Τη γλώσσα της στατιστικής μπορεί κανείς να την ερμηνεύσει όπως θέλει. Προσωπικά, τα 2/8 γεμίσματα για τους παίκτες του ΠΑΟΚ έναντι 6/32 για τους γηπεδούχους, την ώρα που αντίστοιχα τα κλεψίματα ήταν 31 έναντι 26 και τα λάθη 36 έναντι 49, μόνο επικαλούμενος την κούραση μπορώ να τα εξηγήσω.

Ναι, ο ΠΑΟΚ ήταν κουρασμένος από την υπερπροσπάθεια του "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" και αυτό φάνηκε κυρίως στην απόδοση των μέσων του που είχαν κάνει και τα πιο πολλά χιλιόμετρα στο ματς με την Τότεναμ.

Ο Φωτάκης που συνήθως εξαπολύει οβίδες από τα 30 και τα 40 μέτρα, κόντρα στα Γιάννινα, σε μία φάση μέσα από την περιοχή με... κόπο έστειλε τη μπάλα προς την εστία του ΠΑΣ.

Ο Γκαρσία στο ξεκίνημα του αγώνα... γλίστρησε δύο φορές, ενώ ελάχιστες ήταν οι στιγμές που βγήκε πρώτος στη μπάλα. Και ειδικά, ο Ουρουγουανός ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι για τον ΠΑΟΚ. Αν είναι στην καλή του μέρα, ο "Δικέφαλος" γίνεται άλλη ομάδα.

Όπως ακριβώς συνέβη στο Λονδίνο την περασμένη Τετάρτη. Στα Γιάννινα, όμως, ήταν φανερό ότι στερούταν δυνάμεων. Ότι ήθελε, αλλά δεν μπορούσε να είναι ο γνωστός, επιβλητικός Γκαρσία.

Έμεινε, λοιπόν, μόνο ο Λάζαρ να παλεύει χωρίς και αυτός να μπορεί να διατηρήσει σε όλη τη διάρκεια του αγώνα υψηλά στάνταρ απόδοσης.

Η έλλειψη παραγωγικότητας της μεσαίας γραμμης του ΠΑΟΚ πιστοποιείται και από το γεγονός ότι δεν φάνηκαν καθόλου στον αγώνα ο Σαλπιγγίδης και ο Αθανασιάδης, παρότι έδειχναν ιδιαίτερα κινητικοί.

Το ότι στη μία φάση που δημιούργησαν στο πρώτο ημίχρονο πέτυχαν ένα γκολ, οφείλεται στην... άισθηση του γκολ που διαθέτει ο Κλάους.

Οι ίδιες γνωστές αδυναμίες στην άμυνα

Δεν έφταιγε, όμως, μόνο η κούραση των μέσων του ΠΑΟΚ για την απώλεια των δύο βαθμών στα Γιάννινα. Αν συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε το ματς λογικά να λήξει 0-0.

Έλα, όμως, που ο ΠΑΟΚ δέχθηκε δύο τέρματα και αυτά και πάλι από σέντρες (η μία από κόρνερ). Το πρόβλημα στην αεράμυνα το έχουμε επισημάνει πολλάκις.

Ωστόσο, λύση δεν έχει βρεθεί ακόμη. Οι κεντρικοί αμυντικοί του αδυνατούν να αναταποκριθούν αποτελεσματικά όταν η αντίπαλη ομάδα παίζει με γεμίσματα και είναι λογικό που ο.... μετρ της αναμπουμπούλας Μπακαγιόκο το εκμεταλλεύτηκε.

Κάνω μία παρένθεση, για να τονίσω ότι προφανώς ο Ζαγοράκης θα έχει μετανιώσει που άφησε τον Ιβοριανό να φύγει το καλοκαίρι του 2009.

Τότε, όμως ικανοποιούσε (και καλά έκανε ως πρόεδρος που στηρίζει τον προπονητή του) κάθε επιθυμία του Σάντος.

Επιστρέφοντας στο αμυντικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ να προσθέσω ότι αυτό έγινε ακόμη μεγαλύτερο στα Γιάννινα, καθώς ελλείψει Κοντρέρας δεν υπήρχε ο άνθρωπος που θα βγάλει με ορθολογικό τρόπο την μπάλα από την περιοχή του Κρέσιτς, ο οποίος δεν ενέπνεε σιγουριά (επηρεασμένος από την έλλειψη ρυθμού) και σαφώς θα πρέπει να ανεβάσει στροφές στα επόμενα ματς.

Η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη

Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο. Το γεγονός ότι οι ομάδες που βρίσκει μπροστά του (σχεδόν) κάθε Κυριακή στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ, τον αντιμετωπίζουν με τρόπο τελείως διαφορετικό από εκείνες του Europa League.

Εντός συνόρων ο ΠΑΟΚ είναι μία από τις ομάδες που τα 3/4 των συλλόγων της Superleague... δίνουν το είναι τους για να τις κερδίσουν. Είναι σχεδόν πάντα το φαβορί που πρέπει να βρίσκει τον τρόπο να σπα τις κλειστές (συνήθως με διπλές ζώνες) άμυνες. Και μέχρι τώρα δεν το καταφέρνει.

Είναι προφανές ότι ο Μπόλονι έχει πολλή δουλειά να κάνει πάνω σ' αυτό τον τομέα. Η αντίδρασή του να αλλάξει τη διάταξη και να μετατρέψει το 4-2-3-1 σε 4-4-2 στους "Ζωσιμάδες" με την τατόχρονη είσοδο Ρομπέρ, Παπάζογλου, είναι ένα σημάδι που δείχνει ότι ψάχνεται, αλλά δεν αρκεί. Απαιτούνται και άλλες "απαντήσεις" προκειμένου ο ΠΑΟΚ να πάψει να πετά βαθμούς δεξιά και αριστερά.

Υ.Γ. Δεν ήθαλα να θίξω από την αρχή του άρθρου μου το θέμα του γηπέδου για να μην φανεί δικαιολογία. Όμως, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα Γιάννινα-ΠΑΟΚ, είναι απαράδεκτο να υπάρχουν αγωνιστικοί χώροι σαν αυτών των "Ζωσιμάδων" σε γήπεδα Superleague. Αν δεν κάνω λάθος, υποτίθεται ότι το καλοκαίρι η διοργανώτρια αρχή είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο θέμα...