Αντιλαμβάνομαι την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζονται τα άρθρα των ρεπόρτερ ομάδων το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους τρεις από τους τέσσερις μεγάλους (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό) συντηρεί εδώ και σχεδόν δύο μήνες -από το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου όταν το ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός οδηγήθηκε σε άδοξο φινάλε χωρίς καν να αρχίσει- ένα άκρως πολωτικό κλίμα που είναι δύσκολο να αφήσει οποιονδήποτε από εμάς ανεπηρέαστο.

Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ο καθένας από εμάς μεταφέρει τα δίκαια και τις απόψεις των ανθρώπων με τους οποίους συνομιλεί και συμβιώνει καθημερινά επί πολλά χρόνια, έχοντας και απόλυτα καθαρή εικόνα για τις ώρες δουλειάς που δαπανώνται για να δημιουργηθούν οι ομάδες που βλέπουμε στα γήπεδα.

Προφανώς, σ' όλο αυτό το σκηνικό, υπάρχει μία κόκκινη γραμμή που χαράσσει ο καθένας για τον εαυτό του με βάση την παιδεία του και την αισθητική του γύρω από αυτό που πρεσβεύει ο ρόλος του δημοσιογράφου κι ας είναι επιφορτισμένος με το ρεπορτάζ μίας συγκεκριμένης ομάδας.

Δεν θα παραστήσω ούτε τον άγιο, ούτε τον απόλυτα αντικειμενικό. Μάτια διαθέτετε, το ίδιο και κρίση και μπορεί ο καθένας από εσάς (ανάλογα με την δική του παιδεία και αισθητική) να εξάγει τα συμπεράσματά του.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Έχοντας κάνει την παραπάνω εξήγηση, προχωρώ σε ορισμένες σκέψεις που έχουν γεννηθεί στο μυαλό μου μετά και την τελευταία αγωνιστική στη Σούπερ Λίγκα. Προφανώς ενοχλούνται οι οπαδοί της ΑΕΚ που έζησαν μία φιέστα την Κυριακή στο ΟΑΚΑ όταν ακούν τον Λουτσέσκου να δηλώνει " πανηγυρίζουν τι; Ότι έκλεψαν; Έχουμε 64 βαθμούς στο γήπεδο και ένα παιχνίδι λιγότερο, αυτό με τον Ολυμπιακό". Δικαίωμά τους, όπως δικαίωμα και του Ρουμάνου να προσπαθεί να υπερασπιστεί τη δουλειά του. Αν μπορεί κανείς να μπει για λίγο στη θέση του, θα του δώσει ένα δίκιο (μεγάλο-μικρό, αυτό είναι μία άλλη κουβέντα). Ο άνθρωπος δουλεύει από το καλοκαίρι καθημερινά επί ώρες με τους παίκτες του ΠΑΟΚ, έκανε μία σπουδαία προσπάθεια, συμμάζεψε την κατάσταση μετά το καταστροφικό πέρασμα Στανόγεβιτς και κατάφερε από το πρώτο ματς με την Ξάνθη στα Πηγάδια να βάλει τον ΠΑΟΚ σε ρότα πρωταθλητισμού.

Κι όταν ήρθε η ώρα να δρέψει τους πιο γλυκούς καρπούς της προσπάθειας, τότε είδε τα δύο πιο σημαντικά ματς της σεζόν να μην παίζονται από την αρχή μέχρι το τέλος στον αγωνιστικό χώρο. Προσέξτε: Ο άνθρωπος είναι ο προπονητής της μίας από τις δύο ομάδες και προσπαθεί να υπερασπιστεί τη δουλειά του. Ποιος δεν θα έκανε το ίδιο στη θέση του;

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Λουτσέσκου το έκανε και σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει να αναλαμβάνουν οι προπονητές. Με απλά λόγια, υπερασπίστηκε το δίκιο της δουλειάς του στον ΠΑΟΚ μέχρι το σημείο να κλείνει πόρτες άλλων μεγάλων ομάδων (φαντάζομαι συμφωνείτε ότι, πλέον, είναι από δύσκολο έως απίθανο να δουλέψει ποτέ στο μέλλον σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ ο Ρουμάνος, ο οποίος κάποτε ήταν στις βασικές εναλλακτικές λύσεις για τη θέση του προπονητή και για τις δύο ομάδες).

