Ένας κόουτς που δεν φοβάται το mea culpa

Ίσως να παίζει ρόλο η ηλικία. Ίσως το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ είναι η μεγάλη ευκαιρία της προπονητικής καριέρας του. Ίσως, έτσι απλά, να είναι ο χαρακτήρας του, μπολιασμένος με τη νοοτροπία και την κουλτούρα μίας μεγάλης ομάδας, όπως η Γιουβέντους που την έζησε για πάρα πολλά χρόνια.

Όπως και να 'χει, η ουσία είναι ότι ο Ίγκορ Τούντορ έδειξε να έχει μπει για τα καλά στο κλίμα και τις ιδιαιτερότητες του ΠΑΟΚ, να αντιλαμβάνεται ποιες είναι οι απαιτήσεις από αυτόν, στην επί μακρόν συνέντευξή του στη ραδιοφωνική εκπομπή των οργανωμένων του ΠΑΟΚ.

Πολλά μπορεί κανείς να κρατήσει από μία εξομολόγηση δύο ωρών που δεν έμενε στα στενά όρια της ανάλυσης πριν ή μετά από έναν αγώνα, όπως γινόταν μέχρι τώρα στις συνεντεύξεις Τύπου, όμως, κατά την προσωπική άποψή μου, το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος ο Κροάτης τεχνικός στάθηκε απέναντι στα γεγονότα των πρώτων τεσσάρων μηνών του στο τιμόνι του ΠΑΟΚ.

Η διάθεση που έδειξε να μπει σε αυτοκριτική και να ομολογήσει δημόσια και λάθη που έκανε, όπως για παράδειγμα, η αντίδρασή του στο φιλικό με τη Βέροια, όταν έστειλε τον Μυστακίδη στα αποδυτήρια για μία τελική πάσα που δεν έδωσε.

Είναι δείγμα σκεπτόμενου ανθρώπου, με προσωπικότητα και ισχυρό, αλλά όχι “παγιωμένο” στο 100%, χαρακτήρα, ανοιχτό να μάθει μέσα από την καθημερινότητα της δουλειάς του.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το προσπεράσεις έτσι απλά. Οφείλεις να σταθείς και να το αναδείξεις, γνωρίζοντας ότι αποτελεί στρατηγική απόφαση η διάθεση ο ΠΑΟΚ να φτιάξει μαζί με την ομάδα του και έναν προπονητή έτοιμο για μεγάλα πράγματα.

Ίσως είναι καλύτερα να μην τα μάθει ποτέ

Υπάρχει και κάτι ακόμη ενδιαφέρον που πρέπει να κρατήσει κανείς από τη συνέντευξη Τούντορ. Το πόσο καλό είναι για τον 37χρονο κόουτς που δεν γνωρίζει τη γλώσσα μας (πέρα από λίγες λέξεις) και έτσι καταφέρνει και αποφεύγει την “τρέλα” που καθημερινά δημιουργείται γύρω από τον ΠΑΟΚ. Την πίεση για τίτλους, που όσο μεγαλώνει σε χρόνια αποχής από Κύπελλα και Πρωταθλήματα, οδηγεί σε ακόμη πιο υπερβολικές κρίσεις από ορισμένους.

Δεν είναι φαινόμενο μόνο του ΠΑΟΚ, αλλά συνολικά των μεγάλων ομάδων του ελληνικού ποδοσφαίρου: Οι ξένοι προπονητές δουλεύουν κάτω από καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τους Έλληνες, γιατί, συν τοις άλλοις, δεν εισπράττουν την παραφιλολογία που δημιουργείται σε καθημερινή βάση.

Από αυτή την άποψη ίσως είναι καλύτερα να μην μάθει ποτέ τα ελληνικά καλά ο Τούντορ που με αυτά που είπε χθες δικαιώνει πρώην προπονητή του ΠΑΟΚ που έλεγε: “Έλληνας τεχνικός δεν μπορεί να σταθεί στην Τούμπα. Είναι τόσο μεγάλη η πίεση, θα ακούει τόσα πολλά δεξιά και αριστερά που στο τέλος θα λυγίσει”.

