Το γκολ του Ίβιτς και η λιτανεία στο αεροδρόμιο
Κατά κανόνα αυτά συμβαίνουν μόνο στο σινεμά. Εκεί που ο ήρωας είναι τραυματίας και ανήμπορος κι ο κακός έτοιμος για τη χαριστική βολή, να γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Να είναι ο εφτάψυχος ήρωας αυτός που δίνει το τελικό χτύπημα και βγαίνει νικητής.
Κι επειδή αυτό έχει συμβεί πολλές φορές, ο θεατής το περιμένει. Είναι σίγουρος ότι ο ήρωας δεν πρόκειται να χάσει.
Στο ποδόσφαιρο δεν είναι και τόσο εύκολο. Πολύ πριν σηκώσει το χέρι ο Βλάνταν Ίβιτς για αλλαγή, είχε παραδώσει ψυχή και σώμα. Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ έπαιζε από πολύ νωρίς με δέκα. Χωρίς προετοιμασία και χωρίς παιχνίδια στα πόδια του, λόγω τραυματισμού, ο Σέρβος δεν είχε τα κουράγια να βγάλει το ματς. Κι αφού ο Δερμιτζάκης δεν το έβλεπε ή δεν ήθελε να το δει, ζήτησε μόνος του να βγει έξω.
Στην αμέσως επόμενη φάση, όμως, αναστήθηκε. Βρήκε τα κουράγια να χωθεί στην περιοχή του Άγιαξ, να ζητήσει τη μπάλα από τον Σαλπιγγίδη και να βάλει ένα από τα ωραιότερα γκολ της καριέρας του. Το Χόλιγουντ και η Τσινετσιτά στο "Άμστερνταμ Αρίνα". Αυτό που γίνεται μόνο στο σινεμά, έγινε αυτή τη φορά στο γήπεδο. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο το έκανε να φαίνεται ο Ίβιτς. Και καλά να είσαι, θέλει ποδοσφαιρική μαγκιά για να κάνεις αυτή την ενέργεια. Πολύ περισσότερο, όταν δεν σε ακούνε τα πόδια σου, τα πνευμόνια σου έχουνε κλείσει και το γαλακτικό οξύ έχει τουμπανιάσει το κεφάλι σου.
Έχει λεχθεί ότι οι συνθήκες σε υποχρεώνουν να γίνεις ήρωας. Το ένστικτο της επιβίωσης. Για να μπορέσεις να επιζήσεις και να διασωθείς, κάνεις πράγματα που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες φαίνονται αδύνατα. Κάπως έτσι ξεπέρασε τα όριά του ο Ίβιτς. Ξαναλέω, όμως, ότι δεν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο όσο φάνηκε. Πρέπει να το έχεις για να το κάνεις. Πρώτα σαν βούληση και σαν θέληση κι ύστερα σαν πράξη.
Να ολοκληρώσεις αυτή την προσπάθεια με το τέλειο σουτ, ψηλά στα δίχτυα, και ν' αφήσεις τον γκολκίπερ κάγκελο. Κάπως έτσι στις 5 το πρωί της Πέμπτης ο παπά-Χρήστος, αντί να πάει στην εκκλησία για τη λειτουργία, ξεκίνησε για λιτανεία στο αεροδρόμιο. Αντί για το "Κύριε ελέησον", να βροντοφωνάξει μαζί με τα καρντάσια "έλα, ρε ΠΑΟΚάρα, τρέλανέ μας". Τον Θεό, άλλωστε, μπορείς να τον δοξάσεις κάθε μέρα. Ο ΠΑΟΚ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ παίζει μια φορά στα δέκα χρόνια.
Δεν ήταν θαύμα αυτό που έκανε ο ΠΑΟΚ την Τετάρτη το βράδυ. Με βάση, όμως, την εμφάνισή του στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο έκανε την υπέρβαση. Κατάφερε πρώτα απ' όλα να ξεπεράσει τον κακό εαυτό του. Τα δύσκολα τώρα στη ρεβάνς της Τούμπας θα είναι για τα παιδάκια του Άγιαξ. Δεν θα χρειαστεί ο παπά-Χρήστος να κάνει ευχέλαιο για την πρόκριση. Και χωρίς τη βοήθεια του Θεού, ο ΠΑΟΚ μπορεί να περάσει. Από μόνος του.