Με ανάλογο τρόπο τοποθετούνται και οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Ήθελαν να παίξουν με τον Ολυμπιακό, γνώριζαν την τεράστια διαφορά ποιότητας που υπάρχει ανάμεσα στις δύο ομάδες (αποτυπώνεται από αγωνιστική σε αγωνιστική, όπως για παράδειγμα την Κυριακή που οι "ερυθρόλευκοι" έχασαν στη Ριζούπολη) και τους στερήθηκε η ευκαιρία. Το ίδιο και με την ΑΕΚ. Πανηγύρισαν ένα γκολ ορισμό του παθητικού οφσάιντ βλέποντας διαιτητή και βοηθό να τρέχουν προς τη σέντρα, για τέσσερα λεπτά ήταν εν δυνάμει πρωταθλητές και ξαφνικά όλα άλλαξαν.

Φυσικά, μπορώ να δεχθώ επιχειρήματα που ακούγονται και από τους προπονητές και τους παίκτες της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Το "εμείς είμαστε η καλύτερη ομάδα", είναι απόλυτα σεβαστό κι αλίμονο αν δεν αισθάνονταν έτσι οι παίκτες της ΑΕΚ. Αν δεν έχουν εγωισμό σε υψηλό επίπεδο, αυτοί οι ποδοσφαιριστές δεν αξίζουν να παίζουν ούτε στον ΠΑΟΚ ούτε και στην ΑΕΚ (τους παίκτες του Ολυμπιακού δεν θα τους έβαζαν φέτος στην ίδια κλίμακα ούτε ο Σάββας Θεοδωρίδης με τον Βαγγέλη Μαρινάκη).

ΚΑΝΕΙ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

Το θέμα, όμως, είναι τι γίνεται πάνω από παίκτες και προπονητές. Ακούγοντας τον Δημήτρη Μελισσανίδη να μιλά, αντιλήφθηκα ότι πλέον έχει χαθεί η συναίνεση και σε πράγματα που, τουλάχιστον, μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, υπήρξε κοινή γραμμή. Όπως, για παράδειγμα, η στήριξη στο θεσμό των τακτικών δικαστών. Πλέον, χάνεται κι αυτό και αναρωτιέμαι αν υπάρχει οτιδήποτε στο οποίο μπορούν να συμφωνήσουν οι πρώην σύμμαχοι. Θα αναρωτηθείτε εύλογα: "Καλά, δεν είναι πληγή για το ελληνικό ποδόσφαιρο επί σχεδόν ένα μήνα να μην υπάρχει απόφαση σε δεύτερο βαθμό για το πιο μεγάλο ματς της σεζόν;". Προφανώς και η υπόθεση του ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είχε τελεσιδικήσει την Κυριακή για να μην υπάρχει άλλη βαθμολογία στα σάιτ κάθε μεγάλης ομάδας, αλλά για σταθείτε: Γκρίνια δεν υπήρχε και όταν η Εφέσεων του πιο γνωστού Έλληνα δικαστή, του Δημήτρη Σκουτέρη, εξέδωσε απόφαση αργά το βράδυ του Σαββάτου για το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός και δημοσιεύτηκε ξημερώματα Κυριακής πριν το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ;

Τότε, θα θυμάστε ότι από το περιβάλλον της κυβέρνησης διαρρεόταν η επιθυμία να εκδίδονται γρήγορα δικαστικές αποφάσεις για να μην υπάρχουν εκκρεμότητες. Όμως, η επιλογή να βγει άμεσα η απόφαση προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από πλευράς ΑΕΚ "αφού οι παίκτες κοιμήθηκαν με άλλα δεδομένα στο μυαλό τους και ξύπνησαν με άλλα". Δεν το κατακρίνω αυτό. Είπαμε ο καθένας κοιτά τα συμφέροντα της δικής του ομάδας. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς θα συνεννοηθούν οι ομάδες έτσι ώστε το κυνήγι συμφερόντων να γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο που θα προστατεύει το προϊόν που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα (και για να μην αφήσω… παραπονεμένο κανέναν, αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να βάζει ξεκάθαρους κώδικες συμπεριφοράς και να αποκρούει κάθε παραβατική ενέργεια).