Βελτίωσε το επικοινωνιακό κομμάτι του

Το να υποστηρίξει κανείς αν αυτά που είπε ο Τούντορ για την φιλοσοφία που θέλει να εφαρμόσει στην ομάδα του (γιατί επιλέγει το 3-5-2, πώς αναλύει τα λάθη στην άμυνα, πώς χειρίζεται Μακ, Κλάους, Όλσεν, Σάμπο και όλους τους υπόλοιπους παίκτες)είναι σωστά ή λάθος δεν έχουν καμία σημασία, πολύ απλά, γιατί θα κριθεί στο τέλος για τις πράξεις του και όχι για αυτά που είπε. Από τη στιγμή που τόνισε, μάλιστα, ότι όσο μεγαλώνει και παίρνει περισσότερες εμπειρίες μαθαίνει, δεν γίνεται να τον κατηγορήσει κάποιος για “κολλήματα”. Περιμένει απλά τις πράξεις του, τις εμφανίσεις της ομάδας, για να διαπιστώσει αν αυτά που λέει του βγαίνουν στο γήπεδο.Το σίγουρο είναι ότι έχει δώσει δείγματα γραφής προπονητή που η ομάδα του μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο.

Αυτό, όμως, που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι ότι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ στο επικοινωνιακό κομμάτι. Ίσως να παίζει ρόλο και το γεγονός ότι μίλησε σε μία μέρα χαλαρή που δεν είχε αγώνα πίσω του ή μπροστά του. Ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκε στους στόχους της ομάδας, στη σύγκριση με τον Ολυμπιακό, τη σχέση με τον Σαββίδη και την πίεση που πρώτος απ' όλους ο ίδιος βάζει στον εαυτό του γιατί είναι απαιτητικός, αποτελούν μία οπτική που ταιριάζει σε προπονητή που έχει το κουμάντο του ΠΑΟΚ. Όπως και το να ομολογεί ξεκάθαρα ότι είχε και ο ίδιος γνώμη για τις μεταγραφές του καλοκαιριού, συνυπευθυνότητα με τον Άρνεσεν, εγκαταλείποντας τη θέση που εξέφραζε το περασμένο καλοκαίρι: “εγώ δουλεύω με όποιους παίκτες έχω στη διάθεσή μου”.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω κάτι που αφορά στο σινάφι μας, αυτό των ρεπόρτερ με αφορμή το σχόλιο που έκανε ο Τούντορ. "'Όπως σε όλες τις θέσεις, υπάρχουν καλοί και κακοί, αυτοί που ξέρουν από ποδόσφαιρο και αυτοί που δεν γνωρίζουν” είπε και συνέχισε: “Οι δημοσιογράφοι μοιάζουν με εμάς, γιατί είναι κι αυτοί δημόσια πρόσωπα και δέχονται κριτική γι΄ αυτά που λένε και γράφουν και άρα μπορούν να καταλάβουν πώς νιώθει κάποιος για τον οποίο γράφουν άσχημα”. Προσωπικά, μου έκανε άκρως θετική εντύπωση γιατί δεν πήγε με το ρεύμα που θέλει τους δημοσιογράφους τους... κακούς της υπόθεσης (όχι ότι δεν δίνει το σινάφι μας ερείσματα για κάτι τέτοιο), αποφεύγοντας να λαϊκίσει και να χαϊδέψει τα αυτιά μιας πάντα πρόθυμης μερίδας οπαδών.

Υ.Γ. Είναι πολύ δύσκολο να γράφεις για ποδόσφαιρο και ΠΑΟΚ, όταν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα από εδώ, στο Παρίσι, έχουν συμβεί όλα αυτά τα τραγικά που βλέπουμε στο διαδίκτυο και στα δελτία ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης. Δεν θέλω να παραστήσω τον ειδικό, μόνο μία κουβέντα να τονίσω: Δυστυχώς ζούμε σε μία εποχή που οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερα μαθαίνουν να μισούν ο ένας τον άλλο. Ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον, με τους γύρω μας να έχουμε κατανόηση και αλληλοσεβασμό. Δεν λέω αγάπη γιατί απέχουμε πάρα πολύ από αυτό...