Η διδακτική ιστορία του βόλεϊ του ΠΑΟΚ

Τα όσα βιώνουμε οι κατοικούντες στη Θεσσαλονίκη (και προφανώς και στις γύρω περιοχές) από πέρυσι όταν και η ομάδα βόλεϊ του ΠΑΟΚ άρχισε να κάνει αυτή την τρομερή πορεία προς την κορυφή είναι πραγματικά πρωτόγνωρα. Φέρνω μόνο ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα, την περασμένη Τετάρτη. Πήγαινες σε σπορτς καφέ για να δεις αγώνες προημιτελικών του Champions League και παρατηρούσες παρέες ΠΑΟΚτσήδων κολλημένους σε τηλεοπτικούς δέκτες να βλέπουν τον πρώτο ημιτελικό του Δικεφάλου με τον Ολυμπιακό για την Α1 του βόλεϊ.

Που και που γύριζαν να ρίξουν καμιά ματιά στα κατορθώματα του αγαπημένου τους Αντελίνο Βιεϊρίνια στο Βόλφσμπουργκ-Ρεάλ, αλλά δευτερόλεπτα μετά "καρφώνονταν" και πάλι στα... καρφιά του Χιμένες.

Χθες ήταν ο Σεπέδα αυτός που πήρε σειρά στις... βολές κατά ριπάς, τρελαίνοντας τους οπαδούς του συλλόγου. Οι δύο Κουβανοί έχουν γίνει τα λατρεμένα παιδιά των ΠΑΟΚτσήδων-κάτι που συνέβαινε πέρυσι με τον Χάρι Γκόμες-και αυτή η συμπεριφορά μας οδηγεί σε δύο βασικά συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι ότι ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι διψασμένος να ταυτιστεί με αθλητές-είδωλα. Με σπουδαίους παίκτες που τον κάνουν να ανεβάσει τον δείκτη περηφάνειάς του, να ονειρεύεται τίτλους και διακρίσεις και να μπορεί να κάνει καζούρα στον παραδοσιακό αντίπαλό του. Γιατί, κακά τα ψέματα η έκρηξη χαράς που υπάρχει και πάλι από χθες στα πέριξ του ΠΑΟΚ δεν θα ήταν ίδιου μεγέθους αν αντί του Ολυμπιακού, αντίπαλος ήταν ο καθόλα συμπαθής Παμβοχαϊκός για παράδειγμα.

Βγάλτε από την κουβέντα τους θερμόαιμους που ξεφεύγουν και κάνουν επεισόδια ένθεν και ένθεν,. Ο καλός εννοούμενος οπαδισμός είναι ουσιαστικά αυτή η καζούρα που τόσο έχει λείψει από την αθλητική μας κουλτούρα.

Μεγάλοι παίκτες, λοιπόν, "ξεδιψούν" τον κόσμο μίας ομάδας. Στο βόλεϊ, βέβαια, είναι πιο εύκολο να στήσει κανείς μία καλή ομάδα σε σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά όπως και να 'χει χρειάζεται γνώση για να φέρεις αξιόλογους παίκτες. Αυτή την έχει τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ στο βόλεί σε αντίθεση με τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ του Σαββίδη που και τους καλούς παίκτες που έφερε (π.χ. Νομπόα, Νάτχο, Στοχ, Λούκας) δεν μπόρεσε να τους αξιοποιήσει όπως θα έπρεπε.

Πάμε και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Την σημασία της παρουσίας ενός κόουτς ικανού και έμπειρου, "ψημένου" σε συνθήκες πρωταθλητισμού. Ο Γιάννης Καλμαζίδης, για όσους δεν το γνωρίζουν είχε κατακτήσει δύο τίτλους Πρωταθλήματος και έναν Κυπέλλου και είχε περάσει από τις παραδοσιακές δυνάμεις του βόλεϊ (Ηρακλής, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός) πριν αναλάβει τον ΠΑΟΚ. Μπορεί εύκολα κανείς παρακολουθώντας αγώνες του ΠΑΟΚ να καταλάβει πόσο βοηθά την ομάδα του η ψυχραιμία που επιδεικνύει στη διάρκειά τους.

Συμπληρώνουμε, λοιπόν, στον παράγοντα "μεγάλοι παίκτες" και το ικανός και μπολιασμένος σε συνθήκες πρωταθλητισμού προπονητής.

Κοντά στο χρήμα και η γνώση

Οι συγκρίσεις με το τι συμβαίνει στο ποδοσφαιρικό τμήμα νομίζω είναι περιττές και μάλλον κουραστικές. Παρότι το χρήμα ρέει άφθονο το αποτέλεσμα δεν είναι το προσδοκώμενο. Και αυτό γιατί ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ πάσχει και στις επιλογές παικτών και στη μονιμοποίηση ενός προπονητή που θα στήσει ένα σύνολο με στόφα πρωταθλητή. Ίσως, μάλιστα, να είναι και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τέτοια που δεν αφήνει τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ να εξελιχθεί. Αποτελεί πικρή αλήθεια ότι οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ είναι καλομαθημένοι σε όλα τους στην εποχή Σαββίδη και δεν έχουν εκτιμήσει το γεγονός ότι είναι μακράν οι καλύτερα αμειβόμενα εργαζόμενοι στη Βόρεια Ελλάδα. Βγαίνουν έξω και κυκλοφορούν σαν "μικροί Θεοί', αφού το σταρ σύστεμ της πόλης δεν είναι πλούσιο για να υπάρχει ανταγωνισμός. Ίσως, η ομάδα βόλεϊ του ΠΑΟΚ να ταράξει λίγο τα νερά και τους κλέψει... μπόλικη από τη δόξα τους την οποία δεν έχουν δικαιολογήσει ως τώρα.

Είπαμε, η ιστορία βόλεϊ του ΠΑΟΚ αποτελεί ένα πολύ διδακτικό παράδειγμα για τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ και τον ιδιοκτήτη του, που προφανώς έχει αντιληφθεί ότι το χρήμα από μόνο του δεν φέρνει την επιτυχία.

Υ.Γ. Το γράφω τώρα που άπαντες είναι ζαλισμένοι από το νέκταρ των επιτυχιών της ομάδας βόλεϊ. Αν υπάρχει μία προίκα που μπορεί να αφήσει αυτή η φουρνιά παραγόντων και παικτών της ομάδας βόλεϊ στις επόμενες που θα ακολουθήσουν είναι η δημιουργία παιδείας γύρω από το άθλημα σε μεγάλη μερίδα του κόσμου του ΠΑΟΚ. Να μπορέσει δηλαδή ο ΠΑΟΚ να γεννήσει οπαδούς της ομάδας βόλεϊ και όχι-κυρίως-ποδοσφαιρικούς που βρήκαν παρηγοριά στα καρφώματα του Σεπέδα. Αν συμβεί αυτί θα είναι η εγγύηση ότι το βόλεϊ του ΠΑΟΚ θα πρωταγωνιστεί σταθερά και δεν θα είναι απλά ένα κομήτης.