Ναι, ο τίτλος του άρθρου είναι οξύμωρος. Παράλληλα, όμως αποτυπώνει σχεδόν απόλυτα αυτό που συνέβη χθες το απόγευμα στο Αγρίνιο. Ο ΠΑΟΚ, χωρίς ίχνος υπερβολής, κατέβηκε να αγωνιστεί σε ένα παιχνίδι που εκ των προτέρων πίστευε ότι θα στραβώσει.

Αναγκαίο κακό θα πει κανείς, αφού σε δύο 24ωρα έρχεται το κρισιμότερο, ενδεχομένως, παιχνίδι της ευρωπαϊκής ιστορίας του κόντρα στη Σάλκε. “Ποιος Παναιτωλικός τώρα; Τι με νοιάζει; Με τη Σάλκε είναι όλα τα λεφτά” επαναλάμβαναν οι φίλοι της ομάδας τις μέρες που ακολούθησαν μετά την ισοπαλία στη Veltins Arena.

Δεν είναι, όμως, τραγικό για μία ομάδα να... οσμίζεται τη γκέλα γύρω της και να μην κάνει τίποτα να τη σταματήσει; “Και τι να έκανε; Δεν έπρεπε να ξεκουράσει παίκτες εν όψει Σάλκε” θα αντιτείνει κάποιος και εν μέρει έχει δίκιο.

Ο Στέφενς έκανε καλά που δεν χρησιμοποίησε από την αρχή Σαλπιγγίδη και Αθανασιάδη, που άφησε εκτός μάχης τον Λάζαρ μόλις αισθάνθηκε ενοχλήσεις στη γάμπα. Το πρόβλημα δεν είναι στις επιλογές ενδεκάδας του προπονητή. Το πρόβλημα είναι γιατί όσοι αγωνίστηκαν δεν είχαν αγωνιστικό προσανατολισμό εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Και μιλάω για το πρώτο ημίχρονο, γιατί στο δεύτερο... το πουλάκι είχε ήδη πετάξει.

Αλήθεια εσείς καταλάβατε τι ήθελε να κάνει ο ΠΑΟΚ σ' αυτό το διάστημα; Προσωπικά μου φάνηκε πώς ούτε άμυνα ήθελε να παίξει, ούτε επιθετικά να προσεγγίσει τον αγώνα. Είχε μόνο έντεκα παίκτες να τρέχουν χωρίς να ξέρουν γιατί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και όταν τα πράγματα άρχισαν να συμμαζεύονται ήταν ήδη αργά.

Φυσικά και δεν είναι καταστροφή για τον ΠΑΟΚ η ήττα στο Αγρίνιο. Αλλά απαγορεύεται για ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό να μην αντιδρά ενώ βλέπει ότι-ελέω Σάλκε αυτή τη φορά, ποιος ξέρει την επόμενη γιατί;-το κακό έρχεται προς το μέρος του.

Οι χαμένοι βαθμοί κόντρα στον Παναιτωλικό αποτελούν μία από τις ελάχιστες απώλειες που επιτρέπει η βαθμοθηρία που οφείλει να κάνει ο “Δικέφαλος”. Και για να μην υπάρχει επανάληψη που ακουστεί σαν κακόγουστο αστείο, θα πρέπει όλοι να αξιολογήσουν τα μηνύματα του χθεσινού αγώνα.

Κυρίως ο Στέφενς, που τώρα μαθαίνει τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος, ότι οι περισσότερες ομάδες, σε κάκιστα τερέν, επιχειρούν να παίζουν με διπλή ζώνη άμυνας κόντρα σε ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ. Προφανώς ο Ολλανδός τεχνικός, θέλει χρόνο να μάθει καλά και τις ιδιαιτερότητες του έμψυχου δυναμικού που διαθέτει στα χέρια του και την ψυχολογία των Ελλήνων που από το ζενίθ μέσα σε λίγες ώρες μπορεί να πέσει στο ναδίρ. Μέχρι και το πρώτο ματς με τη Σάλκε, αγωνιζόταν συγκεκριμένος αριθμός παικτών. Πλέον χρειάζονται σχεδόν όλοι για να διεκδικήσει μέχρι τέλους τους στόχους του.

Άφησα για το τέλος το κομμάτι των παικτών. Υπάρχουν ορισμένοι που μάλλον δεν έχουν καταλάβει πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις στο φετινό ΠΑΟΚ. Δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή να αναφέρουμε περισσότερα, γιατί πρέπει να διαπιστωθεί αν η κακή απόδοσή τους θα είναι παροδική ή απλά δεν έχουν πιάσει το μήνυμα.

Και κάτι τελευταίο. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και θα το γράψω και πάλι. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται άμεσα ένα γρήγορο κεντρικό αμυντικό για να μπορεί να βγάζει την άμυνα του ψηλά σε ματς που ο αντίπαλος ταμπουρώνεται γύρω από την εστία του και ο ΠΑΟΚ απαιτείται να έχει γρήγορες επιστροφές για να αντιμετωπίσει τις αντεπιθέσεις.

Όπως και να ΄χει, πάντως, η εικόνα του ΠΑΟΚ την ερχόμενη Τρίτη δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή στο Αγρίνιο. Αυτό είναι, βέβαιο. Το θέμα είναι η προσπάθεια που θα γίνει να στεφθεί με επιτυχία.

Υ.Γ. Λάζαρ και Λίνο αποτελούν δύο από τις χειρότερες απουσίες που θα μπορούσε να έχει ο ΠΑΟΚ πριν το παιχνίδι ρεβάνς με τη Σάλκε,. Οι αντικαταστάτες τους θα πρέπει να δουν τη συμμετοχή τους στο ματς, ως τη μεγαλύτερη ευκαιρία διάκρισης στην καριέρα τους. Έτσι θα βοηθήσουν και τον εαυτό τους και τον ΠΑΟΚ.