Μου θύμισε μία εμπειρία από τη στρατιωτική θητεία μου ο ΠΑΟΚ το τελευταία πενθήμερο. Πίσω στο μακρινό 1999 (μάλλον είναι σύμπτωση αλλά από τότε είχε να κερδίσει ο ΠΑΟΚ, με το γκολ-φάουλ του Φραντζέσκου, στο ΟΑΚΑ), υπηρετούσα δόκιμος στα Τεθωρακισμένα και ετοιμαζόμασταν για την γνωστή στους περισσότερους άσκηση "Φίλιππος".

Η προτροπή "μπαρουτοκαπνισμένων" στελεχών ήταν "στα άρματα κοιτάζουμε μόνο τα βασικά. Δεν χρειάζεται να σκαλίσουμε τα πάντα. Στο Στρατό όταν κάτι δουλεύει δεν το πειράζουμε". Δεν είχα λόγο να μην ακολουθήσω τη συμβουλή τους, παρότι οι κανονισμοί άλλα έλεγαν.

Τους εφάρμοσε από υπερβάλλοντα ζήλοένας άλλος δόκιμος, ο οποίος σκάλισε κυριολεκτικά ότι υπήρχε πάνω στο άρμα. Αποτέλεσμα; Λίγες ώρες πριν την άσκηση να τρέχει και να μη φτάνει και στο τέλος να πάρει μέρος με το πυροβόλο ασφαλισμένο λόγω βλάβης.

Κάπως έτσι λειτούργησε την περασμένη Τετάρτη κόντρα στον Ατρόμητο ο ΠΑΟΚ. Έδωσε υπερβολική αξία στον προημιτελικό, τον μελέτησε υπέρ το δέον γιατί θεώρησε ότι είχε απέναντί του την Μπαρτσελόνα και στο τέλος το μόνο που κατάφερε να πετύχει ήταν να αγχωθεί και να... "μπλοκάρει" γενικώς. Το πόσο μεγάλη ζημιά έκανε στον εαυτό του ο ΠΑΟΚ σε εκείνο τον αγώνα, φάνηκε χθες στο ΟΑΚΑ.

Η ομάδα του Μπόλονι ταξίδεψε στην Αθήνα, χωρίς να έχει εστιάσει υπερβολικά σε κάποια από τα ατού της ΑΕΚ, και το κυριότερο, χωρίς να σκεφτεί για μία στιγμή ότι έχει να τα... βγάλει πέρα και με την κατάρα του ΟΑΚΑ που τον ήθελε χωρίς νίκη 13 χρόνια. Αυτό συνέβη γιατί όλοι προσπαθούσαν ακόμη να ξεπεράσουν το σοκ του αποκλεισμού από τον Ατρόμητο, να καταλάβουν τι ακριβώς έφταιξε και δεν πήγαν ούτε φέτος στον τελικό του Κυπέλλου.

Άθελά τους, όμως, πέτυχαν το μεγαλύτερο καλό που μπορούσαν να κάνουν στους εαυτούς τους. Τους απελευθέρωσαν από το άγχος και τις αρνητικές σκέψεις. Προφανώς σκέφτηκαν "τι χειρότερο να πάθουμε από το χαστούκι της περασμένης Τετάρτης" και αυτό τους έκανε... απλά να παίξουν ποδόσφαιρο.

Έτσι, στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ κατέβηκε μία ομάδα που είχε αρχή, μέση και τέλος. Είχε το μυαλό της και στο πώς θα αμυνθεί σωστά, αλλά και στο πώς θα βγει με αξιώσεις στην επίθεση. Και επειδή είναι καλύτερη ομάδα από την ταλαιπωρημένη από χίλια μύρια προβλήματα ΑΕΚ πήρε μία φυσιολογική, όπως δήλωσε και ο Μπόλονι, νίκη.

Θα έλεγα ότι η αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αγώνα θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό και για τους υπόλοιπους αγώνες από 'δω και στο εξής.Για παράδειγμα, το ντέρμπι της επόμενης Κυριακής με τον Ολυμπιακό.Όλοι γνωρίζουν τη σημασία του. Ε, και; Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει κάποια... ιδιαίτερη προετοιμασία; Να αλλάξει τα πλάνα του με βασικό στόχο το πώς θα μπλοκάρει, ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, τα ατού της ομάδας του Βαλβέρδε για να μη χάσει και από 'κει και πέρα ό,τι ήθελε προκύψει;

Δε νομίζω ότι είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης αγώνων για ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ αυτός. Αυτό που ο Μπόλονι θα πρέπει να επιδιώξει να κάνουν οι παίκτες του είναι να είναι οι εαυτοί τους. Να παίξουν το ποδόσφαιρο που γνωρίζουν και, μαζί με την καλή άμυνα, να κοιτάξουν να βγάλουν και όλα τα επιθετικά χαρίσματα που διαθέτουν. Να μπουν στο γήπεδο για να παίξουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν και να επιδιώξουν τη νίκη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Δεν έχει μπουκαδόρο σαν το Γεωργιάδη

Μη μεινουμε, όμως, μόνο στο κομμάτι της ομάδας. Η εμφάνιση ορισμένων παικτών μας "υποχρεώνει" να ασχοληθούμε μαζί τους. Πρώτος και καλύτερος ο Γεωργιάδης. Κόντρα στην ΑΕΚ έδειξε πόσο πολύ έλειψε στα προηγούμενα παιχνίδια. Το γκολ του ήταν απολαυστικό (και δικαιολογημένα μπήκε στα υποψήφια για καλύτερα της αγωνιστικής), η εμφάνισή του άκρως ελπιδοφόρα.

Ο 24χρονος μεσοεπιθετικός έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα της ΑΕΚ και απέδειξε ότι διαθέτει ένα υπερπολύτιμο, για τον ΠΑΟΚ, στοιχείο: Την ικανότητα να επιτίθεται κατά μέτωπο. Θα τον χαρακτήριζα "μπουκαδόρο" από τους λίγους πλέον που κυκλοφορούν στα ελληνικά γήπεδα.Δύο λόγια οφείλουμε να αφιερώσουμε και στον Λάζαρ. Η απόδοσή του εξαιρετική και η ασίστ στον Αθανασιάδη στη φάση του 0-2 φανταστική.

Ίσως ο Μπόλονι θα πρέπει να σκεφτεί την προοπτική να του δώσει πιο επιθετικογενή ρόλο στο γήπεδο.Όσο για τον Αθανασιάδη, δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα όσα είχαμε γράψει και μετά το ματς με τον Πανιώνιο για την δεινή εκτελεστική ικανότητά του. Θα προσθέσω μόνο ότι θα πρέπει ο ίδιος να βάλει τον πήχη πιο ψηλά και να κρίνει τον εαυτό του με βάση στάνταρ μεγάλων Ευρωπαίων σκόρερ. Έτσι θα δει πάνω σε ποιες αδυναμίες πρέπει να βελτιωθεί για να κάνει κάποια στιγμή το μεγάλο άλμα.