Η γλυκιά... αναισθησία των παιδιών του ΠΑΟΚ
Ο Κώστας Πετρωτός γράφει για τον Κλάους, τον Κάτσε και τον Κουλούρη, αλλά και το Νάτχο που μπορεί να εξελιχθεί σε κλειδί της επιτυχίας για τον ΠΑΟΚ.
Δεν υπάρχει, πιστεύω, οπαδός του ΠΑΟΚ που πέφτει στην παγίδα να αποθεώσει την ομάδα του επειδή κέρδισε άνετα με 3-0 τις ρεζέρβες του Απόλλωνα με 3-0 στη Ριζούπολη. Έχει πάρει πολλές κρυάδες μέσα στη σεζόν για να ενθουσιάζεται από ένα μόνο παιχνίδι, ειδικά όταν αυτό δεν αποτελεί και το πλέον αξιόπιστο τεστ.
Από την άλλη, όμως, κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι χθες ήταν μία από τις ελάχιστες φορές φέτος που ο ΠΑΟΚ δεν κούρασε με το παιχνίδι του. Που προσπάθησε να παίξει γρήγορα, να κυκλοφορήσει τη μπάλα με μία, να αφήσει στην άκρη τα γεμίσματα και τις μακρινές μπαλιές από την άμυνα.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι και τα τρία γκολ που σημείωσε, επιτεύχθηκαν από τα φορ του και προήλθαν από επιθέσεις που έγιναν από τον άξονα.
Για να συμβεί αυτό, βέβαια, έπρεπε να ο Χουμπ Στέφενς να κάνει μία κίνηση που αποδείχθηκε καταλυτική. Να πάρει τον Νάτχο από την μεσοεπιθετική γραμμή και να τον τοποθετήσει χαφ, μπροστά από τους δύο στόπερ, Μαντούρο και Ινσαουράλδε. Ο Ισραηλινός ήταν ο εγκέφαλος που άλλαξε τη φιλοσοφία παιχνιδιού του “Δικεφάλου” και με κάθετες πάσες που μοίραζε σωρηδόν έδωσε την ευκαιρία στους Αθανασιάδη και Κουλούρη να πετύχουν τα τρία γκολ.
Και με τη χθεσινή του παρουσία, ο 26χρονος μέσος έδειξε ότι, ανεξάρτητα αν μείνει το καλοκαίρι ή όχι στην Τούμπα, ο Χουμπ Στέφενς είναι υποχρεωμένος να χτίσει πάνω του το παιχνίδι του ΠΑΟΚ μέχρι το τέλος της περιόδου. Αυτή η επιλογή μπορεί να εξελιχθεί στον καταλύτη για να φθάσει η ομάδα του στην κατάκτηση του Κυπέλλου και την κατάκτηση της πρώτης θέσης των πλέι οφ (είναι πολύ κρίμασ που ο Νάτχο δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στα ματς με την Μπενφίκα στους “32” τουEuropa League).
Δεν τους αγγίζει καμία πίεση
Εκτός της παρουσίας του Νάτχο, υπήρχαν και άλλα ενδιαφέροντα να σημειώσει κανείς από την χθεσινή εμφάνιση του ΠΑΟΚ. Η “πρώτη” του Ινσαουράλδε, παρότι δεν δέχθηκε ιδιαίτερη πίεση, άφησε μία θετική γεύση, καθώς ο Αργεντίνος έδειξε ότι δεν είναι μόνο ο σκληροτράχηλος αμυντικός που απλά μαρκάρει τους αντίπαλους επιθετικούς και τίποτα άλλο. Έδειχνε άνετος με τη μπάλα στα πόδια και απέφυγε τις μπαλιές “όπου φύγει-φύγει”. Επαναλαμβάνω, όμως, όλα αυτά χωρίς πίεση, γι' αυτό θα πρέπει να τον δούμε και σε ματς που ο αντίπαλος θα έχει έντονη επιθετική παρουσία. Καλά στάθηκε και ο Μαντούρο ως στόπερ, αλλά και για τον Ολλανδό ισχύει η ίδια υποσημείωση, όπως με τον “Ελ Τσάκο” (“το παρατσούκλι του Ινσαπυράλδε”). Από 'κει και πέρα, ο Χούσεν έδωσε μεγαλύτερη κινητικότητα και έκρηξη στην γραμμή κρούσης του ΠΑΟΚ, αποδεικνύοντας πώς διαθέτει χαρακτηριστικά που έλειπαν από τον ΠΑΟΚ.
