Ακόμη δεν αντέχει στην πίεση ο ΠΑΟΚ

Ανησυχία. Αυτό ήταν το συναίσθημα που κυριαρχούσε στην ατμόσφαιρα της Τούμπας πριν ακόμη αρχίσει το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Ξάνθη. Με μία πρώτη σκέψη, από τη ώρα που η ομάδα του κουβαλούσε “προίκα” το 1-2 του πρώτου αγώνα στα Πηγάδια, δεν υπήρχε λόγος ο κόσμος να είναι στην πρίζα, ούτε μπορούσε να δικαιολογήσει αυτό το συναίσθημα η παρουσία των Λουτσέσκου και Κασναφέρη που δεν αποτελούν και τα πιο συμπαθή πρόσωπα που περνούν από την Τούμπα. Έλα, όμως, που μεσολάβησαν παιχνίδια όπως το εντός έδρας με τη Σάλκε και αυτό με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο που έστειλαν σημάδια προβληματισμού.

Κι αυτά επιβεβαιώθηκαν χθες (2/3). Ούτε κατοχή μπάλας 70%, ούτε γρήγορο passing game και, φυσικά, ούτε παραγωγή φάσεων. Οι παίκτες της Ξάνθης έβγαιναν μονίμως πρώτοι στη μπάλα, έφθαναν με ταχύτητα έξω από την περιοχή του Γλύκου, ευτυχώς όμως για τον ΠΑΟΚ, δεν είχαν την σωστή τελική πάσα ή σε μία δύο φάσεις την εκτέλεση (ο Καρασαλίδης θα θυμάται για πολύ καιρό την κεφαλιά προς το φινάλε του πρώτου μέρους) και έτσι προχωρά στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Ναι, ο ΠΑΟΚ είναι ντεφορμέ, όπως παραδέχθηκε ο Βλάνταν Ίβιτς στις δηλώσεις του στη συνέντευξη Τύπου. Σαφώς και παίζει ρόλο σ' αυτό η κούραση ορισμένων παικτών. Από το σύνολο των 41 επίσημων αγώνων του ΠΑΟΚ, υπάρχει ένα γκρουπ παικτών που μετρά από 33 έως 35 (Κρέσπο, Τσίμιροτ, Γλύκος, Λέοβατς και Μάτος). Δεν μπορεί όμως αυτό το στοιχείο να δικαιολογήσει την κόπωση μίας ολόκληρης ομάδας. Άλλωστε ο Ίβιτς κάνει σταθερά ροτέσιον σε ορισμένες θέσεις (κυρίως στους στόπερ και τους μέσους).

ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ

Τι φταίει, λοιπόν; Καταρχήν υπάρχει θέμα ψυχολογικό. Αυτός ο ΠΑΟΚ, προς το παρόν (και το τονίζω αυτό γιατί είναι μία νέα ομάδα), δεν μπορεί να διαχειριστεί τον τίτλο του ξεκάθαρου φαβορί που είτε απόλυτα λογικά (χθες), είτε με μεγάλη δόση υπερβολής (στο ματς με τη Σάλκε στην Τούμπα) παίρνει στα τελευταία παιχνίδια.

Τόσο οι παίκτες του, όσο και ο Βλάνταν Ίβιτς μοιάζουν να χάνουν το καθαρό μυαλό από το άγχος και την πίεση. Έτσι, όταν ένα ματς δεν πάει καλά από την αρχή, δύσκολα στη διάρκεια του αλλάζουν τα δεδομένα.

Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, σ' αυτή τη χρονική συγκυρία. παίκτες με προσωπικότητα, την οποία έχουν καταθέσει αρκετές φορές μέχρι σήμερα (ο Μάτος αποτελεί την πλέον τρανταχτή περίπτωση), δεν είναι σε καλή κατάσταση. Έτσι, ο Δικέφαλος χάνει τη δυνατότητα να πάρει μία προσωπική ενέργεια που μπορεί να αλλάξει άρδην την ισορροπία ενός αγώνα.

Την ίδια ώρα και ο Ίβιτς μοιάζει να μην διαθέτει την διαύγεια να κάνει τις σωστές διορθωτικές κινήσεις στη διάρκεια ενός αγώνα. Προφανώς, η απειρία παίζει τον ρόλο της και το κακό για τον Σέρβο τεχνικό είναι ότι δεν έχει δίπλα του έναν έμπειρο βοηθό για να του δώσει τις σωστές συμβουλές.

Έστω και έτσι, όμως, μέσα από την τριβή με τις συνθήκες πίεσης που γεννά ο πρωταθλητισμός ο Ίβιτς "ψήνεται" και είναι σίγουρο ότι στα επόμενα δύσκολα παιχνίδια θα είναι πολύ πιο έτοιμος. Όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και καθαρά τεχνικά-αγωνιστικά. Και εδώ είναι που θα 'θελα να εστιάσω, γιατί ο ΠΑΟΚ άρχισε να χάνει την καλή του εικόνα, όταν “μπλόκαρε” η μεσαία του γραμμή.

