Το παζλ δεν είναι ένα παιχνίδι μόνο για μικρά παιδιά. Ακόμα και ενήλικες αρέσκονται να παίζουν και με χιλιάδες μάλιστα κομμάτια, για να αυξάνουν τον βαθμό δυσκολίας.

Τα κομμάτια σχετικά με το παζλ για τον Ολυμπιακό της επόμενης περιόδου, είναι μετρημένα κουκιά: έντεκα για τη βασική ενδεκάδα κι άλλα τόσα για τους αναπληρωματικούς. Το να κάτσεις να το φτιάξεις, όμως, σε αυτή την εποχή είναι αδύνατον. Κάποια σημαντικά κομμάτια από το περσινό σχήμα, έχουν χαθεί αφού ήδη αποτελούν παρελθόν. Είναι άγνωστα ακόμα τα νέα που θα προκύψουν από τις μεταγραφές, ενώ είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν και νέες απώλειες με πωλήσεις βασικών ποδοσφαιριστών.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να συνυπολογισθεί μια ακόμα ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος: ο καινούργιος προπονητής. Αυτό το νέο παζλ θα κληθεί να συνθέσει και να φτιάξει ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ένας προπονητής που ξέρει τον Ολυμπιακό του Ερνέστο Βαλβέρδε από DVD και δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει διαφορετικές απόψεις. Και σε ότι έχει να κάνει με πρόσωπα, αλλά και με την προσωπική του άποψη και φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο (μπορεί για παράδειγμα να μην έχει την ίδια θετική άποψη για ποδοσφαιριστές όπως ο Αμπντούν ή ο Φουστέρ).

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, όπως λέει και η σχετική κοινοτυπία: τον Ολυμπιακό που ξέραμε τα δύο τελευταία χρόνια, οφείλουμε να τον ξεχάσουμε. Με βάση το χρόνο συμμετοχής οι 15 κατά σειρά βασικοί παίκτες του Ολυμπιακού την περσινή σεζόν ήταν οι εξής: Μαρκάνο, Μιραλάς, Μέγερι, Αβραάμ, Χολέμπας, Μανιάτης, Ουρμπάιθ, Μέλμπεργκ, Τοροσίδης, Μοντέστο, Τζεμπούρ, Αμπντούν, Μακούν, Ιμπαγάσα και Φουστέρ. Από αυτούς τέσσερις έχουν φύγει: Μαρκάνο, Ουρμπάιθ, Μέλμπεργκ, Μακούν. Ο Αβραάμ υπολογίζεται ότι θα επιστρέψει με το νέο έτος, μετά την έναρξη του δεύτερου γύρου.

Ας δούμε λοιπόν τι έχει ο Ολυμπιακός από βασικούς ποδοσφαιριστές σε κάθε θέση της ενδεκάδας: Γκολκήπερ ο Μέγερι. Δεξί μπακ ο Τοροσίδης, αν δεν πουληθεί. Αριστερά ο Χολέμπας. Στα στόπερ δεν υπάρχει τίποτα, αφού ούτε ο Παπάζογλου, ούτε ο Σιόβας λογίζονται ως βασικοί. Στα χαφ υπάρχει μόνο ο Μανιάτης. Ο Ιμπαγάσα παρέμεινε στην ομάδα, αλλά είναι άγνωστο σε πόσα παιχνίδια θα μπορέσει να παίξει. Αντίθετα είναι σίγουρο ότι στο κάθε ένα από αυτά αντέχει λιγότερα λεπτά από πέρσι.

Με δύο λόγια δεν μπορεί να λογίζεται σαν βασικός. Όπως κι ο Μοντέστο, αλλά και ο Φέισα, που όσοι έχουν δει τα πόδια του καταλαβαίνουν γιατί είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς. Στην επίθεση αντίθετα ο ολυμπιακός είναι κομπλέ. Στους περσινούς Τζεμπούρ, Μιραλάς, Αμπντούν, Φουστέρ έρχονται να προστεθούν ο Βλαχοδήμος και ο Μήτρογλου (όπως κι ο Τάτος στα χαφ που επίσης επιστρέφει από τον Ατρόμητο).

Τόσο όμως οι Τζεμπούρ-Μιραλάς, όσο κι ο Φουστέρ είναι στον αέρα. Για όποιον έρθει πρόταση από το εξωτερικό θα πουληθεί πάραυτα. Όχι μόνο, λοιπόν., όλα είναι ρευστά σχετικά με τον νέο Ολυμπιακό, αλλά δεν αναμένεται να ξεκαθαρίσουν άμεσα. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρσι ο Ριέρα πουλήθηκε στη Γαλατά την τελευταία μέρα των μεταγραφών κι ο Ολυμπιακός έμεινε χωρίς αριστερό εξτρέμ, αφού δεν ήταν δυνατόν να πάρει παίκτη τον Σεπτέμβριο. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο αυτοί που είχαν φύγει ήδη από την ομάδα, αλλά είναι πιθανό να φύγουν κι άλλοι και μάλιστα από τα βασικά στελέχη, όπως είναι οι Τοροσίδης, Τζεμπούρ, Μιραλάς και Φουστέρ.

Ο Μαρινάκης σε ότι έχει να κάνει με τον πρωταθλητισμό παίζει ουσιαστικά, αλλά και τυπικά μόνος του. Κάνεις άλλος δεν πάει για τίτλο. Πρόσφατη είναι η δήλωση-ομολογία του Γιάννη Αλαφούζου: "Ο Παναθηναϊκός θα έχει καλή ομάδα, αλλά θα πάρει 2-3 χρόνια για να ωριμάσει". Δεν κινδυνεύει να χάσει το πρωτάθλημα, λοιπόν, ο Ολυμπιακός ακόμα κι αν πουλήσει έναν-δύο από τους ποδοσφαιριστές που προαναφέραμε.

Σίγουρα , όμως, μαζί με το γενικότερο επίπεδο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που πέφτει λόγω της κρίσης, θα πέσει κι αυτό του Ολυμπιακού. Και άγνωστος είναι ο νέος Ολυμπιακός και σίγουρα δεν πρόκειται να είναι τόσο καλός, όσο αυτός του Βαλβέρδε. Ειδικότερα στην Ευρώπη.

Εν αναμονή, λοιπόν, μέχρι να αρχίσουν να διαφαίνονται ένα προς ένα τα κομμάτια του παζλ. Κι όταν ολοκληρωθεί αυτό η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του νέου προπονητή. Τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε, λοιπόν, οφείλουμε να τον ξεχάσουμε. Και να περιμένουμε τον Ολυμπιακό του Ζαρντίμ.