Άλλοθι για κανέναν στην αποτυχία του ΠΑΟΚ
Ο Κώστας Πετρωτός εξηγεί γιατί οι δικαιολογίες της κούρασης και των απουσιών του ΠΑΟΚ στην ήττα από τον Αστέρα είναι απλά το πέπλο που καλύπτει τα σοβαρά αίτια της απώλειας του κεκτημένου του Τσάμπιονς Λιγκ.
Φαντάζομαι θα συμφωνήσετε ότι αποτελεί πολύ επιφανειακή προσέγγιση της αποτυχίας του ΠΑΟΚ-μετά το Κύπελλο και-στο πρωτάθλημα να μιλήσουμε για την κούραση των παικτών του «Δικεφάλου»και τις πολλές απουσίες σημαντικών παικτών στο πιο κρίσιμο ματς των φετινών πλέι οφ.
Το ίδιο και να το σταθούμε στις κινήσεις που έκανε από τον πάγκο ο Γιώργος Γεωργιάδης στο ξεκίνημα και κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης.
Σαφώς και δικαιούται κανείς να υποστηρίζει πώς ο Σαλπιγγίδης θα μπορούσε να είναι στη βασική ενδεκάδα, πιθανόν και ο γερο-Λίνο, που είναι, πάντως, λογικό να ψάχνει “ανάσες” για να μπορέσει να βοηθήσει σε όλη τη σειρά του μίνι πρωταθλήματος.
Λογική έχει, ακόμη, να επικαλεστεί κανείς μεγάλο ρίσκο στην αλλαγή του Κάτσε, που μόλις αποχώρησε από τον αγώνα, κόπηκε στα δύο η ομάδα του.
Φυσικά, υπάρχει και ο αντίλογος σ' όλα τα παραπάνω που λέει πώς ο “Σάλπι” τα καλύτερα παιχνίδια του στα πλέι οφ τα έκανε ως αλλαγή και πώς ο Λίνο, με δεδομένο πώς θα ήταν άκρως απαραίτητος και στο ματς με τον Παναθηναϊκό, θα έπρεπε να... μοιράσει τα αγωνιστικά λεπτά που μπορεί να προσφέρει στα 37 του. Και ακόμη, πώς όταν ο ΠΑΟΚ είναι πίσω στο σκορ και ψάχνει παραγωγή φάσεων για να αυξήσει τις πιθανότητές του για γκολ, δεν είναι παράλογη η σκέψη να μείνουν στην ενδεκάδα οι πιο τεχνίτες μέσοι και εκείνος που συμμετέχει λιγότερο στο οργανωτικό κομμάτι να δώσει τη θέση του σε έναν επιθετικό.
Ουσιώδη μόνο τα μεγάλα λάθη
Καταγράψαμε, λοιπόν, τα επιφανειακά ζητήματα, που η συζήτηση γι΄ αυτά μοιάζει, αδιέξοδη αφού δεν μπορεί να βγει κανένα συμπέρασμα και ας πάμε στα πιο σοβαρά. Στο γιατί, για παράδειγμα, ο ΠΑΟΚ έχει τόσες απώλειες παικτών. Κάρτες και τραυματισμοί είναι οι λόγοι, και επειδή στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να αποφύγεις τα χτυπήματα, ως κατεξοχήν άθλημα σωματικής επαφής, ας μείνουμε στο κομμάτι της πειθαρχίας. Την είδατε εσείς να υπάρχει πουθενά στην Τούμπα; Ο ΠΑΟΚ δεν είχε χθες δύο στόπερ λόγω τιμωρίας. Ο Ινσαουράλδε για το χτύπημα στον Κουτρουμπή στη φυσούνα της Λεωφόρου και ο Τζαβέλλας γιατί από την περασμένη Κυριακή έφθασε στις 13 κάρτες. Όσες έχει και ο Κλάους, αν και σέντερ φορ της ομάδας. Αυτή η κατάσταση είναι προφανές πώς δεν τιμά το σύλλογο που ΠΟΤΕ δεν πήρε σοβαρά μέτρα για να την περιορίσει.
