Μία μόνο απάντηση, η πλέον λακωνική από τις πολλές που έδωσε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο Ίγκορ Τούντορ, αποτυπώνει τη μεγάλη αλήθεια.

“Φαίνεστε υπερβολικά πιεσμένος, γνωρίζετε με ποιο κριτήριο θα αξιολογηθεί η δουλειά σας το καλοκαίρι για να συνεχίσετε και του χρόνου;” ήταν η ερώτηση από τον υπογράφοντα προς τον Κροάτη τεχνικό. Η απάντηση; "Δεν έχω να πω κάτι γι' αυτό. Δουλεύω κάνω το καλύτερο. Και αυτό είναι όλο".

Είναι προφανές ότι ο Τούντορ νιώθει ότι δουλεύει με την πλάτη στον τοίχο. Ότι κρίνεται από Κυριακή σε Κυριακή, ότι μπορεί μετά από ένα στραβό αποτέλεσμα να πακετάρει τα πράγματά του και να γυρίσει πίσω στο Σπλιτ. Αυτή η πίεση ερμηνεύεται και σε μυαλό που είναι θολωμένο, που παίρνει αποφάσεις όχι με βάση αυτό που πιστεύει πως ταιριάζει στην ομάδα του, αλλά μόνο το ματς που έρχεται. Να κατακτηθούν οι τρεις βαθμοί και έχει ο Θεός.

Όλη αυτή η κατάσταση στον ΠΑΟΚ άρχισε μετά το ματς στην Τρίπολη. Εκεί που κανείς δεν περίμενε να χάσει ο Δικέφαλος ένα ματς που το κρατούσε πολύ σφιχτά δικό του στο πρώτο μέρος. Και επειδή ήταν ένα παιχνίδι που είχε αξιολογηθεί ως το απόλυτο τεστ προόδου για τον ΠΑΟΚ, ο... κακός βαθμός έφερε, εκτός από στεναχώρια, και εκνευρισμό. Από τον Ιβάν Σαββίδη και προς τα κάτω στην πυραμίδα.

Ο Τούντορ για πρώτη φορά ένιωσε τόσο ανασφαλής. Άρχισε να αμφιβάλλει για επιλογές του, που μέχρι τότε θεωρούσε αδιαπραγμάτευτες. Οι τρεις στόπερ στην άμυνα, το αν πρέπει να παίζει με φορ, οι ρόλοι συγκεκριμένων προσώπων.

Αντί να δει με ψυχραιμία-και ο ίδιος και οι συνεργάτες του-την κατάσταση και να ρίξει το βάρος σ' αυτά που χρειάζονται βελτίωση κρατώντας όμως τα θετικά στοιχεία, επέλεξε να αρχίζει να ξηλώνει όλο το πάπλωμα.

Χθες, το ξήλωμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού “άγγιξε” και παίκτες που αποτελούσαν “σταθερά” στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Η μετατόπιση του Τζιόλη από τη μεσαία γραμμή στην άμυνα, συνδυάστηκε με το πιο ανισόρροπο παιχνίδι του ΠΑΟΚ . Ο Κατερινιώτης είναι κατεξοχήν ένας παίκτης που κοντρολάρει το ρυθμό, ξέρει πότε να πατήσει το γκάζι και πότε το φρένο και σίγουρα θα έπρεπε να είναι δίπλα στον Χαρίση για να τον κατευθύνει κιόλας, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο άγευστος-χωρίς διάθεση να αδικήσω τη διάθεση που δείχνει και την προσπάθεια που καταβάλλει στα παιχνίδια- Ισραηλινός.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να παραστήσω τον προπονητή και γι΄ αυτό δεν προχωράω και σε άλλα ατομικά ζητήματα παικτών. Επικαλούμαι μόνο το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα για να δείξω ότι ο Τούντορ, αυτή την περίοδο, έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί τον ίδιο του τον εαυτό, όλα όσα δούλευε το καλοκαίρι και πορεύτηκε μαζί τους στο πρώτο διάστημα της παρουσίας του στον πάγκο του ΠΑΟΚ.

