Όπως ακριβώς το είπαν ο Κονόνοφ και ο Πέλκας ( λίγες μέρες πριν στη συνέντευξή του στο Sport24.gr). Στα μεταξύ τους παιχνίδια, ΠΑΟΚ και Κρασνοντάρ ψάχνουν από 4 βαθμούς. Όποια ομάδα από τις δύο τα καταφέρει, θα αφήσει μόνο έναν πόντο για τον αντίπαλό της και αγκαλιάζει την πρόκριση. Τον βαθμό αυτό τον πήραν χθες, οπότε τα πάντα θα παιχθούν στη Ρωσία σε δύο εβδομάδες.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο, με μία ακόμη ισοπαλία να έχουν μοιραστεί από δύο βαθμούς. Εκεί οι Ρώσοι έχουν προβάδισμα αν πάρουν έστω έναν βαθμό στην έδρα τους με τη Ντόρτμουντ, που θα είναι, λογικά, αδιάφορη μετά την ολοκλήρωση της επόμενης αγωνιστικής. Μην ξεχνάμε ότι θα παίξουν και στο Μπακού την τελευταία αγωνιστική, εκεί που ο ΠΑΟΚ άφησε δύο βαθμούς.

Ας μην αναλύσουμε, όμως, άλλο την κατάσταση στον όμιλο του ΠΑΟΚ στο Europa League. Το αν είναι σωστή η διαχείριση των αγώνων θα φανεί στο φινάλε, αφού σ' αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Προσθέτω μόνο κάτι που πολλοί μπορεί να μην το σκέφτηκαν και ίσως βοηθά ουσιαστικά στην κουβέντα για το αν ο Τούντορ έπρεπε ή όχι να κάνει εκτεταμένο ροτέισιον στο χθεσινό παιχνίδι, δημιουργώντας-για ορισμένους-την εντύπωση ότι υποβαθμίζει τη σημασία της ευρωπαϊκής πορείας του ΠΑΟΚ.

Ποιο είναι αυτό το στοιχείο; Πριν περίπου τρεις εβδομάδες, η Ντόρτμουντ είχε έρθει στην Τούμπα χωρίς πέντε βασικά στελέχη της. Ομπαμεγιάνγκ, Παπασταθόπουλος, Χούμελς και δεν χρειάζεται να αναφέρω άλλα ονόματα. Χθες στο Μπακού, ο μόνος που ουσιαστικά έλειπε ήταν ο Μχιταριάν κι αυτός λόγω του τεράστιου προβλήματος στις σχέσεις Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας που δημιουργούσε κίνδυνο ακόμη και σύλληψής του αν ταξίδευε με την αποστολή της Ντόρτμουντ.

Είναι δυνατόν ο Τούχελ να έκρινε ότι ο Ομπαμεγιάνγκ (σημείωσε χατ τρικ κόντρα στη Γκαμπάλα) του ήταν απαραίτητος στη “Bakcell Arena” και όχι στην Τούμπα; Φυσικά και όχι, θυμίζω, όμως, ότι μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ ακολουθούσε το ντέρμπι με τη Μπάγερν. Οπότε ας μην ξενίζει αυτό που έκανε ο Τούντορ ενόψει Παναθηναϊκού.

Η ψυχολογική ετοιμότητα του Γλύκου

Εστιάζοντας λίγο παραπάνω στο χθεσινό ματς, διαπιστώνουμε πώς υπάρχουν σημεία άξια καταγραφής. Καταρχήν, η ψυχολογική ετοιμότητα του Γλύκου. Δεν στέκομαι στο αγωνιστικό κομμάτι γιατί δεν είδαμε κάτι που δεν ξέραμε σε σχέση με τον Βολιώτη. Τα γνωστά καλά χτυπήματα της μπάλας με τα πόδια, σωστές επεμβάσεις χαμηλά και αποτελεσματική λειτουργία ως μπακότερμα. Τον βοήθησε και η άμυνα στις σέντρες και το ψηλό παιχνίδι για να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα, σε σημείο που ορισμένοι να δηλώνουν ενθουσιασμένοι που ανακάλυψαν ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν καλό τερματοφύλακα στο ρόστερ του κι ας είναι στην ομάδα από το 2007.

Το σημαντικό με τον 28χρονο τερματοφύλακα είναι άλλο. Δεν έβγαλε νευρικότητα και ανασφάλεια στη διάρκεια του παιχνιδιού. Το αντίθετο, μάλιστα. Φάνηκε ψυχολογικά πανέτοιμος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αναμέτρησης και στην ιδιαιτερότητα του ότι όλοι είχαν στραμμένα τα μάτια τους πάνω του. Είχε απόλυτη συγκέντρωση στο παιχνίδι γι' αυτό και ήταν σταθερός στις επεμβάσεις του, προσφέροντας στην ομάδα του ασφάλεια, όπως δήλωσε ο Τούντορ. Εκτιμώ, πάντως, ότι στην καλή εμφάνιση του Γλύκου βοήθησε και ο ίδιος ο Κροάτης με τη δήλωσή του “αυτός θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας από 'δω και πέρα”. Του έδωσε την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να μην κάνει σκέψεις του στυλ “κι αν δεν πάω καλά με την Κρασνοντάρ τι θα γίνει;”.

