Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θόδωρος Ζαγοράκης βιώνει φέτος την πιο δύσκολη περίοδο της παρουσίας του στην προεδρία του ΠΑΟΚ και το γεγονός αυτό δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη την ομάδα του "Δικεφάλου". Σε μία χρονιά που τόσο ο ίδιος (όπως είχε δηλώσει άλλωστε τον περασμένο Σεπτέμβρη), όσο και όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα περίμεναν από τους "ασπρόμαυρους" να κάνουν την υπέρβαση και να χτυπήσουν τον τίτλο, ο ΠΑΟΚ έχει σκαμπανεβάσματα που χρήζουν... ψυχανάλυσης.

Πήρε πανάξιες προκρίσεις με μεστές εμφανίσεις κόντρα στην επίδοξη πρωταθλήτρια Τουρκίας, Φενέρμπαχτσε και την ήδη πρωταθλήτρια Κροατίας, Ντιναμό Ζάγκρεμπ, κατάφερε, όμως να μείνει 26 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, τον οποίο, όμως, "καθάρισε' στο Κύπελλο, πριν πέσει θύμα της παραπαίουσας ΑΕΚ. Παράνοια με τα όλα της αν καθίσει κανείς να αναλύσει το όλο θέμα.

Αυτή η... τρελή πορεία απέδειξε δύο πράγματα. Ότι αυτός ο ΠΑΟΚ διέθετε τεράστιες δυνατότητες, όχι όμως πλάνο και καθαρή σκέψη για να φθάσει σε κάτι μεγάλο. Και η έλλειψη καθαρής σκέψης αγγίζει πρώτα απ' όλα τον πρόεδρο της ΠΑΕ που βρέθηκε να αποφασίζει για τα πάντα ο ίδιος, χωρίς να έχει τα στηρίγματα των προηγούμενων χρόνων. Για να γίνω πιο κατανοητός, αρκεί να σας παραθέσω την περιγραφή ανθρώπου που έχει συνεργαστεί στενά με τον Ζαγοράκη, για τη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια:

" Τις τρεις προηγούμενες περιόδους ο Ζαγοράκης, όταν ήθελε να πάρει μία απόφαση για το αγωνιστικό τμήμα, ζητούσε την γνώμη του Βρύζα και του Σάντος. Οι δυο τους, οι οποίοι είχαν ουσιαστικά επιλέξει τους παίκτες και τα υπόλοιπα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος, εννιά στις δέκα φορές συμφωνούσαν στις απόψεις τους. Έτσι, ο πρόεδρος δεν είχε κανένα ενδοιασμό για το ποια έπρεπε να είναι η απόφασή του. Πλέον αυτό δεν υπάρχει γιατί Κωνσταντινίδης και Χάβος δεν έχουν ούτε την εμπειρία, ούτε τη γνώση για την ομάδα των προκατόχων τους".

Παρόμοια κατάσταση αντιμετώπισε ο Ζαγοράκης και στον οικονομικό και διοικητικό τομέα, αφού δεν έχει δίπλα του τα στελέχη με τα οποία αρχικά πορεύτηκε (Βιολίδης, Γ. Παπαδόπουλος), που έπαιρναν πάνω τους πολύ από το φορτίο εργασίας που κουβαλάει. Ουσιαστικά, ο Ζαγοράκης από επικεφαλής-συντονιστής μίας διοίκησης με επιμερισμένους τομείς βρέθηκε να αποφασίζει για όλα. Το σύστημα έγινε άκρως προσωποκεντρικό, αφού ελάχιστα είναι τα υπόλοιπα στελέχη που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.

Το χάσμα με μερίδα οργανωμένων

Μία ομάδα του επιπέδου του ΠΑΟΚ, όμως, δεν μπορεί να πορευτεί με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι δυνατό να συνεχίσει να έχει στην κεφαλή της έναν άνθρωπο που πορεύεται μόνος του, χωρίς ουσιαστικά στηρίγματα που θα τον βοηθήσουν να έχει καθαρό μυαλό και να διοικεί με ψυχραιμία και συγκεκριμένο πλάνο. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο μεγάλο αν σκεφτεί κανείς ότι, μέσα σ' όλα, υπάρχει και μία μερίδα οργανωμένων που δύσκολα επικοινωνεί, έστω και στοιχειωδώς, με τον πρόεδρο της ΠΑΕ. Αυτή η απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών αποτυπώνεται και στην διάλυση της Συντονιστικής Επιτροπής που είχε τον δικό της, ΠΑΟΚτσήδικο, τρόπο να περιφρουρεί την Τούμπα και να προλαμβάνει δύσκολες καταστάσεις σαν κι αυτή που δημιουργήθηκε με την είσοδο 30 ανεγκέφαλων στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας την περασμένη Τετάρτη στον ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ.

Η πρώτη, ελπιδοφόρα, ένδειξη

Η πρόσφατη γραπτή δήλωση του Θόδωρου Ζαγοράκη αποτελεί ουσιαστικά μία δημόσια ομολογία του αδιεξόδου στο οποίο πορευόταν ο ΠΑΟΚ από το καλοκαίρι. Πρέπει, όμως, να συνοδευτεί από τη χάραξη μίας νέας πορείας που θα έρθει μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες και αποφάσεις. Το τι χρειάζεται να κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ για να φέρει το "ασπρόμαυρο" καράβι σε ήρεμα νερά, νομίζω ότι, μπορεί εύκολα κανείς να το συμπεράνει απ' όσα προανέφερα. Εγώ θα προσθέσω μόνο, κλείνοντας, ότι είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι έχει αρχίσει δημόσια μία συζήτηση για το ενδεχόμενο να συνεργαστούν ξανά Ζαγοράκης-Βρύζας. Από 'κει μπορεί να αρχίσει το χτίσιμο του νέου ΠΑΟΚ...