Ο ΑΝΤΙ-ΚΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΠΛΑ ΦΡΟΥΡΟΥΜΕΝΟΣ ΤΣΙΜΙΡΟΤ

Για να μην αναλύω γενικά και αόριστα θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του αγώνα για να γίνω πιο κατανοητός στην κριτική μου στον νεαρό τεχνικό. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε να παίξει με την Ξάνθη (μία ομάδα που στηρίζεται διαχρονικά στο σκληρό παιχνίδι και στην μεγάλη πίεση στο κέντρο) με τριάδα Τσίμιροτ, Σάχοβ και Πέλκα. Χωρίς εξάρι, δηλαδή, αφού απόντος του τραυματία Κάνιας, ο Ίβιτς επέλεξε να μην πάρει στην αποστολή τον καλύτερο παίκτη του στο Καυτανζόγλειο, τον Χαρίση και να αφήσει στον πάγκο τον Κάτσε. Λουσέρο και Μεχία (και στη συνέχεια και ο Ντε Λούκας) “έπνιξαν” με το στενό μαρκάρισμά τους τον Τσίμιροτ, ο Σάχοβ δεν μπορεί να κουβαλήσει μπάλα και ο Πέλκας κινούταν κυρίως ως δεύτερος φορ. Αποτέλεσμα; Κυριαρχία της Ξάνθης και απόλυτο μπλοκάρισμα του ΠΑΟΚ.

Και δεν είναι πρώτη φορά που συνέβη αυτό. Το ίδιο έγινε και με τη Σάλκε στην Τούμπα. Τσίμιροτ, Σάχοβ και Μπίσεσβαρ έχασαν κατά κράτος τη μάχη από τους Γερμανούς, Ούτε με τον Ηρακλή λειτούργησε η μεσαία γραμμή, φυσικά, κι ας έπαιζε ο Χαρίσης.

Είναι εμφανέστατο στα τελευταία ματς ότι οι αντίπαλοι του ΠΑΟΚ έχουν “διαβάσει” πολύ καλά τη μεσαία γραμμή του που ήταν και η δύναμή του στο καλό διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Ειδικά, όταν πετυχαίνει το μαρκάρισμα στον, χωρίς βοήθειες, Τσίμιροτ, τότε μοιάζει να γίνεται κίνηση ρουά-ματ. Όλα αυτά έχουν συμπέσει με το διάστημα που λείπει λόγω του τραυματισμού στο γόνατο ο Χοσέ Κάνιας.

Ο Ισπανός γνωρίζει άριστα πώς να καλύπτει τον χώρο μπροστά από τους δύο στόπερ και πώς να βοηθά να κερδίζει ο ΠΑΟΚ μέτρα στο γήπεδο κι ας μην έχει την μεγάλη πάσα ακριβείας. Μέχρι να πατήσει και πάλι γερά ο Ισπανός, όμως, ο Ίβιτς θα έπρεπε να είχε χρίσει κάποιον από τους υπόλοιπους του ρόστερ αντι-Κάνιας. Χαρίσης και Κάτσε έχουν στοιχεία να προσφέρουν στη θέση αυτή, όμως ο Ίβιτς δεν δίνει σε κάποιον από τους δύο τη δυνατότητα να πάρει διαδοχικά ματς στα πόδια του.

ΚΑΜΠΟΣ, ΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ

Το πρόβλημα μεγεθύνεται από το γεγονός ότι ο Τζάλμα Κάμπος δεν πείθει, παρότι είναι ικανότατος στην υποδοχή μπάλας, δυνατός στις μονομαχίες, αλλά καθόλου αποτελεσματικός στο “ένας με έναν” και στο σκοράρισμα. Προφανώς έχει επηρεάσει τον Ανγκολέζο και η πτώση απόδοσης του Μάτος που μοιάζει χωρίς φρεσκάδα. Από τα αριστερά ο Ενρίκε, δεν έχει καταφέρει ακόμη να προσαρμοστεί και να πιάσει τα επίπεδα της προσφοράς του Ροντρίκες, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να μην διαθέτει την επιθετική ισχύ που του έδιναν τα “φτερά" του στην αρχή της περιόδου.

Αυτά είναι που πρέπει να διορθώσει ο Ίβιτς, ο οποίος αν θέλει να βρει λύσεις πρέπει, επίσης, να "ανοίξει" τις επιλογές του στο υπάρχον ρόστερ. Υπάρχουν παίκτες και στην άμυνα και στο κέντρο.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ

Αν σε μία θέση ο ΠΑΟΚ μοιάζει να είναι εγκλωβισμένος, αυτή είναι του τερματοφύλακα. Ο Μπρκιτς όταν πήρε ευκαιρίες δεν έπεισε και τώρα που ο Γλύκος δεν είναι σε καλή κατάσταση (φταίει στο χθεσινό φάουλ-γκολ του Γιουνές τόσο για το στήσιμο του τείχους, όσο και για τη δική του θέση κάτω από την εστία) μοιάζει να μην υπάρχει εναλλακτική. Μία δεύτερη ευκαιρία στον Σέρβο γκολκίπερ ίσως πρέπει να δοθεί μέσα από παιχνίδια πρωταθλήματος στην κανονική διάρκεια, για να ανασυνταχθεί και ο Γλύκος και να νιώσει και πίεση για τη θέση του.

