Ακούς από τη μία τον Ιβάν Σαββίδη να λέει για τα 85 εκ. ευρώ που έβαλε στον ΠΑΟΚ και βλέπεις από την άλλη την ομάδα που φορά τα «ασπρόμαυρα» και κατεβαίνει κάθε Κυριακή στα γήπεδα. Λογικά αναρωτιέσαι: "Που πήγαν τόσα χρήματα;".

Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει δικαιολογίες για να εξηγήσει αυτό που συμβαίνει σε αγωνιστικό επίπεδο στον ΠΑΟΚ, το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Ο σχεδιασμός-όποιος κι αν ήταν αυτός-έχει αποτύχει παταγωδώς. Και ειδικά φέτος, αν δεν αλλάξει δραματικά η κατάσταση τις επόμενες εβδομάδες, η αποτυχία πάει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενη. Ο Φρανκ Άρνεσεν διαχειρίστηκε 20 εκ. ευρώ (μεταγραφές και συμβόλαια) το περασμένο καλοκαίρι.

Μαζί με τον Ίγκορ Τούντορ-όσο κι αν ήθελε ο Κροάτης να βγάλει την ουρά του απ’ έξω-έφεραν παίκτες όπως ο Σάμπο που σήμερα δεν ήταν καν στην αποστολή, ο Όλσεν που έφυγε νωρίς με δανεισμό, ο Λέοβατς που ξεπερνάει τον τίτλο της μετριότητας, πιτσιρικάδες όπως ο Άντονις. Και όλα αυτά με την έγκριση του Σαββίδη που ενώ σταθερά ζητά «τίτλο εδώ και τώρα» κάθε καλοκαίρι για τη σεζόν που έρχεται, δέχθηκε να σπαταλήσει τόσα χρήματα για την πιο άγουρη ομάδα όλων των εποχών. Μοιραίο ήταν και ο πολύ ώριμος Ντιμίταρ Μπερμπάτοφ να μην «κολλήσει» σ’ αυτό το σύνολο.

Προσέξτε τον όρο: Ομάδα άγουρη. Όχι ατάλαντη, όχι αργή και ηλικιωμένη. Άγουρη. Άμαθη στον πρωταθλητισμό που ζητούσε ο ιδιοκτήτης της και κατ’ επέκταση ο κόσμος της στον οποίο ο ομογενής επιχειρηματίας έχει καλλιεργήσει-δικαιολογημένα-πολύ υψηλές απαιτήσεις.

Δεν υπάρχει κρίσιμο παιχνίδι που αυτός ο ΠΑΟΚ να ανταποκρίθηκε. Έκανε καλά ματς σε ντέρμπι με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό όταν ακόμη ήταν αρχή της σεζόν και δεν κρινόταν τίποτα ή κόντρα στη Ντόρτμουντ στη Γερμανία την οποία αντιμετώπισε με την ψυχολογία του «δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα».

Όταν, όμως, ήρθαν ματς που η μπάλα έκαιγε (είναι πολύ νωπό το πώς στον ημιτελικό Κυπέλλου που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ με τον Ολυμπιακό το 1-0 έγινε 1-2) τότε φάνηκε η γύμνια της. Η έλλειψη προσωπικοτήτων. Τέτοιες που διέθετε σε αφθονία κάθε φορά που πετύχαινε κάτι μεγάλο. Είτε μιλάμε για την ομάδα του Σάντος (με Γκαρσία, Κοντρέρας, Κονσεϊσάο, Λίνο, Ίβιτς και ας μην αραδιάσω άλλα ονόματα), είτε για παλιότερα (με Σαλπιγγίδη, Οκκά, Εγκωμίτη, Γεωργιάδη,Ττετράντζε και δεν συμμαζεύεται).

Υπάρχει ένας Κλάους που όταν δεν τροφοδοτηθεί μοιάζει να είναι ωσεί παρών στα παιχνίδια. Χώρια που, ακούγοντας πριν από λίγο τις δηλώσεις του στο συνδρομητικό κανάλι, του έχει φέρει πολύ μεγάλη ψυχολογική φθορά το να κάνει συνεχώς αυτοκριτική. Θυμηθείτε το περιβόητο «αν ήμουν Σαββίδης θα μας έδιωχνα όλους» που είχε πει πέρυσι στην Τρίπολη. Η περσινή ομάδα, όμως, είχε τη δικαιολογία ότι ο Σαββίδης δεν είχε βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Φέτος δεν ισχύει αυτό.

Τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα;

Και μοιραία το ερώτημα είναι αν μπορεί να σώσει ό,τι σώζεται στο τέλος της περιόδου Υπάρχουν καλοί παίκτες (ο Τζαβέλλας, ο Τζιόλης, ο Κάτσε, ο Ροντρίγκες), υπάρχουν ταλέντα (Πέλκας, Χαρίσης, Μυστακίδης, Τσίμιροτ που η απουσία του είναι εμφανέστατη, Κοροβέσης), αλλά ως εκεί. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από ηγέτη που δεν φαίνεται να τον διαθέτει.

Υπάρχουν δύο ακόμη παιχνίδια στην κανονική περίοδο -και αν σώσει την παρτίδα ο Δικέφαλος- και άλλα έξι στα πλέι οφ, για να αποδείξουν οι παίκτες ότι κάπου τους αδικούμε, ότι κάνουμε λάθος. Αν, όμως και φέτος δεν πετύχουν κάτι ιδιαίτερο-ειδικά αν δεν μπούνε στα πλέι οφ ακυρώνοντας τη συζήτηση για τοGrexitαφού θα έχει προηγηθεί τοPAOKexit-τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους και οι έχοντες το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το φετινό κάζο.

Δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι, αφού κάποιοι τους επέλεξαν, κάποιος τους διαχειρίστηκε και κάποιος πλήρωσε για να έρθουν στην Τούμπα, ενώ μην ξεχνάμε ότι και μερίδα του κόσμου τους έβαλε επιπλέον εμπόδια στον δρόμο τους (τους -5 βαθμούς ή τους -3 αν «πέσει» η ποινή ο ΠΑΟΚ τους βρίσκει μπροστά του από τις μπούκες των ανεγκέφαλων).

Ο μόνος που δεν έχει ευθύνη, σίγουρα είναι ο Ίβιτς που κλήθηκε να διαχειριστεί μία κατάσταση πάρα πολύ δύσκολη. Και επειδή δείχνει καλά στοιχεία ως προπονητής ας μη του φορτώσουμε ευθύνες που δεν του ανήκουν.