Του 'χει γίνει συνήθεια του ΠΑΟΚ να μην κερδίζει στην Τούμπα κι αυτό είναι, αν μη τι άλλο, ένα ανησυχητικό σημάδι ενόψει πλέι οφ.

Για να διακριθεί στους αγώνες κατάταξης ο "Δικέφαλος" θα πρέπει να κάνει την έδρα του απόρθητο φρούριο, όπως συνέβαινε κάποτε.

Πάντοτε, άλλωστε, η Τούμπα ήταν το μεγάλο όπλο του ΠΑΟΚ όταν διεκδικούσε υψηλούς στόχους και αρκεί κανείς να θυμηθεί ότι τη σεζόν 2009-2010, όταν έφθασε μία ανάσα από τον τίτλο, "πέταξε" μόλις 6 βαθμούς στο "σπίτι" του.

Το τι έφταιξε και ο ΠΑΟΚ βρέθηκε ξανά στο ίδιο κακόγουστο έργο θεατής φέτος μπορεί κανείς να το ψάξει μέσα σε πολλές παραμέτρους:

Στην απουσία κομβικών για τον φετινό ΠΑΟΚ παικτών (Γκαρσία, Μαλεζάς, Φωτάκης), στα λάθη σχεδιασμού της ενδεκάδας του Μπόλονι (έχει αποδειχθεί ότι όταν το δίδυμο Λίνο-Γεωργιάδη χρησιμοποιείται στην αριστερή πλευρά, σε συνδυασμό με την παρουσία του Μπαλάφα ως αριστερού στόπερ δεν λειτουργεί ανασταλτικά), αλλά και στο γεγονός πώς οι νέοι σε ηλικία και εμπειρίες παίκτες του ΠΑΟΚ δεν έχουν μάθει να λειτουργούν σε συνθήκες Τούμπας (θυμάμαι ακόμη τον Άγγελο Αναστασιάδη που ήταν το κεντρικό πρόσωπο της αναμέτρησης της Κυριακής να μου λέει "δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το βουητό της Τούμπας").

Παρότι οι βαθμοί που χάθηκαν ήταν σημαντικοί, αφού εν όψει πλέι οφ αντί να μειώνεται η διαφορά από τον Παναθηναϊκό αυξάνεται, η ζημιά που έχει υποστεί ο ΠΑΟΚ δεν είναι ανεπανόρθωτη. Αρκεί παίκτες και Μπόλονι να διδαχθούν από τα λάθη τους και στην κρίσιμη περίοδο των πλέι οφ να έχουν σταθερά καλή απόδοση. Οι μεταπτώσεις είναι δικαιολογημένες ως ένα βαθμό, αφού ο "Δικέφαλος" βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, αλλά θα είναι ασυγχώρητες στους αγώνες κατάταξης.

Το "καμπανάκι" της κερκίδας που αδειάζει

Υπάρχει, όμως, ένα στοιχείο ακόμη πιο ανησυχητικό από τους χαμένους βαθμούς στα τελευταία παιχνίδια στην Τούμπα. Η απουσία του κόσμου, η εικόνα των μισοάδειων (εχει διαφορά από το "μισογεμάτων") κερκίδων. Σαφώς και η οικονομική κρίση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο τον κόσμο του ΠΑΟΚ, όμως με την κρίση οι ΠΑΟΚτσήδες συμβιώνουν από τον περασμένο χειμώνα και ποτέ μέχρι πριν από ένα μήνα η Τούμπα δεν είχε αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα. Είναι ξεκάθαρο ότι ο απλός οπαδός του ΠΑΟΚ έχει ξενερώσει, έχει κουραστεί ψυχολογικά και μόνο τυχαίο δεν είναι που γι' αυτή την ψυχολογική κούραση μίλησε το περασμένο Σάββατο ο Πάμπλο Γκαρσία.

Είμαι πεπεισμένος πώς όταν αρχίσουν τα πλέι οφ, με δεδομένο και το στόχο της εξόδου στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ο κόσμος θα πάρει και πάλι θέση στις κερκίδες (δύσκολα όμως θα υπάρξει sold out). Αν η ομάδα του κάνει καλή εκκίνηση και τον κρατήσει "ζεστό" θα παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος αγώνων κατάταξης, διαφορετικά θα επιστρέψει στον καναπέ του σπιτιού του.

Αυτό, όμως, είναι κάτι προσωρινό και δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Αυτή που λέει ότι μεγάλη μερίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ απομακρύνεται από το πλευρό της ομάδας του. Το κάνει γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο πλάνο, ένα όραμα, μία ξεκάθαρη στόχευση για το τι ψάχνει ο ΠΑΟΚ στη μετα-Ζαγοράκη εποχή.

Το πώς θα καταφέρει να κρατήσει "ζεστή" την Τούμπα (γνωρίζω ότι) είναι το μεγάλο μέλημα του Ζήση Βρύζα. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ και οι συνεργάτες του οφείλουν να βγουν δημόσια και να απευθυνθούν στους οπαδούς της ομάδας, εξηγώντας τους τι ακριβώς θέλουν να κάνουν στον ΠΑΟΚ. Πώς σχεδιάζουν το μέλλον της ομάδας σε όλα τα επίπεδα και πώς απαντούν στο αγωνιώδες ερώτημα αν ο ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει κι άλλα βήματα εξέλιξης ή κινδυνεύει να επιστρέψει σε εποχές μιζέριας.

Χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της αλήθειας και της απόλυτης ειλικρίνεια, ο Βρύζας μπορεί να συσπειρώσει και πάλι τους οπαδούς του ΠΑΟΚ που έχουν αποδείξει ότι έχουν τη διάθεση να στηρίξουν κάθε μοντέλο ανάπτυξης (ακόμη και χωρίς ακριβές μεταγραφές και ηχηρά ονόματα) αρκεί να τους έχει αναλυθεί.

Υ.Γ.: Χειροκρότημα με... μέτρο επεφύλαξε μεγάλη μερίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ στον Άγγελο Αναστασιάδη στην επιστροφή του μετά από 8 χρόνια στην Τούμπα. Όπως ακριβώς αρμόζει σε μία μεγάλη ομάδα και σε ανθρώπους που, συμπαθεί ή αντιπαθεί κάποιος, αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει στην ομάδα.