Αν θέλει να καταλάβει το λάθος του, ας ακούσει όσα είπε ένας ουδέτερος, ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. “Ο ΠΑΟΚ (σ.σ. στο ματς Κυπέλλου μεταξύ των δύο ομάδων και μέχρι τώρα στη σεζόν) έπαιζε με ένα ωραίο και δυνατό 3-4-2-1 που προβλημάτιζε τον αντίπαλο. Ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αν έπαιζε μπροστά ο Πέλκας. Δεν περίμενα ότι θα έχει άλλη προσέγγιση”.

Ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα

Αν, λοιπόν, ο Τούντορ και οι συνεργάτες του καταφέρουν και δούνε τα πράγματα με καθαρό μυαλό, θα διαπιστώσουν ότι έχουν δημιουργήσει μία καλή ομάδα, με ικανότητα στο να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, η οποία, όμως, έχει δύο μεγάλες αδυναμίες. Της λείπουν αμυντικοί με ταχύτητα και ικανοί στο παιχνίδι ψηλά (δεν είναι τυχαίο ότι άλλος ένας παίκτης μετρίου αναστήματος, ο Μπαϊκαρά, σημείωσε δύο τέρματα με το κεφάλι) και η νοοτροπία του “τελειώνω τα ματς όταν τα έχω φέρει στα μέτρα μου”. Συνέβη και στην Τρίπολη, όπου αντί για το 0-2, το 0-1 έγινε 2-1, έγινε και το απόγευμα στο 3-2.

Αυτό βελτιώνεται με τη δουλειά και με τη απόκτηση εμπειριών, κυρίως, όμως, χρειάζεται μεταγραφές. Και ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από δύο παίκτες (έναν στην άμυνα και έναν στη μεσαία γραμμή) που μαζί με όλα τα άλλα θα βελτιώσουν και τη νοοτροπία της ομάδας του.

Ο Άρνεσεν οφείλει να χαράξει γραμμές

Βάλαμε πιο πάνω το υποθετικό “αν”. Και εκεί είναι το κομβικό σημείο για τον ΠΑΟΚ. “Αν υπάρξει καθαρό μυαλό” λέμε. Για να συμβεί πρέπει όλοι να βοηθήσουν να ηρεμήσουν τα πράγματα. Και επειδή, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν μεγαλομέτοχο που μπορεί να έχει μεγαλώσει στην “ψυχρή Ρωσία', αλλά παραμένει ένας εκρηκτικός Πόντιος, οφείλει ένας άνθρωπος να βάλει την ενέργειά του και την δίψα του να δει τον ΠΑΟΚ μεγάλο, στο σωστό κανάλι.

Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο Φρανκ Άρνεσεν. Κανείς άλλος στον τωρινό ΠΑΟΚ. Είναι ο μόνος που έχει το σθένος-και το λέω γνωρίζοντας πώς κάνει συνήθως τις συζητήσεις με τους συνεργάτες του ο Σαββίδης-και την προσωπικότητα να διαφωνεί μαζί του ευθέως και σε θέματα της δικής του αρμοδιότητας (τα αγωνιστικά) να περνάει τη γνώμη του. Τη γνώμη του ειδικού, δηλαδή.

Το ότι χθες, έστω και καθυστερημένα-έπρεπε να είχε γίνει από το ματς της Τρίπολης)-βγήκε δημόσια και υπερασπίστηκε το έργο του Τούντορ και το χτίσιμο που απαιτεί υπομονή, είναι ένα ελπιδοφόρο σημάδι.

Προφανώς, κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα για δείξει στην πράξη αυτό που ο ίδιος έλεγε όταν δεχόταν επίμονες ερωτήσεις το καλοκαίρι για την επιλογή ενός άπειρου τεχνικού όπως ο Τούντορ: “Δεν υπάρχει πρόβλημα, εγώ είμαι ο έμπειρος της υπόθεσης”.