Από αλλού την περίμενε και από αλλού του ήρθε. Ο Ιβάν Σαββίδης έμελλε να χαρεί την πρώτη του κούπα ως παράγοντας του αθλητισμού από το γυναικείο τμήμα χάντμπολ του Ροστόφ του οποίου είναι μεγάλος χορηγός και όχι από τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ ή την αντίστοιχη ομάδα της ρωσικής πόλης στις οποίες έχει ρίξει δεκάδες εκατομμύρια.

Αν το καλοσκεφτούμε, ίσως έτσι έπρεπε να γίνει για να αντιληφθούν ακόμη και οι πιο καχύποπτοι σε ό,τι αφορά στην παρουσία του ομογενή επιχειρηματία στον χώρο του αθλητισμού πως κουβαλάει μέσα του το… μικρόβιο του παράγοντα και δεν τα μετρά όλα με το οικονομικό κέρδος.

Δεν το κάνει μόνο για το κέρδος

Φυσικά και είναι αλήθεια πως ένας βασικός λόγος που πήρε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του ΠΑΟΚ ήταν για να τονώσει το προφίλ του και να προωθήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντά του στην Ελλάδα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτός.

Είπαμε, το μικρόβιο. Αυτό που τον έχει οδηγήσει να είναι χορηγός σε αγώνες μπιλιάρδου, σε τουρνουά στίβου, σε διεθνή τουρνουά σκάκι ένα εκ των οποίων έγινε, με τη συμμετοχή κορυφαίων σκακιστών, και στο «Μακεδονία Παλλάς» ελάχιστα όμως απασχόλησε την φίλαθλη γνώμη.

Είναι προφανές πως ο Σαββίδης «θρέφεται» από την ταμπέλα που συντηρεί ομάδες, βοηθά στο να αναπτύσσονται αθλήματα. Ίσως γιατί και αυτός μικρός, όπως οι περισσότεροι απ’ όσους ασχολούνται ως παράγοντες στα σπορ, είχε το μεράκι να ασχοληθεί με τον αθλητισμό αλλά όχι το ταλέντο για να πάει πολύ μακριά.

Αν διαβάσατε καλά τις δηλώσεις του με αφορμή την κατάκτηση του Κυπέλλου από τη γυναικεία ομάδα του Ροστόφ, ο 56χρονος επιχειρηματίας έβγαλε, εμμέσως πλην σαφώς, ένα προσωπικό παράπονο. « Στον αθλητισμό δουλεύουν πολλοί μαζί, αλλά το χειροκρότημα το παίρνει ένας. Και δεν είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις». Φυσικά, δεν το είπε για ένα γυναικείο τμήμα χάντμπολ στο οποίο είναι χορηγός, αλλά για τον ΠΑΟΚ που παρά τα εκατομμύρια που έβαλε εξακολουθεί να βιώνει την αμφισβήτηση ή αν θέλετε τη μη αναγνώριση και αυτό αποδεικνύεται από τις μισοάδειες κερκίδες της Τούμπας.

"Για να υπάρχει και να φέρνει τίτλους μία ομάδα στον επαγγελματικό αθλητισμό, χρειάζεται οικονομική σταθερότητα και αυτή είναι η δική μου συνεισφορά", είπε ακόμη ο Σαββίδης και η αλήθεια είναι ότι αυτή η παράμετρος της προσφοράς του δεν έχει αναγνωριστεί στον ΠΑΟΚ.

Φταίει ο κόσμος γι’ αυτό; Εν μέρει, ναι. Γιατί έχει καλομάθει, όπως συμβαίνει με όλους τους οπαδούς των μεγάλων ελληνικών ομάδων. Γιατί όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο αγωνιστικό δεν δίνει καμία πίστωση χρόνου και αντιμετωπίζει τα πάντα με καταστροφολογία (πόσο ξένο μοιάζει για τα ελληνικά δεδομένα τ ο παράδειγμα των οπαδών της Ντόρτμουντ την εποχή που η ομάδα τους στραβοπατούσε συνεχώς).

