανάκη κάνουν μεγαλύτερους λογαριασμούς. Όταν, δηλαδή, βλέπεις σε παιχνίδια όπως το Πανιώνιος-Κέρκυρα 625 εισιτήρια και εισπράξεις 6.2000 γιούρο. Όταν η δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας φτάνει σε μέσο όρο εισιτηρίων τις 18.000.

Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα τέσσερις ομάδες (Νίκη Βόλου, ΟΦΗ, Πανιώνιος και ΠΑΣ Γιάννενα) δεν πήραν άδεια συμμετοχής, επειδή δεν είχαν τις οικονομικές προϋποθέσεις; Επειδή, όμως, στην Ελλάδα οι Νόμοι υπάρχουν για να μην εφαρμόζονται, η ποινή τους μετατράπηκε σε περιορισμό σχετικά με τις μεταγραφές.

-Ποιο άλλο πρωτάθλημα έχει περισσότερα ραπόρτα από την ΟΥΕΦΑ για στημένα παιχνίδια; Η Ελλάδα κερδίζει σ' αυτόν τον τομέα και τα Σκόπια.

-Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα έξι κι από τις πρωτοκλασάτες ομάδες μάλιστα (ΑΕΚ, Άρης, Ηρακλής, Λάρισα, Πανσερραϊκός, Κέρκυρα) βαράνε κανόνι; Πέφτουν οικειοθελώς στη Γ' Εθνική (η Κέρκυρα διαλύθηκε κι επανήλθε με άλλο όνομα) για να μην πληρώσουν τίποτα και σε κανέναν, σε ότι έχει να κάνει με τα χρέη τους;

-Και εν πάση περιπτώσει πόσο πανίσχυρος είναι τελικά ο σίγουρος πρωταθλητής (σ' αυτό το πρωτάθλημα) Ολυμπιακός και σε σχέση με ποιους αντιπάλους; Όταν χάνει τη μπάλα μέσα στο κατάμεστο Καραϊσκάκης από μια ομάδα της Football League. Με την ΑΕΚ να αντέχει και να είναι καλύτερη, με κόντρα διαιτησία, όχι μόνο στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και στο δεύτερο. Όταν ο Περέιρα όταν έριξε στο ματς Μήτρογλου, Αφελάι, Τσόρι.

Μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που δεν γεμίζουν οι εξέδρες. Γεμίζουν οι καφετέριες όταν παίζουν οι αποκαλούμενες μεγάλες ομάδες. Ένα πρωτάθλημα που δεν ζει από αυτούς που πάνε στα γήπεδα, Συντηρείται και ψευτοεπιβιώνει από αυτούς που πάνε στα καφενεία, στις καφετέριες και τις ψησταριές. Από τις συνδρομές της NOVA. Μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που όλα μαζί τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου μόλις και μετά βίας ξεπερνάνε τις 30.000.

Κυκλοφορούν λέει εννιά καθημερινές αθλητικές εφημερίδες. Και τι έγινε; Όταν όλες μαζί φτάνουν δεν φτάνουν τις 35.000 φύλλα. Κι είναι ένα ζήτημα πόσες απ' αυτές πληρώνουνε κάθε πρώτη και δεκαπέντε και πόσες όταν και εάν έχουνε με καθυστέρηση που φτάνει και τους έξι μήνες. Αυτό είναι όλο κι όλο το πρωτάθλημα κι αυτοί είναι οι πελάτες του. Κι άιντε να έχεις την καλή διάθεση και να τα βάλεις όλα αυτά στην άκρη. Τι ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζεται; Μπορείς να το δεις με ευχαρίστηση; Να το απολαύσεις; Ούτε να το αντέξεις δεν γίνεται τις περισσότερες φορές. Παρά ταύτα κάποιοι είναι ικανοποιημένοι και πολύ μάλιστα. Δικαίωμα τους: Κάποιοι από τους Ολυμπιακούς πετάνε στα ουράνια επειδή έχουν βαρεθεί να μετράνε πρωταθλήματα και αισίως τον Μάιο φτάνουν στο 42ο.

Κάποιοι από τους Παναθηναϊκούς είναι ευτυχισμένοι επειδή έδιωξαν τον Βαρδινογιάννη. Μπορεί να είναι νηστικοί από λεφτά και τίτλους, μπορεί η ομάδα να χρωστάει αλλά είναι χορτάτοι από υγεία. Για αυτό είτε χάνουν, είτε κερδίζουν πανηγυρίζουν. Κάποιοι από τους ΠΑΟΚτσήδες ζουν περιμένοντας μια φορά το χρόνο στην Τούμπα τον Ολυμπιακό, για να μπινελικώσουν, να κάνουν τα ντερβισιλίκια τους και να ξεχαρμανιάσουν. Αυτοί όμως είναι λίγοι. Είναι ελάχιστοι. Ούτε τα γήπεδα που παίζουν οι ομάδες τους δεν μπορούν να γεμίσουν. Αν είναι ωστόσο τυφλωμένος από το πάθος για την ομάδα, ΟΚ. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όχι μόνο μπορείς να βλέπεις αυτό το ποδόσφαιρο, αλλά και να το απολαμβάνεις.

Αν όλα αυτά θεωρούνται κανονικό ποδόσφαιρο πάσο. Με την ίδια έννοια σ' αυτή τη χώρα όχι μόνο θεωρείται Νο1 τραγουδιστής ο Αντώνης Ρέμος, αλλά αποθεώνεται. Με Νο2 τον Παντελίδη και στις γυναίκες την Πάολα. Μιλάμε για ένα επαγγελματικό ποδόσφαιρο που εδώ και 35 χρόνια ούτε μια μεγάλη ομάδα δεν κατάφερε να φτιάξει ιδιόκτητο γήπεδο. Ούτε μια. Του Πηλαδάκη που έπαιζε η Λάρισα είναι κλειστό και το Καραϊσκάκης που παίζει ο Ολυμπιακός και έφτιαξε ο Κόκκαλης πουλήθηκε εξ ημισίας σε Μαρινάκη-Λαυρεντιάδη.

Δεν λέω τίποτα για τις δικαστικές εκκρεμότητες που είναι επίσης ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα. Εκεί θα μπορούμε να πούμε πολλά, όταν εκδοθούν αμετάκλητα βουλεύματα.

Κλείνοντας μια τελευταία παρατήρηση: Στην άποψη ότι όποιος ζει από το ποδόσφαιρο, δεν έχει το δικαίωμα να το υποτιμά και να το χλευάζει. Κάτι που παραπέμπει στον φίλο μου, τον Ζωρζ Πιλαλί και τη "μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας". Σε ότι έχει να κάνει λοιπόν με την ταπεινότητα μου, δεν ζει από το ποδόσφαιρο. Ζει από το γραπτό της. Κι αυτό ισχύει για όλους όσους πουλάνε την εργασία τους. Αυτός που σκάβει, δεν ζει από το χωράφι. Ζει από τα χέρια του.

( Simon & Garfunkel - The sound of silence )