Πάνω απ' όλους, όμως, αυτή που συγκέντρωσαν τα “μπράβο” του κόσμου, είναι τρεις παίκτες βγαλμένοι από τα σπλάχνα της ομάδας. Αθανασιάδης, Κάτσε και Κουλούρης ξεδίπλωσαν και το ταλέντο τους και τον ισχυρό χαρακτήρα που έχουν και τους κάνει απολύτως κατάλληλους για το κορυφαίο επίπεδο που θέλει να φθάσει ο ΠΑΟΚ.
Ειδικά, σ' αυτή τη... γλυκιά αναισθησία τους θέλω να σταθώ ιδιαίτερα,
Ο Έργκους Κάτσε από την ώρα που επέστρεψε από την σιωπηλή τιμωρία του, δείχνει να μην καταλαβαίνει από άγχος και σκέψεις του τύπου “όλοι με έχουν στη γωνία, έτοιμο να με... πυροβολήσουν, αν δεν πάω καλά”.
Ο Στέφανος Αθανασιάδης, εξάλλου, αποστομώνει, όσους βιάστηκαν να πούνε πώς “έκλεισε ο κύκλος του στον ΠΑΟΚ, δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει” και πώς ”έχασε την επαφή με το γκολ γιατί τον μάθανε καλά οι αντίπαλοι αμυντικοί”. Παράλληλα, απάντησε στον προβληματισμό που έβγαινε από τον επίσημο ΠΑΟΚ ότι η ομάδα θέλει σώνει και καλά σέντερ φορ για να πετύχει τους στόχους της. Τελικά, αποκτήθηκε ο Χούσεν που αποδεικνύεται πώς έχει στοιχεία που μπορούν να κουμπώσουν στο παιχνίδι του Κλάους.
Όσο για τον Ευθύμη Κολούρη, αυτός μόνο σαν 18χρονος πρωτάρης δεν αγωνίστηκε. Στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε εκτέλεσε τον Γκόμεζ και στη δεύτερη, χωρίς μεγάλο βαθμό δυσκολίας, έκανε το “δύο στα δύο”. Έπαιξε σαν να ήταν το εκατοστό και όχι το πρώτο παιχνίδι του παιχνίδι με την ανδρική ομάδα του ΠΑΟΚ. Ούτε κρύος ιδρώτας τον έλουσε όταν βρέθηκε στην αντίπαλη εστία, ούτε απλά προσπάθησε να δίνει τη μπάλα σε συμπαίκτη για να μην κάνει λάθος. Αποδείχθηκε άξιος απόγονος του θείου του Λέανδρου Συμεωνίδη, του θρυλικού “μαύρου βέλους” του ΠΑΟΚ που όπως διαβάζετε και στο θέμα του Sport24.gr, ακολουθεί ακριβώς τα χνάρια του. Μήπως, όμως, και ο Αθανασιάδης, κάπως έτσι δεν άρχισε; Θυμηθείτε τα δύο γκολ στη Λάρισα.
Κλείνοντας, πάω στο σημείο από το οποία άρχισα τις σκέψεις μου. Ο ΠΑΟΚ δεν έλυσε τα αγωνιστικά προβλήματά του επειδή κέρδισε 3-0 τον Απόλλωνα. Θα χρειαστεί πολλά ακόμη αποδείξεις για να πείσει ότι το πετυχαίνει. Και η πρώτη, σοβαρή ευκαιρία, είναι το επόμενο παιχνίδι με τον Αστέρα στην Τρίπολη.