Υπάρχει, όμως, και ευθύνη του ίδιου του Σαββίδη. Γιατί πήγε να λύσει τα προβλήματα του ΠΑΟΚ με όρους… Κρεμλίνου. Θέλει να πληρώσει τα χρέη και αρκούταν στο να πάρει ένα τηλέφωνο στο Μαξίμου να μιλήσει με τον Σίμο Κεδίκογλου (εξ απορρήτων του Σαμαρά) ή να κλείσει ένα ολιγόλεπτο ραντεβού με τον Πρωθυπουργό. Ήθελε να προχωρήσει το θέμα της Θέρμης, σήκωνε το τηλέφωνο, μετέφερε το αίτημά του και νόμιζε ότι απέναντί του υπήρχε ένας Πούτιν που ο λόγος του ισοδυναμεί με νόμο.

Καμία προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα, κάτι που πλήρωσε με αρκετά χαμένα εκατομμύρια ευρώ και προσμονή και υπομονή αρκετών μηνών.

Ήθελε λύσεις μέσα από την οικογένεια

Την ίδια αναποτελεσματικότητα ο Σαββίδης την έδειξε και στο να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα. Στηρίχθηκε πολύ σε λύσεις εκ των έσω. Σε ανθρώπους μέσα από την οικογένεια του ΠΑΟΚ που, παρά την καλή τους θέληση και την προσπάθεια που κατέβαλαν ανά περιόδους, δεν έχουν τη δύναμη να τεθούν επικεφαλής στην αναγέννηση του ΠΑΟΚ. Όλοι τους ( Βρύζας, Αναστασιάδης, Ζαγοράκης που κάποτε ήταν κοινής αποδοχής αλλά φθάρθηκε από ένα σημείο και έπειτα) είχαν την στήριξη μερίδας των οπαδών, αλλά δέχονταν έντονη αμφισβήτηση από ένα άλλο μεγάλο κομμάτι.

Ο Σαββίδης σεβάστηκε την προσφορά τους, πήρε πράγματα από αυτούς, αλλά είναι προφανές ότι δεν μπορούσαν να τον οδηγήσουν στην επόμενη μέρα. Σ’ αυτή που αρμόζει στην δυναμική του συλλόγου και την δική του οικονομική ισχύ.

Πλέον και ο σύλλογος και ο μεγαλομέτοχός του βρίσκονται σε κομβικό σημείο. Ο Σαββίδης πιο έντονα από ποτέ έχει ανάγκη να βρει έναν άνθρωπο να τον πάρει από το χέρι και να τον βάλει στον πραγματικό δρόμο του πρωταθλητισμού. Και αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι άφθαρτος μέσα στο περιβάλλον του ΠΑΟΚ. Ένας μάνατζερ που να οργανώσει σε πολύ υψηλά στάνταρ την ΠΑΕ του Σαββίδη, αλλά για να το κάνει αυτό πρέπει ο 56χρονος επιχειρηματίας να του αναθέσει για ένα εύλογο χρονικό διάστημα εν λευκώ την ομάδα.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Σαββίδης ψάχνει τον δικό του σερ Άλεξ. Τον άνθρωπο που θα βάλει την σφραγίδα του στην οργάνωση του αγωνιστικού τμήματος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι του. Επειδή, όμως, η άποψη του Σαββίδη για τους προπονητές συμπυκνώνεται στο "φεύγει το πρωί για δουλειά με τη σκέψη ότι το βράδυ μπορεί να απολυθεί", ίσως ο σερ Άλεξ του ΠΑΟΚ να μην είναι και προπονητής. Αρκεί να είναι ένας τζένεραλ μάνατζερ που θα εξηγήσει στον Σαββίδη πως γίνεται η δουλειά για να πάρει επιτέλους το χειροκρότημα που δικαιούται.