Το ρεπερτόριο του αξιότιμου κ. Αδαμίδη

Ποσοστό 90% δίνουν οι Financial Times ότι θα χρεωκοπήσει η Ελλάδα. Μόνο για τον Παπακωνσταντίνου δεν τρέχει κάστανο.

Ακόμα πιο αισιόδοξος από τον πρωθυπουργό ο Αντώνης Σαμαράς, που πιστεύει (;) ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από το Μνημόνιο μια ώρα αρχύτερα. Ή μήπως κανένας αρχηγός κόμματος είχε τολμήσει να πει πριν τις τελευταίες εκλογές ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας; Όλοι το ήξεραν, αλλά κανένας δεν μίλαγε.

Η χρεωκοπία της ΑΕΚ με τέσσερις μόλις βαθμούς στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές δεν ήταν αναμενόμενη. Από πουθενά, όμως, δεν προέκυπτε η υπέρμετρη αισιοδοξία. Στις 15 Αυγούστου ήταν που είχα γράψει "ουδείς στέργει άγγελον κακών επών". Όταν ο Αδαμίδης έλεγε "πάμε για πρωτάθλημα" και σύσσωμος ο Τύπος τον σιγοντάριζε.

Μέχρι και ο Μπάγεβιτς μπήκε στο τριπάκι κι άρχισε να λέει ότι η φετινή ΑΕΚ του θυμίζει την ΑΕΚ της δεκαετίας του '90. Αισιοδοξία πέρα και έξω από κάθε ποδοσφαιρική λογική. Στόχος να φτιάξουμε το κλίμα, να ψήσουμε τον κόσμο μπας και σπρώξουμε τα διαρκείας.

Μέχρι και πριν από το ματς στο Βόλο ο Αδαμίδης είχε την αφέλεια ή τη σκοπιμότητα (σαφώς και υπερισχύει η δεύτερη) να πει στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ότι εφέτος έχουν την ιστορική ευκαιρία να πάρουν το πρωτάθλημα. Όταν όμως ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει πει ότι στόχος του Ολυμπιακού είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, θα κώλωνε ο Αδαμίδης να επιμένει για το πρωτάθλημα;

Δεν είναι μόνο ότι τα μεγάλα λόγια φορτώνουν με παραπάνω άγχος και ευθύνες την ομάδα και δίνουν ψεύτικες υποσχέσεις στον κόσμο. Όταν βάζεις ανέφικτους στόχους κι επιμένεις σ' αυτούς, χάνεις γενικότερα το μέτρο και τη σοβαρότητα. Κάνεις την αποτυχία ακόμα πιο δυσβάσταχτη.

Καμιά ομάδα δεν είναι "καταδικασμένη" να πηγαίνει για πρωτάθλημα όσο μεγάλη κι αν είναι. Ακόμα και ο προσγειωμένος και ιδιαίτερα προσεκτικός Θοδωρής Ζαγοράκης έκανε το ίδιο λάθος. Η κατάκτηση της δεύτερης θέσης τον "υποχρέωσε" να μιλήσει για το πρωτάθλημα. Οι ηγέτες, όμως, δεν είναι για να καλοπιάνουν και να χαϊδεύουν τον κόσμο. Είναι για να λένε την αλήθεια.

Ας κρατήσουν τώρα τον κόσμο της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Δεν μικραίνει μια ομάδα αν οριοθετήσει τους στόχους της σύμφωνα με τις δυνατότητές της. Κανείς δεν κέρδισε με μεγάλα λόγια. Και ειδικά στο ποδόσφαιρο. Και κανένας μετριοπαθής δεν έχασε. Όταν μάλιστα αυτό που τάζεις και υπόσχεσαι δεν προσδιορίζεται στο απώτερο μέλλον, αλλά μπορεί να καταρρεύσει και να απομυθοποιηθεί μέσα σ' ένα μήνα.

Δεν είναι μόνο η ΑΕΚ που έχει τέσσερις βαθμούς. Έξι βαθμούς σε έξι παιχνίδια στην Πρέμιερσιπ έχει η Λίβερπουλ. Που έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 1990. Δεν βγήκε, όμως, στην αρχή της σεζόν κάποιος Αδαμίδης από τη διοίκηση να πει ότι "φέτος είναι η χρονιά μας". Αν τόλμαγε, ο κόσμος, που έτσι ή αλλιώς έχει στη μπούκα τους ιδιοκτήτες, θα τον έπαιρνε με τις ντομάτες.

Δεν είναι μόνο, λοιπόν, αυτός που λέει τα παραμύθια. Είναι και τα πρόθυμα αυτιά που θέλουν να τ' ακούσουν. Κι όχι ένα, αλλά πολλά συνεχόμενα: Σήμερα πάμε για πρωτάθλημα. Αύριο φταίει ο Αμπάρκιολης, μεθαύριο (πράγματι) φταίει ο Κουκουλάκης. Στη συνέχεια φταίει ο Πιλάβιος, μετά ο Μπάγεβιτς, που ανέλαβε τις ευθύνες του, μέχρι που ήρθε η ώρα των ποδοσφαιριστών να φτάσουν στα όρια του ξύλου. Αν είσαι δικηγόρος, μάλιστα, έχεις και μεγάλο ρεπερτόριο.