Δεν ήταν ΠΑΟΚ του Τούντορ αυτός

Οι κλισέ φράσεις χρησιμοποιούνται κατά κόρον στον αθλητικό χώρο και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές καταφεύγουμε σ' αυτές, χωρίς πραγματικά να γνωρίζουμε ακριβώς τη σημασία τους. Μία τέτοια φράση-κλισέ νιώθω ότι ήταν χθες το “χτίζουμε ομάδα” στο οποίο μαζικά κατέφυγαν προπονητής και παίκτες του ΠΑΟΚ για να δικαιολογήσουν την ήττα τους στη Ρωσία που τους αφήνει, αν δεν γίνει ένα μικρό θαύμα, εκτός συνέχειας Europa League, μετά τη φάση των ομίλων.

Αν, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ πορευόταν με τη λογική “εμείς χτίζουμε ομάδα”, τότε δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνει αυτό το πείραμα με το “ελάχιστα δουλεμένο” 4-4-2 κόντρα στην Κράσντονταρ. Δεν θα βλέπαμε τον Σάμπο αριστερό μέσο (πλέον έχει περάσει απ' όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής ο Σλοβάκος και ο Τούντορ έχει ξεκάθαρη εικόνα για το ρόλο που μπορεί να του αναθέσει για να αρχίσει να βοηθά την ομάδα, γιατί μέχρι σήμερα πρόσφερε ελάχιστα). Ούτε τον Ροντρίγκες, εγκλωβισμένο ανάμεσα στους στόπερ της ρωσικής ομάδας, να μην διαθέτει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το μεγάλο του “όπλο” που είναι οι ταχύτατες “μπούκες” από τα άκρα. Κυρίως, δεν θα βλέπαμε μία ομάδα να αρκείται σε παθητικό ρόλο στο παιχνίδι, φιλοσοφία την οποία έχει αποκηρύξει ο Κροάτης τεχνικός του ΠΑΟΚ από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα ηνία του Δικεφάλου..

Τη λέξη dominate (κυριαρχώ) την βάλαμε για τα καλά φέτος στο ρεπερτόριο μας όλοι οι ρεπόρτερ, αφού την έχουμε ακούσει δεκάδες φορές από το στόμα του 37χρονου τεχνικού. Οπότε, αποτέλεσε πραγματικά έκπληξη ο προπονητής του ΠΑΟΚ να δηλώνει ικανοποιημένος που η ομάδα του αμυνόταν αποτελεσματικά με δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα. Ο προπονητής της ομάδας που έχει 900 πάσες συνολικά στο πρωτάθλημα (και πολύ μακριά πίσω του τον Ηρακλή με 623 και τον Ολυμπιακό με 599), να δηλώνει ικανοποιημένος γιατί είδε τους παίκτες του να παρακολουθούν το παιχνίδι του αντιπάλου...

Δικαιολογία, φυσικά, υπήρχε (πάντα υπάρχει): “Θα κλείσουμε τους χώρους στην άμυνα και θα ψάξουμε το γκολ στην κόντρα επίθεση”. Εύκολο να το προαναγγέλλεις, δύσκολο να το εφαρμόζεις στην πράξη. Καταρχάς, οι χώροι δεν έκλεισαν. Ο προβληματικός με τρεις στόπερ ΠΑΟΚ, ήταν λογικό να εκτεθεί παίζοντας με δύο-στη φάση του γκολ του Αρί-όταν μάλιστα ο ένας από αυτούς ήταν ο Κόστα που έχει πρόβλημα στο να ακολουθεί αντιπάλους πιο ταχείς από εκείνον.

Ακόμη, πώς στ' αλήθεια περίμενε ο ΠΑΟΚ να βγάλει αντεπιθέσεις όταν η Κράσντονταρ είχε επιβάλλει το ρυθμό της στη μεσαία γραμμή; Ο Χαρίσης μπορεί πραγματικά, σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα, να έδειξε ποδοσφαιρικό θράσος και στοιχεία (υποδοχή και κουβάλημα μπάλας) πάνω στα οποία μπορεί να επενδύσει ο ΠΑΟΚ, όμως έχοντας μόνον αυτόν δίπλα του ο Τζιόλης, δεν μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα του. Το έκανε μόνο προς το τέλος, όταν ο Τούντορ αποφάσισε να πάει σε πιο λογικές, για την φιλοσοφία του, επιλογές, και ο Δικέφαλος αγωνίστηκε με τρεις χαφ.

Τελικά, δεν ήταν τελικός

Όλη η προσέγγιση του Κροάτη στον αγώνα δεν δικαιολογεί αυτό που ο Ρικάρντο Κόστα είχε δηλώσει πριν το παιχνίδι. “Το ματς είναι τελικός και τους τελικούς δεν τους παίζεις, τους κερδίζεις”. Η εξέλιξη που είχε ο αγώνας έδειξε ότι δεν συνέβη τίποτα από τα δύο. Ο ΠΑΟΚ σε ένα ματς που ήθελε μόνο νίκη (ούτε η ισοπαλία τον καθιστούσε φαβορί) δεν τη διεκδίκησε ούτε στο ελάχιστο για 70 λεπτά και έτρεχε να σώσει ό,τι σώζεται στο φινάλε.

