Υπάρχουν και χειρότεροι

Δεν φτάνουμε στην υπερβολή, όπως σε χώρες σαν την Αίγυπτο, που από τις πολλές υποκλίσεις και τους τεμενάδες κινδυνεύουν με σοβαρά προβλήματα στη μέση. Δεν έχεις άλλωστε τέτοιες απαιτήσεις σαν πελάτης.

Αυτό που θέλεις προσδιορίζεται αυστηρά σε μία και μόνο λέξη: Εξυπηρέτηση. Σεβασμό όχι στο πρόσωπό σου, αλλά στα λεφτά που δίνεις. Στην Ελλάδα σε αντιμετωπίζουν σε πολλές περιπτώσεις λες και σου κάνουν χάρη. Με αγένεια και με τεμπελιά. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το είδος του επαγγέλματος και τις υπηρεσίες που παρέχονται. Προσωπικά έχω ταλαιπωρηθεί από συμβολαιογράφους και γιατρούς πολύ περισσότερο από ταξιτζήδες ή υδραυλικούς.

Η σωστή επαγγελματική συμπεριφορά, άλλωστε, δεν είναι θέμα πτυχίων. Ένας απόφοιτος Δημοτικού μπορεί να σε εξυπηρετήσει άψογα κι ένας απόφοιτος Πανεπιστημίου μπορεί να σε γράψει στ' αρχ@$#α του. Ένας κλητήρας μπορεί να σκιστεί για να σου βρει λύση, ενώ ένας διευθυντής να σε αγνοήσει. Ούτε υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Κάπως έτσι φτάνουμε στην ΕΡΤ και στη μετάδοση του Ολυμπιακός-Ρεάλ. Δεν είμαι απ' αυτούς που θα δουν ένα ολόκληρο παιχνίδι μπάσκετ. Αν δεις το τελευταίο πεντάλεπτο, είναι σα να το έχεις δει όλο. Αν έχει κριθεί από νωρίς, πάει να πει ότι έτσι ή αλλιώς δεν είχε ενδιαφέρον. Κάνεις ζάπινγκ, όμως, για να δεις πώς πάει το ματς.

Διαπιστώνεις λοιπόν ότι σχετικά με τα επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού ο δέκτης είναι tabula rasa. Ούτε το σκορ αναφέρεται ούτε ο χρόνος ούτε η περίοδος ούτε καν ποιες ομάδες παίζουνε. Τίποτα. Να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μπάσκετ. Ακόμα και τα δευτερόλεπτα που απομένουν για να ολοκληρωθεί η κάθε επίθεση έχουν σημασία. Ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ΕΡΤ. Που πάντα βρίσκουν καινούριες πατέντες για να ξεπερνάνε τον εαυτό τους και τα όρια αντοχής των τηλεθεατών.

Προφανώς δεν επρόκειτο περί λάθους ή παράλειψης. Στις αθλητικές μεταδόσεις υπάρχει η εξής κουτοπονηριά. Αυτοί που ενδιαφέρονται να δουν ένα παιχνίδι, θα το δουν έτσι κι αλλιώς. Υπάρχουν, όμως, ταυτόχρονα και οι "περαστικοί", που κάνουν ζάπινγκ. Αν δεν υπάρχει, λοιπόν, η ένδειξη ποιες ομάδες παίζουν, ποιο είναι το σκορ του αγώνα και σε ποιο λεπτό βρίσκεται, περιμένουν να τα μάθουν και δεν αλλάζουν κανάλι. Προκειμένου, λοιπόν, να κερδίσουν κάποιους από τους περαστικούς, γράφουν στα παπάρια τους όλους τους άλλους. Κάτι βέβαια που δεν γίνεται πουθενά. Μόνο στην Ελλάδα.

Κάπως έτσι, λοιπόν, στο Ολυμπιακός-Ρεάλ μπορούσες να δεις χρόνο, σκορ και δευτερόλεπτα για την επίθεση μόνο από τους πίνακες πάνω από τα καλάθια, αν το πλάνο δεν ήταν κοντινό. Διαφορετικά ήσουν στο έλεος του εκφωνητή. Όσοι λοιπόν στοχοποιούσαν όλα αυτά τα χρόνια τους Βερνικοκατσαρούς, επλανώντο πλάνην οικτράν. Όπως αποδεικνύεται, υπάρχουν άλλοι ακόμα χειρότεροι.