Το ένα δοκάρι πιο κοντό από το άλλο
Επειδή το τελευταίο κείμενο είχε μια σχετική ανταπόκριση, λέω να δώσω συνέχεια. Δεν είναι μόνο, λοιπόν, ότι όλοι αυτοί μεταδίδουν παιχνίδια. Διδάσκουν κι από πάνω. Στις σχολές δημοσιογραφίας.
Δεν γνωρίζω αν στις χώρες της κανονικής Ευρώπης είναι τόσο απλό για τον πάσα ένα να αυτοαναγορευθεί σε καθηγητή. Επειδή γράφει σε μια εφημερίδα ή μιλάει σ' ένα μικρόφωνο.
Στην Ελλάδα, πάντως, τον τίτλο του δασκάλου μπορούν να τον έχουν όλοι. Ικανοί και ανίκανοι. Ταλαντούχοι και ατάλαντοι. Μορφωμένοι και ημιμαθείς. Οι σχολές δημοσιογραφίας είναι σαν τα κινέζικα ρεστοράν. Σε κάθε γειτονιά υπάρχει τουλάχιστον μία.
Θεμιτό είναι για ένα νέο παιδί να θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Και αθλητικός συντάκτης μάλιστα. Πολύ περισσότερο όταν βλέπει και ακούει αυτούς της τηλεόρασης. "Αφού μπορεί αυτός, γιατί να μην μπορώ κι εγώ"; Εύκολο του φαίνεται και δεν έχει άδικο. "Κι εγώ ξέρω ποδόσφαιρο. Μπορεί να μην έχω πλάτες κι ανθρώπους να με σπρώξουνε, αλλά θα προσπαθήσω με τη δουλειά μου".
Και ποιο είναι το οξύμωρο; Να πληρώνει ο πατέρας δίδακτρα σ' αυτούς που το παιδί του κοροϊδεύει. Μπας και βρει το δρόμο του. Αυτή η μαζικότητα, όμως, σχολών και καθηγητών όχι μόνο ρίχνει το επίπεδο, αλλά το ξεφτιλίζει. Δε λέω. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να πουν πέντε πράματα στα νέα παιδιά. Να τους ανοίξουν τα μάτια και να τους δείξουν πώς πρέπει να σκέφτονται.
Αποτελούν, όμως, τη μειοψηφία. Η πλειοψηφία το βλέπει μόνο σαν αρπαχτή. Είτε σαν επιχείρηση είτε σαν "καθηγητές". Ή μήπως θα πούνε σε κάποιο παιδί στους τρεις μήνες "δεν κάνεις, είναι κρίμα να χάνεις το χρόνο σου"; Τα δίδακτρα θα τα πάρουν απ' όλους. Και απ' αυτούς που παίρνουν τα γράμματα κι απ' αυτούς που δεν τα παίρνουν.
Όπως γίνεται στις σχολές ηθοποιών. Και οι ταλαντούχοι θα αποφοιτήσουνε και τα ψώνια. Στο χώρο της δημοσιογραφίας, όμως, υπάρχει ένα επιπρόσθετο πρόβλημα. Η κρίση στον Τύπο.
Πανίσχυρα συγκροτήματα είναι υπό κατάρρευση. Οι απολύσεις σε γραπτά και ηλεκτρονικά μέσα είναι καθημερινό φαινόμενο. Πού θα απορροφηθούν όλοι αυτοί που αποφοιτούν κάθε χρόνο; Δυστυχώς πουθενά. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται, δεν αυξάνονται.
Όσο για τους "καθηγητές", μια βόλτα στο Youtube με τα best of προσφέρει και διασκέδαση. Όπως ο Αντώνης Κατσαρός σε παιχνίδι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, μόλις είδε το βοηθό που ήλεγχε τα δίχτυα να είναι ανήσυχος και να κάνει νεύματα: "Προφανώς υπάρχει πρόβλημα. Το ένα δοκάρι είναι πιο κοντό από το άλλο"!