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Αυτός ο προβληματισμός με διακατέχει σταθερά τις τελευταίες μέρες και γι' αυτό ψάχνω να βρω συμπεριφορές που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Οι πιο ελπιδοφόρες, κατά την άποψή μου, είναι του Ραζβάν Λουτσέσκου και του Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Και οι δύο δέχθηκαν χωρίς ιδιαίτερη γκρίνια (αν και θα μπορούσαν αφού μιλάμε για την έδρα της ΑΕΚ), τη διεξαγωγή του τελικού στο ΟΑΚΑ. Προέταξαν το θέμα της ασφάλειας και όχι το ότι δεν θα είναι απόλυτα ίσοι οι όροι διεξαγωγής για τους δύο φιναλίστ. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να επικαλούνται ως επιχείρημα ότι οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ ξέρουν κάθε σπιθαμή του τερέν αφού αγωνίζονται συνεχώς εκεί, σε αντίθεση με τους ίδιους. Δεν στάθηκαν ούτε ένα δευτερόλεπτο σ' αυτό. Η μόνη αναφορά ήταν η προτροπή του Ρουμάνου κόουτς, του χρόνου, ο τελικός να οριστεί στην Τούμπα, κάτι που ανοίγει από τώρα -και πολύ σωστά πράττει- ένα συνολικό θέμα για τους τελικούς του Κυπέλλου, αφού μέχρι σήμερα η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει διεξαχθεί στο λεκανοπέδιο κι αυτό πέρα από αβάντα για τις ομάδες του, συνιστά και διαχωρισμό των πολιτών σε κατηγορίες. Σκεφτείτε ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ εφέτος θα χρειαστεί να κάνουν περίπου 1000 χιλιόμετρα για να πάνε να δούνε τον τελικό, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ, ή όπως είχε συμβεί το 2014, του Παναθηναϊκού.

Η στάση Λουτσέσκου-Μπίσεσβαρ και συνολικά του ΠΑΟΚ στο θέμα "τελικός Κυπέλλου" είναι ένα πρώτο θετικό βήμα για να πάμε στο πιο μεγάλο ματς της σεζόν μέσα σε ποδοσφαιρικό κλίμα, όσο το δυνατόν πιο μακριά (πολύ δύσκολο αυτό) από την ένταση που βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες. Θέλω να πιστεύω ότι ανάλογη θα είναι και η στάση της ΑΕΚ (αν και δεν φάνηκε κάτι τέτοιο μετά το ματς με το Λεβαδειακό).

Ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας είναι η μεγάλη ευκαιρία η κουβέντα για το ποιος διαθέτει την καλύτερη ομάδα να μεταφερθεί εκεί που όλοι οι υγιείς φίλαθλοι θέλουν: στο γήπεδο.

Και ειδικά οι παίκτες του ΠΑΟΚ που έμειναν στον ολιγόλεπτο πανηγυρισμό του γκολ του Βαρέλα, έχουν ορισμένους λόγους παραπάνω να κάνουν το μεγαλύτερο ματς από τη μέρα που ήρθαν στον ΠΑΟΚ.

Υ.Γ. Για το παιχνίδι με την Ξάνθη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού η ανατροπή του ΠΑΟΚ στην Τούμπα (τρίτη μέσα στη σεζόν μετά από τα ματς με Έστερσουντ και Ατρόμητο) έχει υπογραφή: Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Όταν ο 30χρονος άσος έχει κέφια, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.