Είναι εμφανές ότι στη συνέχεια δούλεψε. Βελτιώθηκε.

Φεύγοντας, όμως, από τον Παναθηναϊκό, ο Τεν Κάτε δεν είχε κανένα λόγο να μιλήσει στη γλώσσα της διπλωματίας που αρέσκονται οι προπονητές: "Στην ηλικία που είναι ο Τζόρβας δεν μπορεί να βελτιώσει τις αδυναμίες του στις εξόδους".

Η αλφαβήτα για τη θέση του γκολκίπερ λέει ότι νο1 στοιχείο είναι η γρήγορη σκέψη. Η γρήγορη (και σωστή) απάντηση στο "βγαίνω, δε βγαίνω". Αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις. Η εμπειρία και τα πολλά παιχνίδια δίνουν στους γκολκίπερ άλλα πράγματα. Ψυχραιμία, σωστές τοποθετήσεις, σωστές εκτιμήσεις των φάσεων, ικανότητα καθοδήγησης των αμυντικών.

Ένας έμπειρος τερματοφύλακας δεν κάνει τη λάθος κίνηση στην αντίθετη γωνία στο δεύτερο γκολ-φάουλ του Βίνγκααρντ. Βλέπει ότι ο αντίπαλος παίρνει φόρα να χτυπήσει τη μπάλα με δυνατό σουτ κι όχι με φαλτσαριστό πλασέ. Εκτιμάει ότι η απόσταση είναι μεγάλη και κατά συνέπεια έχει το χρόνο να προλάβει τη μπάλα αν πάει στην απέναντι γωνία. Και στο φινάλε πρώτα εξασφαλίζεις ότι δεν θα φας το γκολ στη γωνία σου κι ύστερα ψάχνεις για το παραπάνω. Το λάθος του μπορεί να χρεωθεί στην κακή ψυχολογία κι ακολούθως στην κακή εκτίμηση της φάσης.

Η βόλτα που έκανε στο πρώτο γκολ δεν δικαιολογείται για επαγγελματία γκολκίπερ. Ακόμα και να ήταν σίγουρος 1000% ότι προλαβαίνει, δεν έχει καμία δουλειά να φτάσει κοντά στη γραμμή του πλαγίου άουτ. Το ότι δεν έχει συναίσθηση του τι κάνει και επίγνωση πού βρίσκεται φαίνεται στο ριπλέι. Όταν το σουτ του Ν'ντόι τον βρίσκει με ανοικτά τα χέρια. Ακόμα και στην περίπτωση, δηλαδή, που ο Ν'ντόι πλάσαρε λάθος, θα δεχόταν κόκκινη κάρτα επειδή έπιασε τη μπάλα με τα χέρια έξω από την περιοχή.

Δεν υπάρχει γκολκίπερ στον κόσμο που να μην έχει κάνει γκάφα. Τους έχει φύγει η μπάλα κάτω από τα χέρια, έχουν σουτάρει αέρα όταν πήγαν να διώξουν ανενόχλητοι, τους έχει γλιστρήσει μέσα από την αγκαλιά τους. Όλα έχουν γίνει στο ποδόσφαιρο.

Στην περίπτωση του Τζόρβα, όμως, δεν μιλάμε για λάθος. Πρόκειται για αδυναμία. Στο "βγαίνω, δεν βγαίνω" έχει πρόβλημα. Πρόβλημα που, επειδή τον επιβαρύνει ψυχολογικά, επαναλαμβάνεται.

Ξέρω έναν πολύ καλό οδηγό που έχει τρακάρει δύο φορές. Κατά σύμπτωση και τις δύο φορές έβρεχε κι ο δρόμος είχε νερά. Κάθε φορά που βρέχει έχει την αίσθηση και το φόβο ότι θα ξανατρακάρει. Στην οδήγηση, βέβαια, τα πράγματα είναι απλά. Στο ποδόσφαιρο είναι σύνθετα. Αν έχεις χάσει την αυτοπεποίθησή σου, νομίζεις ότι κάθε φορά που θα βγεις, θα κάνεις λάθος. Και το κάνεις το λάθος. Είτε όταν καρφώνεσαι κάτω από τα δοκάρια όταν πρέπει να βγεις, είτε όταν παίρνεις φόρα και βγαίνεις όταν πρέπει να κάτσεις εκεί που κάθεσαι.

Εμφανίσεις σαν τη χθεσινή σημαδεύουν (ενδεχόμενα) καριέρες. Η λογική λέει ότι ο Νιόπλιας θα τον στηρίξει και θα τον βάλει την Κυριακή στο Παγκρήτιο. Γκολκίπερ που χάνει τη θέση του δύσκολα επανέρχεται. Άσε που αν αλλάξεις εύκολα τερματοφύλακα, κινδυνεύεις να χάσεις και τον επόμενο.

Αλλά πάνω απ' όλα οφείλει να στηρίξει τον εαυτό του ο ίδιος ο Τζόρβας. Δεν είναι εύκολο. Για έναν επαγγελματία, όμως, έστω και στα 28 του χρόνια, είναι επιβεβλημένο. Το σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μάθεις να ζεις με τις αδυναμίες σου. Αν τις αναγνωρίσεις και τις αποδεχθείς τετ α τετ με τον εαυτό σου, μπορείς και να τις περιορίσεις. Αν πιστεύεις ότι ήταν μια κακιά στιγμή, πως δεν σε ήθελε η μπάλα, δεν έχεις καμία τύχη.