Ένας ΠΑΟΚ γεμάτος κίνητρα
Ο Κώστας Πετρωτός προσπαθεί να εξηγήσει το φορμάρισμα των παικτών του «Δικεφάλου» και καταλήγει ότι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην προοπτική παρουσίας σε τελικό Κυπέλλου μετά από 11 χρόνια.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο ΠΑΟΚ αναπνέει άλλο αέρα από τη μέρα που έφυγε ο Χουμπ Στέφενς. Όχι ότι ο Ολλανδός είναι κακός προπονητής-κάθε άλλο-ή έφταιγε αποκλειστικά για την πολύ μέτρια πορεία του «Δικεφάλου» μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, όμως, η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η παρουσία του αποτελούσε το καλύτερο άλλοθι για όλους τους υπόλοιπους. Κανείς δεν τα έβαζε με τους παίκτες για την απόδοσή τους, αφού υπήρχε πάντα το «ο Στέφενς ξέρει…».
Χωρίς το νυν προπονητή της Στουτγάρδης στον πάγκο, το τοπίο έγινε ξεκάθαρο. Ο καθένας βρέθηκε υποχρεωμένος να αναλάβει τις ευθύνες του και αυτό είχε ευεργετική επίδραση στη συνολική εικόνα του ΠΑΟΚ. Η ομάδα ζωντάνεψε, σοβάρεψε και απέκτησε ένα διαφορετικό προφίλ από αυτό που μας είχε συνηθίσει τους προηγούμενους μήνες. Ακόμη, βέβαια, δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι εκτός έδρας είναι το ίδιο δυνατή και αποτελεσματική, όπως στην Τούμπα, όμως σίγουρα έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
Ο καθένας έχει το λόγο του…
Όσο κυλούν οι αγώνες, ωστόσο, αποδεικνύεται πώς δεν μπορεί το φορμάρισμα των παικτών του ΠΑΟΚ να εξηγηθεί απλά και μόνο από την αποχώρηση Στέφενς και την πιο συνετή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού που κάνει ο Γιώργος Γεωργιάδης που αισθάνεται, καθόλου παράλογα, πώς η δεύτερη ευκαιρία που του έδωσε ο Ιβάν Σαββίδης μπορεί να του ανοίξει το δρόμο για μία σημαντική προπονητική καριέρα, ακόμη κι αν αυτή δεν συνδυαστεί άμεσα με τον ΠΑΟΚ από τη νέα σεζόν.
Υπάρχουν και προσωπικά, ξεχωριστά κίνητρα για κάθε παίκτη, που τον ωθούν στην τελική ευθεία της σεζόν να βγάζει τον καλύτερο εαυτό του. Όσο πιο πολύ μπαίνω σ’ αυτή τη λογική, διαπιστώνω πώς είναι πολύ δύσκολο να βρω παίκτη που να μην έχει κίνητρο να τα δώσει όλα στους δύο και πλέον μήνες που μένουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι φετινές υποχρεώσεις του ΠΑΟΚ.
Ξεπερνώντας το δεδομένο ότι κανείς δεν θέλει να χάσει τη θέση του στο μαγαζί γωνία, για τα ελληνικά δεδομένα, του ΠΑΟΚ του Σαββίδη, εστιάζω σε πιο προσωπικές επιθυμίες. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Ο Γλύκος «καίγεται» να πάει στο Μουντιάλ. Σαλπιγγίδης, Κατσουράνης και Κλάους το ίδιο. Με εξαίρεση τον «Σάλπι», οι άλλοι τρεις έχουν στο μυαλό τους και σ’ ένα νέο συμβόλαιο. Ακόμη και για την ΑΕΚ, να είναι υτό στην περίπτωση του Κατσουράνη, δεν παύει να του δίνει κίνητρο να παίξει καλά. Το ίδιο ο Λίνο, ο Λάζαρ, ο Στοχ, αλλά και ο Ινσαουράλδε που μετά το διάστημα της απραξίας του στη Σπαρτάκ Μόσχας θέλει να πείσει τον ΠΑΟΚ ότι αξίζει τον κόπο να μπει σε διαπραγματεύσεις με τη ρωσική ομάδα για την απόκτησή του.
Για τον Κάτσε δεν το συζητάμε. Είναι 21 χρονών και έχει δείξει ότι έχει πολύ μεγάλες βλέψεις για την καριέρα του. Ο σχεδόν συνομήλικος του Σκόνδρας δίνει απαντήσεις σε όσους… βιάστηκαν να βγάλουν τη μεταγραφή του αποτυχημένη. Ο Λούκας, από την άλλη, ξέρει ότι η κατάκτηση του Κυπέλλου και το σφράγισμα του εισιτηρίου για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ για δεύτερη σεζόν, συνιστούν επιβεβαίωση για τον ίδιο ότι έχει αλλάξει επίπεδο μετά τα χρόνια της μικρομεσαίας Καρπάτι.
Ο Βούκιτς πάλι είναι μία κατηγορία μόνος του. Μπορεί να σκέφτεται να κρεμάσει τα παπούτσια του, αλλά θέλει να το κάνει με δόξα και τιμή, για να ανταποδώσει την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Σαββίδης παίρνοντάς τον παροπλισμένο από την Παρτιζάν και δίνοντάς του την ευκαιρία να παίξει πάλι σε υψηλό επίπεδο.
Όσο για το Νάτχο, όταν πριν μερικούς μήνες φλέρταρε με την Μίλαν, τη Ρόμα και τη Γαλατάσαραϊ, είναι λογικό να θέλει να διατηρεί σε υψηλά επίπεδα την απόδοσή του για να μπορεί να κάνει διαπραγματεύσεις από θέση ισχύος, ακόμη και στην περίπτωση που κάνει την… τρελή σκέψη να μείνει στον ΠΑΟΚ, τουλάχιστον και του χρόνου.
Το μπόλιασμα είναι το μεγάλο στοίχημα
Δεν χρειάζεται να επεκταθώ και σε άλλες περιπτώσεις παικτών από το ρόστερ της ομάδας, αφού και γι’ αυτούς υπάρχει το προσωπικό κίνητρο να πάνε καλά όταν τους δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστούν.
Το ζητούμενο είναι πώς, η διάθεση και το φορμάρισμα κάθε παίκτη ξεχωριστά θα μπολιαστεί στο σύνολο και θα δημιουργήσει έναν ΠΑΟΚ με όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται για να πάρει το Κύπελλο και να τερματίσει δεύτερος στο πρωτάθλημα.
Το χθεσινό παιχνίδι αποτελεί μία πρώτη ελπιδοφόρα απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Ο Νάτχο έδωσε στον Σαλπιγγίδη την κάθετη που περιμένει εδώ και καιρό για να κάνει το ξεπέταγμα που ξέρει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο, ο Βίτορ βρήκε τον παρτενέρ που έψαχνε στο πρόσωπο του Ινσαουράλδε, ο Κάτσε βγήκε από την ανάγκη να κάνει και παιχνίδι, αφού την καλύπτει ο παικταράς Ισραηλινός που έχει δίπλα του. Όλοι πλέον περιμένουν μία ανάλογη συνέχεια και κυρίως το πολυπόθητο happy end στη σεζόν.