ΚΑΙ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Από χθες (2/3), εξάλλου, ο Βλάνταν Ίβιτς έβαλε πιο έντονα από ποτέ άλλοτε και την παράμετρο διαιτησία στην συζήτηση για τον ΠΑΟΚ. Ήταν λογικό, ότι πλησιάζοντας στην τελική ευθεία σε Πρωτάθλημα-Κύπελλο, θα πήγαινε εκεί η κουβέντα. Ειδικά στον δεύτερο τη τάξει θεσμό που συνεχίζει όλο το Big-4 του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο 40χρονος τεχνικός δεν ξεπέρασε τα όρια, παραδέχθηκε λάθη που ευνόησαν τον ΠΑΟΚ για να δείξει ότι μιλά αντικειμενικά και στάθηκε ιδιαίτερα στις λίγες κάρτες που δέχεται κάθε αντίπαλος του Δικεφάλου με βάση τα σκληρά μαρκαρίσματα που γίνονται στους παίκτες του.

Δεν μπορώ να ψέξω το Σέρβο τεχνικό που έκανε κάτι τέτοιο, όταν το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές του ΠΑΟΚ στην Ελλάδα, έχω όμως να σημειώσω δύο πράγματα:

-Η χαλαρή αντιμετώπιση από πλευράς επίσημου ΠΑΟΚ κακών διαιτησιών μέχρι σήμερα, στο πνεύμα “το παλιό καθεστώς κατέρρευσε, η νέα κατάσταση σέβεται τον ΠΑΟΚ” προφανώς δεν δικαιώνεται, καθώς η τοποθέτηση του Ίβιτς κρύβει ανησυχία για το τι θα συναντήσει από εδώ και πέρα η ομάδα του στα παιχνίδια της.

-Από τη στιγμή που ο προπονητής του ΠΑΟΚ μίλησε εκτενώς, δημόσια, για ένα θέμα το οποίο απέφευγε μέχρι σήμερα, θα πρέπει να αφιερώσει πολύ χρόνο να πείσει τους παίκτες του να μην μπαίνουν με καχυποψία στα παιχνίδια και να μην ασχολούνται υπερβολικά με τα σφυρίγματα των διαιτητών. Ο ΠΑΟΚ έχει πληρώσει τις υπερβολικές αντιδράσεις και αρκεί να αναφέρω μόνο ότι έφτασε να παίξει (και ουσιαστικά να τον χάσει πριν καν αρχίσει) τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό το 2014, έχοντας τιμωρημένους τους Νάτχο, Κατσουράνη και Αθανασιάδη (τον κανονικό και σε φουλ φόρμα, όχι τον τωρινό).

ΔΕΝ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ Ο ΠΑΟΚ

Κλείνοντας, πρέπει να... μαζέψουμε λίγο όσα είπαμε, για να μην βγουν λάθος συμπεράσματα. Παρότι διάγει αγωνιστική κρίση, ο ΠΑΟΚ δεν έπαψε να είναι καλή ομάδα, ούτε ο Βλάνταν Ίβιτς ένας ταλαντούχος με ικανότητες προπονητής. Ο Δικέφαλος έχει κάνει παιχνίδια στα οποία έχει δείξει τις αρετές που διαθέτει ως ομάδα και σίγουρα σε σύγκριση με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, υπερτερεί σε αρκετούς τομείς. Υστερεί, όμως, σε τίτλους και επειδή τα χρόνια που έχουν περάσει από το τελευταίο τρόπαιο που κατέκτησε, το Κύπελλο του 2003, είναι πάρα πολλά, η πίεση του κόσμου είναι πολύ μεγαλύτερη.

Χρειάζεται ηρεμία, καθαρό μυαλό και σωστή ανάλυση των δεδομένων για να παρθούν οι σωστές αποφάσεις πριν την τελική ευθεία της περιόδου. Στην πέμπτη σεζόν του Σαββίδη, οι στραβοτιμονιές πλέον απαγορεύονται. Και μία τέτοια θα είναι να περάσει το μήνυμα ότι οι άνθρωποι που κάνουν το κουμάντο στο ποδοσφαιρικό τμήμα μπορεί να κριθούν ΜΟΝΟ από την έκβαση δύο ημιτελικών ή ενός τελικού Κυπέλλου.

Υ.Γ. Πολύ καλή η κερκίδα που έκανε χθες η θύρα-4. Στήριζε την ομάδα σε στιγμές δύσκολες χωρίς επιφωνήματα αγανάκτησης και γιούχες. Γιατί από ορισμένες άλλες πλευρές του γηπέδου, το βουητό μετά από λάθη “έκοβε" τα πόδια των παικτών.

Photo Credits: Eurokinissi