Αρκεί μόνο να ακούσει κανείς τις δηλώσεις του Κοροβέση και του Τζαβέλλα για να καταλάβει για ποιον λόγο ο ΠΑΟΚ έπαιξε, επιτέλους, σαν ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο. "Ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο" δήλωσε ο σκόρερ του τρίτου τέρματος του Δικεφάλου, "ήμασταν υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε, με οποιονδήποτε προπονητή να κερδίσουμ" τόνισε ο έμπειρος αμυντικός.

Οι παίκτες του ΠΑΟΚ αντιλήφθηκαν ότι η ευθύνη για ενδεχόμενη περαιτέρω κακή πορεία της ομάδας θα βάρυνε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ τους ίδιους και όχι τον Ίβιτς που ανέλαβε τα ηνία πριν λίγες μέρες. Αν δεν μπορέσουν να μπουν στα πλέι οφ, τότε η πλειοψηφία του κόσμου θα ασχοληθεί μαζί τους. Ούτε τον Άρνεσεν θα επικαλεστεί, ούτε τον Τούντορ του οποίου το έργο του (θετικά στοιχεία αλλά και τεράστιες αδυναμίες) στον ΠΑΟΚ έχει αναλυθεί σε υπερβολικό βαθμό. Κάπως έτσι εξηγείται ότι αντέδρασαν. Και μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί "και γιατί ρε μάγκες τώρα και όχι τόσες εβδομάδες πριν που σερνόσασταν;" αλλά, τη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτό που μετρά περισσότερο είναι το "κάλλιο αργά παρά ποτέ". Φανταστείτε, άλλωστε, τι θα συνέβαινε αν δεν αντιδρούσαν και έχαναν και από τον Παναιτωλικό. Μάλλον ούτε οι ίδιοι δεν θέλουν να το σκέφτονται.

Η αρχηγική παρέμβαση του Κλάους

Προφανώς, υπάρχουν και άλλες σκέψεις που στριφογύριζαν στο μυαλό τους και σίγουρα τους επηρέασαν. Για παράδειγμα, ο Κλάους, δεν μπορεί να μην... έβγαλε το συναίσθημα του οπαδού του ΠΑΟΚ που κουβαλά από μικρό παιδί. Το φανέρωσε με τη συνολική παρουσία του στο ματς και όχι μόνο με τα δύο γκολ που σημείωσε. Ήταν από το πρώτο λεπτό μέχρι και τις δηλώσεις που έκανε μετά το ματς... αρχηγός με τα όλα του. Ο ποδοσφαιριστής εκείνος που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο "παλιό" στην ομάδα ένιωσε την ανάγκη να βγει μπροστά. Και το έκανε και με τις δηλώσεις του μετά το ματς. "Η ομάδα έχει να δώσει πολλά, πιστέψτε με" τόνισε και αυτή είναι μία δήλωση που τον αφήνει εκτεθειμένο στα μάτια του κόσμου αν στα επόμενα παιχνίδια ο ΠΑΟΚ δεν συνεχίσει να δείχνει βελτιωμένο πρόσωπο. Αλλά, αρχηγός είναι αυτός που εκτίθεται και όχι αυτός που κρύβεται. Και ο Κλάους δεν είχε κρυφτεί ούτε πέρυσι όταν ορθά κοφτά είχε δηλώσει "αν ήμουν Σαββίδης θα μας έδιωχνα όλους".

Ευκαιρία καριέρας που δεν την αφήνεις να περάσει έτσι

Υπάρχουν βέβαια και άλλα παραδείγματα για να αναδείξει κανείς τα πολλά διαφορετικά κίνητρα που υπήρχαν στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ για να δείξουν οι παίκτες το καλό τους πρόσωπο. Μένω μόνο στο γεγονός ότι οι περισσότεροι παίκτες αυτού του ΠΑΟΚ είναι νεαροί και η φετινή σεζόν είναι για εκείνους ευκαιρία καριέρας. Αν δεν την εκμεταλλευτούν κάνοντας ένα φινάλε που θα δημιουργήσει προσδοκίες για την επόμενη περίοδο και θα πείσει τον Σαββίδη και τους συνεργάτες του ότι μπορούν να στηριχθούν σε έναν κορμό παικτών από φέτος και θα πρέπει να εστιάσουν μόνο σε ποιοτικές προσθήκες και όχι σε ξήλωμα και χτίσιμο ξανά από την αρχή, τότε κακό του κεφαλιού τους.

Ο Ίβιτς έφερε ισορροπία

Προφανώς διαβάζοντας το κείμενο, θα σκεφτείτε: "Και ο Ίβιτς έπαιξε κάποιο ρόλο στην μεταμόρφωση του ΠΑΟΚ σε σχέση με την ομάδα που είδαμε την προηγούμενη Κυριακή στην Κομοτηνή;".

Φυσικά και έπαιξε. Ήταν ο άνθρωπος που έφερε, επιτέλους, συγκέντρωση στην ομάδα. Προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και εφαρμογή του από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ο 39χρονος τεχνικός δήλωσε ότι μεγάλη σημασία είχε που η ομάδα του δεν δέχθηκε γκολ. Και η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν μας έχει συνηθίσει σε νίκες "καθαρές", χωρίς άγχος και αναμπουμπούλα στα τελευταία λεπτά των περισσότερων αγώνων. Η προσφορά του39χρονου Σέρβου τεχνικού με το καλημέρα εστιάζεται κυρίως σε δύο λέξεις: "Συγκέντρωση" (την οποία ο ΠΑΟΚ είχε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό) και "ισορροπία".

Καθόμουν την Παρασκευή και μελετούσα τα στατιστικά της περιόδου Τούντορ στον ΠΑΟΚ. Μου έκανε τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ ήταν πρώτος στα κλεψίματα και ταυτόχρονα ήταν η ομάδα που οι αντίπαλοί της της έκλεβαν τη μπάλα. Αυτό μεταφράζεται σε τεράστια ανισορροπία. Γι αυτό και ο ΠΑΟΚ, ενώ ήταν μακράν η κορυφαία ομάδα σε πάσες, δεν μπόρεσε να το αποτυπώσει στη βαθμολογική θέση της.

Κάντε μόνο τη σύγκριση του πόσο ήρεμος ήταν ο Ίβιτς όταν κοούτσαρε, σε σχέση με την ασταμάτητη κινητικότητα και νευρικότητα του Τούντορ.

Και για να παρεξηγηθώ… Δεν μπαίνω στη σύγκριση των προπονητικών γνώσεων και ικανοτήτων των δύο τεχνικών. Αυτό δεν μπορεί να κριθεί ούτε σε ένα ματς, ούτε σε τρεις μήνες. Αυτό είναι κάτι που θα φανεί σε βάθος χρόνου.

PHOTO CREDITS: ACTION IMAGES