Αυτός ο ΠΑΟΚ μπορεί
Ο Κώστας Πετρωτός γράφει για τα σημάδια που δείχνουν ότι φέτος κάτι έχει αλλάξει στον Δικέφαλο, αλλά και τις επιπλέον λύσεις που πρέπει να επιμείνει να αναζητά ο Βλάνταν Ίβιτς που συνεχίζει να βγάζει άσους από τα μανίκια του.
Το είχα γράψει και πριν το παιχνίδι ότι το ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη είναι από αυτά που χαρακτηρίζονται κρας τεστ για τον ΠΑΟΚ.
Κρας τεστ όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε νοοτροπία και χαρακτήρα. Και ο Δικέφαλος κατάφερε να πάρει σε όλους αυτούς τους τομείς πολύ καλό βαθμό. Δεν άγγιξε το άριστα, αλλά σίγουρα είχε πολύ καλό βαθμό.
Στο πρώτο ημίχρονο, όντας άκρως παραγωγικός καθώς η ομάδα του Χάβου-άγνωστο γιατί-επέλεξε να παίξει και πάλι άμυνα ψηλά και να δώσει πολλούς κενούς χώρους στον αντίπαλό της, ο ΠΑΟΚ απέδειξε ότι σ αυτό το στυλ παιχνιδιού βγάζει πραγματικά φωτιές.
Πέτυχε δύο γκολ με σούπερ ανάπτυξη από Τζάλμα, Μάτος και Ροντρίγκες και τον Κουλούρη να δικαιώνει τον Σέρβο τεχνικό που τον πιστεύει τόσο πολύ και τον επέλεξε αντί του Κλάους (είχε δώσει πολλές δυνάμεις στο ματς με τη Φιορεντίνα) και του Περέιρα. Θα μπορούσε να είχε σημειώσει κι άλλο γκολ ο Δικέφαλος, μάλιστα.
Επίσης, έδειξε ότι αντέχει στο ξύλο. Γιατί το ματς είχε πολύ ξύλο και ο ΠΑΟΚ φέτος έδειξε ότι έχει παίκτες που μπορούν να προσαρμοστούν σ’ αυτό το στυλ παιχνιδιού.
Η αλήθεια είναι ότι στις αρχές του δευτέρου μέρους χάθηκε λίγο η ισορροπία και δόθηκε το δικαίωμα στους γηπεδούχους να βάλουν τον ΠΑΟΚ στην περιοχή του. Αλλά και αυτό στην πορεία ξεπεράστηκε και ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε το ματς με ευκαιρίες (με κορυφαία το δοκάρι του Ροντρίγκες), κυρίαρχος όπως το είχε αρχίσει.
Το πιο σημαντικό τεστ ήταν, πάντως, η αντίδρασή του στο πέναλτι του Αρετόπουλου. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε αν ήταν ή δεν ήταν παράβαση του Βαρέλα πάνω στον Ιγκλέσια γιατί θα συζητάμε μέρες. Α
υτό που έχει σημασία είναι ότι μία φάση που σε προηγούμενα χρόνια μπορεί να... έκανε κομμάτια τον Δικέφαλο, αυτή τη φορά την ξεπέρασε με σχεδόν υποδειγματικό τρόπο και το καθαρό μυαλό δεν χάθηκε και αποφεύχθηκαν αντιδράσεις που θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές.
Έχει μεγάλη σημασία αυτό που αναφέρω γιατί, παρότι η ΠΑΕ δεν είχε σηκώσει τους τόνους για τον ορισμό Αρετόπουλου η περιρρέουσα ατμόσφαιρα προδιέθετε για καυγάδες και έντονες διαμαρτυρίες. Προφανώς αυτό είναι έργο Ιβιτς και Μίχελ, γιατί έχει παρατηρηθεί κι άλλη φορά από πέρυσι. Το θέμα είναι να μπορέσουν όλοι εντός ομάδας να συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο.
Να διαμαρτύρονται όταν σφυρίζεται κάτι, αλλά όταν βλέπουν ότι δεν αλλάζει η απόφαση, να κοιτάζουν μπροστά.
Πώς πρέπει να διαχειριστεί ο ΠΑΟΚ το νικηφόρο αποτέλεσμα; Με ψυχραιμία και σωστή ανάλυση. Να μην μείνει μόνο στη νίκη, αλλά να δουν ο Ίβιτς και οι συνεργάτες του γιατί χάθηκαν κάποιες μπαλιές στη μεσαία γραμμή σε ένα διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου και να ψάξουν τις εναλλακτικές τους λύσεις όταν παρουσιάζονται προβλήματα.,όπως συνέβη με τον Κρέσπο.
Το σίγουρο είναι ότι ο Ίβιτς έχει μπει σε μία τέτοια διαδικασία γι αυτό κάνει και ροτέισιον και σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από τους εκείνους που ανέβασαν τις μετοχές του μετά το ματς στην Τρίπολη. Ο νεαρός τεχνικός καταφέρνει μέχρι τώρα κάτι που πολλοί φοβόντουσαν ότι θα είναι το μεγάλο του μείον : Δεν φαίνεται καθόλου η απειρία του μέσα στον αγωνιστικό χώρο.