Ο λίμπερο Μαλεζάς και ο αξιόπιστος Σκόνδρας

Προσωπικά, δεν περίμενα να δω κάτι λιγότερο από Μαλεζά και Σκόνδρα. Και οι δύο διαθέτουν εμπειρίες, έχουν αποδείξει ότι είναι παίκτες που πάντα πιάνουν ένα μίνιμουμ καλής απόδοσης όταν αγωνίζονται κι αν υπάρχει κάτι παραπάνω να προσθέσουμε είναι δύο σημεία:

Πρώτον, η δοκιμή με τον Κατερινιώτη λίμπερο και τον Κόστα αριστερό στόπερ. Ο Πορτογάλος έχει, όντως, μεγαλύτερη έφεση και δύναμη στον τρόπο με τον οποίο μπαίνει στα μαρκαρίσματα, ενώ ο Μαλεζάς μπορεί να κατευθύνει την άμυνα άριστα. Και μου έκαναν ιδιαίτερα θετική εντύπωση και οι δηλώσεις του. “Κοιτάζω όλο το 90λεπτο και η εικόνα δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Θα πρέπει να βελτιωθούμε στα επόμενα παιχνίδια για να πάρουμε το κάτι παραπάνω... Δεδομένου του 0-0, νομίζω ότι δείξαμε κάποια καλά στοιχεία, αλλά νομίζω ότι πρέπει να δείξουμε κάτι παραπάνω για να διεκδικήσουμε θέση στην ενδεκάδα”. Απαιτητικός, τόσο από τον εαυτό του, όσο και από την ομάδα, όπως ακριβώς πρέπει να είναι κάθε παίκτης που αγωνίζεται σε έναν ΠΑΟΚ που φιλοδοξεί να γίνει πρωταγωνιστής σε όλα τα επίπεδα.

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στην... ατυχία του Σκόνδρα. Ατυχία γιατί είναι από εκείνους που πληρώνουν το μάρμαρο του 3-5-2. Ο ίδιος είναι καθαρόαιμο δεξί μπακ. Ούτε φουλ μπακ, ούτε δεξιός στόπερ. Όμως, καταφέρνει, όταν του ζητηθεί, να παίζει παντού. Μέχρι και αριστερός μπακ.

Λείπουν τα παρελκόμενα για Μπερμπάτοφ...

Πάμε και στο πιο ουσιώδες όλων. Το επισήμανε και ο Τούντορ: “Δεν είχαμε την ποιότητα στην πάσα, στα 20 τελευταία μέτρα”. Ακούγεται... κάπως να λέει ο προπονητής του ΠΑΟΚ ότι δεν υπήρχε ποιότητα, τη στιγμή που στην ομάδα του αγωνίζεται κοτζαμάν Μπερμπάτοφ. Μα, ακριβώς, αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι είχε τον Μπερμπάτοφ και δεν μπόρεσε για μία ακόμη φορά να τον αξιοποιήσει, όπως θα ήθελε. Ο Βούλγαρος, όσο κι αν προσπαθεί να κάνει τον επιτελικό μέσο κάποιες στιγμές, δεν είναι για εκείνη τη θέση.

Είναι πολύτιμος για τον ΠΑΟΚ μέσα ή στα όρια της περιοχής, για να φτιάξει τη μία ενέργεια ή το γκολ που δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν οι υπόλοιποι. Το ζητούμενο είναι ποιος θα του δώσει τη μπάλα εκεί που πρέπει, για να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται 2 εκ. ευρώ τον χρόνο. Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει χτυπητό “κενό” τη θέση του επιτελικού μέσου. Υπάρχει μόνο ο Πέλκας που είναι ένα μοντέρνο “οκτάρι” και βρέθηκε να αναλαμβάνει μόνος του όλο το βάρος του να βγάζει τις ασίστ και να κάνει τις πάσες που θα διαλύουν την αντίπαλη άμυνα. Άλλοτε τα καταφέρνει καλά, άλλοτε όχι, γιατί είναι ακόμη νεαρός και τώρα μαθαίνει πώς να αποφεύγει τα μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του.

Δίπλα στον Πέλκα, ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη έναν επιτελικό παίκτη, πρώτης γραμμής. Αυτός δεν μπορεί να είναι ούτε ο Ζάιρο, που τα θετικά στοιχεία του τα δείχνει πάνω στη γραμμή, όπως και ο Ροντρίγκες, ούτε κανείς άλλος από το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Ίσως γι΄ αυτό είναι και τόσο απαραίτητος ο Τζιόλης που καλύπτει το κενό στην μεσοεπιθετική γραμμή “κάνοντας παιχνίδι” με μακρινές μπαλιές ακριβείας από πίσω.

Την ίδια μοναξιά που νιώθει ο Μπερμπάτοφ τώρα τη βιώνει εδώ και πολύ καιρό ο Αθανασιάδης. Αποδεικνύεται πόσο δύσκολο είναι να είσαι φορ του ΠΑΟΚ. Λύση δεν μπορεί να δοθεί μέχρι τον Γενάρη, γι' αυτό ίσως ο Τούντορ θα πρέπει να “ψαχτεί” με αλλαγή διάταξης. Γιατί είναι πραγματικά κρίμα να διαθέτεις μία... Μπέντλεϊ (σαν κι αυτή που οδηγάει ο “Μπέρμπα”) και να μην έχεις πάρεις το κλειδί για να τη βάλεις μπρος.

Υ.Γ. Μη σας κάνει εντύπωση που δεν έκανα καμία αναφορά στο ντέρμπι της Κυριακής. Έχουμε πολλά να πούμε γι΄ αυτό το επόμενο 48ωρο.