Ας δούμε και μία άλλη παράμετρο που επικαλούνται στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ είναι, λέει, κουρασμένος από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Γιατί οι αντίπαλοί του δεν είναι; Μήπως παίζει με ομάδες που τώρα έχουν αρχίσει το πρωτάθλημα; Δεν θα έπρεπε με το μπάτζετ που διέθετε ο ΠΑΟΚ φέτος (περίπου 16 εκ. ευρώ) να υπάρχουν λύσεις για όλες τις διοργανώσεις; Για αν συμβεί αυτό, όμως, θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλάνο με το οποίο θα μοιραζόταν ο χρόνος συμμετοχής. Στον ΠΑΟΚ το μόνο πλάνο ήταν ο στόχος που οι άνθρωποί του όριζαν με ορίζοντα μερικών εβδομάδων κάθε φορά.
Στην αρχή όλος ο ΠΑΟΚ ζούσε στο όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, με αποτέλεσμα να έχει απώλεια στο πρωτάθλημα με το καλημέρα (στο Αγρίνιο). Στη συνέχεια... αφοσιώθηκε στο πρωτάθλημα και όταν δέχθηκε τέσσερα γκολ από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάη, άρχισε να ξηλώνει την ομάδα που είχε στηθεί στο πόδι. Μετά τον αποκλεισμό από τη Μπενφίκα (μετέπειτα φιναλίστ του θεσμού), κι αφού πρώτα είχαν γίνει μεταγραφές με σφραγίδα Στέφενς, ξήλωσε και τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή στην ιστορία του (κι αν δεν κάνω λάθος και του ελληνικού ποδοσφαίρου), τον οποίο ο Σαββίδης χρύσωσε με 2,5 εκ. ευρώ για να τον φέρει στην Ελλάδα.
Και μετά, ήρθε το όνειρο του Κυπέλλου και ο νυν υπέρ πάντων αγώνας με τον Ολυμπιακό, στο βωμό του οποίου ο ΠΑΟΚ θυσίασε και το ίδιο το τρόπαιο. Φθάσαμε, λοιπόν, στα πλέι οφ, ο “Δικέφαλος” να παίζει μόνιμα με σύνθεση ανάγκης, με παίκτες τραυματίες, εξαντλημένους ψυχικά και... ξεφωνημένους από τον κόσμο της ομάδας.
Όσο για το αν είχαν φυσικές δυνάμεις ποιον θα πρέπει να ρωτήσουμε άραγε; Τον ακριβοπληρωμένο Ολλανδό Τσίμα Ονιέκε που ήρθε στον ΠΑΟΚ και από personaltrainerπου ήταν στην Ανζί μεταμορφώθηκε σε πρώτο γυμναστή ή τον Δημήτρη Δανιηλίδη που προωθήθηκε όταν ανέλαβε ο Γιώργος Γεωργιάδης από τις Ακαδημίες;
Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα...
Ας μην το κουράζουμε, όμως, πολύ. Η αποτυχία του ΠΑΟΚ (και) στα πλέι οφ αγγίζει τους πάντες και φυσικά τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο Ιβάν Σαββίδης. Δεν μπορεί κανείς να βγάλει την ουρά του απ' έξω ούτε το ανάθεμα να πέσει μόνο στους ποδοσφαιριστές και το Γεωργιάδη.
Δηλαδή, ο κόσμος με τη συμπεριφορά του στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και τους μείον τρεις βαθμούς που κληροδότησε στην ομάδα, δεν φταίει;
Ο Τσιστιακόφ και ο Βρύζας με τις μεταγραφικές επιλογές τους μπορούν να νιώθουν ήσυχοι;
Φυσικά, πάνω, απ' όλους υπάρχει ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτός που νομίζει μέχρι στιγμής ότι μόνο με τα χρήματά του θα μπορέσει να κάνει τον ΠΑΟΚ μία καλοκουρδισμένη μηχανή. Το ποδόσφαιρο, όμως, έχει τους δικούς του κανόνες και τις δικές του... γνώσεις, πάνω στις οποίες χτίζεται η επιτυχία. Και όσο ο Σαββίδης απλά συναθροίζει γύρω του στελέχη στα οποία ξεσπά μετά από κάθε αποτυχία, χωρίς να τους αναθέτει συγκεκριμένους ρόλους που θα καταλήγουν σε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο, ο ΠΑΟΚ θα ζει στην παράνοια που όλοι μας έχουμε συνηθίσει εδώ και χρόνια...