Είχε φανεί από το προηγούμενο ματς με τους Ρώσους στην Τούμπα (παραμονές του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό) ότι για την Ευρώπη, πλέον, ο Τούντορ-και συνολικά ο ΠΑΟΚ-δεν πολυνοιάζεται. Όχι ότι δεν θέλει την πρόκριση, αλλά, από τη στιγμή που τον βασικό του στόχο (και οικονομικό μην ξεχνιόμαστε) τον πέτυχε κερδίζοντας το εισιτήριο για την παρουσία στους ομίλους του Europa League, δεν χρειάζεται να κάνει άλλες “θυσίες” για να διεκδικήσει λυσσαλέα τις πιθανότητες που είχε για πρόκριση στη φάση των “32” της διοργάνωσης. Αυτό που καίει πλέον είναι η δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα και η πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου.

Κάτω από ένα τέτοια πρίσμα, το πλάνο που σχεδίασε ο Τούντορ για το χθεσινό ματς ήταν ένα πείραμα συνολικά, από το οποίο ένιωθε πώς δεν είχε να χάσει πολλά, οπότε γιατί να μην το δοκιμάσει;

Άφησε τον κόσμο να δει το 4-4-2 στην πράξη και να το συγκρίνει με αυτό που έπαιζε η ομάδα μέχρι σήμερα (3-5-2 ή 3-4-3) και για το οποίο δεχόταν έντονη κριτική το τελευταίο διάστημα. Δοκίμασε κάποιους παίκτες και μάλιστα πειραματίστηκε με τις θέσεις τους και εν τέλει έχει να λέει πως, όπως φάνηκε, το σχήμα που επέλεγε μέχρι σήμερα, δεν είναι και τόσο κακό όσο το παρουσιάζουν ορισμένοι.

Στόπερ... επειγόντως τον Γενάρη

Μέσα από τη δοκιμή με την άμυνα των τεσσάρων παικτών στην ευθεία, φάνηκε και κάτι ακόμη. Ό,τι κι αν κάνει ο Τούντορ, όποια αλχημεία κι αν σκαρφιστεί, υπάρχει πρόβλημα με τους στόπερ της ομάδας. Ο Κόστα είναι αργός και χάνει τους αντιπάλους. Στον “αέρα”-κι αυτό φαίνεται στα στημένα-οι περισσότερες ομάδες διαθέτουν πιο ικανούς κεφαλοσφαιριστές και ακόμη, υπάρχει αδυναμία στο να κουβαλήσει αμυντικός του ΠΑΟΚ και να οργανώσει μία επικίνδυνη επίθεση από τα μετόπισθεν, όταν οι μέσοι είναι εγκλωβισμένοι.

Το πρόβλημα λύνεται μόνο με μεταγραφή. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να βρει τον παίκτη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που λείπουν από τους υπάρχοντες αμυντικούς του και να τον αποκτήσει τον Γενάρη. Είναι η πιο σοβαρή προσθήκη που είναι αναγκαίο να κάνει αν θέλει να αισθάνεται ότι θα πάει πάνοπλος για την τελική ευθεία σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Όσο για τα δύο εναπομείναντα παιχνίδια στην Ευρώπη, για λόγους τιμής οφείλει να κάνει την πρώτη νίκη του στον όμιλο κόντρα στην Γκαμπάλα και να πάει να ευχαριστηθεί ένα μεγάλο ματς στη Γερμανία κόντρα στη Ντόρτμουντ κι ό,τι ήθελε προκύψει.

Υ.Γ.1. Μία καλοπροαίρετη παρατήρηση στις δηλώσεις του Στέλιου Μαλεζά, που είναι από τους ελάχιστους παίκτες στα αποδυτήρια που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει ΠΑΟΚ, σε όλη του τη διάσταση: Το παράδειγμα της εποχής Σάντος που επικαλέστηκε, σαφώς και πρέπει να το αξιολογήσει και σε μερικά σημεία του να το ακολουθήσει και τώρα ο ΠΑΟΚ. Όμως, δεν είναι ίδια η κατάσταση του τότε με το σήμερα. Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη, με αρκετά εκατομμύρια να έχουν μπει το καλοκαίρι στην ομάδα, δεν μπορεί να “κάψει” μία χρονιά (ήδη έχουν περάσει τρεις) και να βάλει ως στόχο τη λογική "χτίζουμε κι ας μην πάρουμε τίποτα”. Η δεύτερη θέση και η πορεία στο Κύπελλο είναι στόχοι που θα καθορίσουν το πρόσημο της φετινής περιόδου. Άλλωστε, χτίζεις μεγάλη ομάδα όταν αυτή μπολιάζεται από την πρώτη στιγμή με το στοιχείο του ανταγωνισμού και την προσπάθεια για μεγάλες νίκες.

Υ.Γ.2. Κοντεύει σχεδόν δύο χρόνια στον ΠΑΟΚ, όμως ειλικρινά, αδυνατώ ακόμη να απαντήσω στο ερώτημα "ποια είναι η θέση του Γκολάσα και πώς θα τον χαρακτήριζες ως παίκτη".