Τόσες πολλές μαζεμένες μεγάλες στιγμές πρέπει να ανατρέξουν πίσω στη δεκαετία του '70 ή στα χρόνια της άνθισης του μπασκετικού ΠΑΟΚ για να θυμηθούν οι φίλοι του “Δικεφάλου”.

Μέσα στο 2010 είδαν την ομάδα τους να κάνει... πλάκα στον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη (δύο φορές μάλιστα), να παλεύει για τον τίτλο μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές και να πάει... τρένο στα πλέι-οφ κατακτώντας τη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και δεν έμειναν μόνο εκεί. Έζησαν τις σπουδαίες μάχες με τον Άγιαξ, αισθάνθηκαν πραγματικά υπερήφανοι με την παλικαρίσια πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε των εκατομμυρίων μέσα στην Πόλη και έκαναν ένα απόλυτα πετυχημένο ταξίδι στους ομίλους του Europa League, που θα συνεχιστεί με μία διπλή αναμέτρηση κόντρα στο θηρίο που λέγεται ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αν δεν υπήρχε ο αποκλεισμός με το βαρύ 4-0 από τα Γιάννινα η χρονιά θα άγγιζε το τέλειο.

Το πιο σημαντικό κέρδος, βέβαια, είναι ότι όλη η Ελλάδα αναγνώριοε ότι ο ΠΑΟΚ του 2010 ήταν στα επίπεδα των μεγάλων ομαδων του κέντρου και δεν είχε πλέον καμία σχέση με την ομάδα που απλά κουβαλούσε τον τίτλο μεγάλη, λόγω φανέλας και ιστορίας, τα προηγούμενα χρόνια.

Οριστικό τέλος στη μιζέρια

Μπορεί για το 2011 ο στόχος του τίτλου του πρωταθλητή Ελλάδας ΠΑΟΚ που στοιχειώνει τα όνειρα των οπαδών της ομάδας εδώ και 26 χρόνια να μην είναι εφικτός, όπως περίμενε στην αρχή της σεζόν ο Ζαγοράκης, ωστόσο το repeat της περσινής σεζόν δεν θα χαλούσε κανένα στην Τούμπα.

Η έξοδος για δεύτερη σερί χρονιά στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ θα αποτελούσε άκρως πετυχημένη εξέλιξη για τον ΠΑΟΚ. Το ιδανικό θα είναι η κατάληψη της 2ης θέσης να συνοδευτεί και από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, το οποίο παίκτες και κόσμος έχουν ανάγκη για ψυχολογικούς, κυρίως, λόγους. Οι ποδοσφαιριστές γιατί θα επιβραβευτούν για όλα όσα έχουν πετύχει φορώντας την “ασπρόμαυρη” φανέλα και οι οπαδοί για να καλύψουν την ανάγκη τους για μια πρωτιά.

Στη δική τους ψυχοσύνθεση δεν νοείται ο ΠΑΟΚ να μένει επτά χρόνια μακριά από ένα τίτλο (ο τελευταίος το Κύπελλο του 2003). Θα αναρωτηθείτε, βέβαια, πώς άντεξαν τα 16 ολόκληρα χρόνια που μεσολάβησαν από το πρωτάθλημα του 1985 μέχρι το Κύπελλο του 2001. Ας είναι καλά το μπάσκετ που κράτησε τον ΠΑΟΚτσή όρθιο στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου.

Η συνταγή της προόδου είναι γνωστή

Αυτά τα πέτρινα χρόνια δεν θέλει να ζήσει ξανά ο κόσμος του ΠΑΟΚ, γι' αυτό στηρίζει σταθερά εδώ και 3,5 χρόνια την διοίκηση Ζαγοράκη, από την οποία περιμένει να εκμηδενίσει τις πιθανότητες για πισωγύρισμα και ο ΠΑΟΚ να συνεχίσει να κάνει σταθερά βήματα προόδου. Αυτά μπορεί να συνδυαστούν με την εισροή αραβικών κεφαλαίων, μπορεί και όχι.

Το σίγουρο είναι ότι η δυναμική του ΠΑΟΚ είναι τέτοια που επιτρέπει την ανοδική πορεία της ομάδας, αρκεί να ακολουθείται η πετυχημένη και απόλυτα ταιριαστή στον σύλλογο συνταγή: Το μπόλιασμα ορισμένων έμπειρων με αρκετούς νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είτε προέρχονται από μεταγραφή, είτε ξεπηδούν από τις Ακαδημίες του συλλόγου. Οι περιπτώσεις του Βιεϊρίνια και του Αθανασιάδη είναι οι πλέον ενδεικτικές για του λόγου το αληθές.

Για να συνεχίσει ο ΠΑΟΚ να βαδίζει σ' αυτό τον δρόμο οφείλει να ενισχύσει τον τομέα του σκάουτινγκ και να επιμείνει στην επένδυσή του στις υποδομές, ολοκληρώνοντας πρώτα απ' όλα το προπονητικό κέντρο του στη Νέα Μεσημβρία, στο οποίο εύχομαι οι “ασπρόμαυροι” να υποδεχθούν το 2012.

Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και πολλά χαμόγελα.