Δεν είναι δα ασήμαντο πράγμα να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να φτάσει στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Πρωτάθλημα και να κλείσει τη σεζόν έχοντας στα χέρια του το εισιτήριο των προκριματικών του Champions League.

Αν πάει κανείς πίσω στο περασμένο καλοκαίρι και στον λιτό σχεδιασμό που έγινε με τα νεαρά παιδιά και τις μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού μεταγραφές, θα θυμηθεί ότι ο στόχος που θα έκρινε αν μπει θετικό ή αρνητικό πρόσημο στη σεζόν ήταν ακριβώς αυτό. Η δημιουργία της ελπίδας ότι ο «Δικέφαλος» θα μπορέσει -επιτέλους- να διεκδικήσει το όνειρο της συμμετοχής στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, η προσπάθεια που κατέβαλαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ και ο Γεωργιάδης για να ξεπεράσουν το εμπόδιο του Εργοτέλη και το άγχος τους (μεταφράστηκε σε χαμένα γκολ μπροστά σε άδεια εστία) δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστή και το γκολ του Παπαδόπουλου σημαντικότατο .

Το ίδιο και η προσπάθεια του 43χρονου υπηρεσιακού τεχνικού του ΠΑΟΚ να ακολουθήσει μία διαφορετική φιλοσοφία («κρατάμε το μηδέν στην άμυνα και αν προηγηθούμε ενεργοποιούμε το 90 με 95% της στατιστικής που λέει ότι μετά ο μεγάλος κερδίζει») για να πολλαπλασιάσει τις πιθανότητες η ομάδα του να βγει πρώτη στα πλέι οφ.

Όσο πικρό κι αν είναι, όμως, όλο αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω δεν μπορεί να αποτελεί πρώτη είδηση στο ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, όταν υπάρχει καταγεγραμμένο αρνητικό ρεκόρ τριετίας στην προσέλευση κόσμου. Και για να είμαστε και ειλικρινείς χθες το απόγευμα στις κερκίδες της Τούμπα δεν βρέθηκαν ούτε καν 3.574 που ήταν το επίσημο νούμερο εισιτηρίων που έδωσε η ΠΑΕ. Ήταν ακόμη λιγότεροι.

Που πήγε τόσος κόσμος που κουβαλά ο ΠΑΟΚ; Προφανώς δεν φταίει ούτε το εργάσιμο της μέρας, ούτε το τσουχτερό κρύο και το χιόνι που έπεσε χθες το πρωί. Απλά γύρισε την πλάτη στον ΠΑΟΚ που βλέπει. Δεν τον εκφράζει, δεν τον εμπνέει, δεν τον θέλει. Τόσο απλά. Κι αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε στον Σαββίδη: «Αν μας θέλεις πίσω χτίσει την ομάδα με σωστό πλάνο και άφθαρτους ανθρώπους».

Για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και δεν φταίει ο Γιώργος Γεωργιάδης ως μόνη φυσική παρουσία που έδιωξε τους ΠΑΟΚτσήδες από το γήπεδο επειδή επέστρεψε για τρίτη φορά ως υπηρεσιακός. Άλλωστε, από την αρχή της σεζόν μεγάλο κομμάτι του κόσμου λείπει. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, το ένστικτο του κόσμου εισπράττει μία προχειρότητα στον σχεδιασμό του αγωνιστικού τμήματος.

Μόνο τα εκατομμύρια δεν έλκουν τον κόσμο

Κάπως έτσι δημιουργείται και το παράδοξο φαινόμενο, ο Σαββίδης να έχει βάλει σχεδόν 45 εκ. ευρώ και όμως η Τούμπα να αδειάζει .

Το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του νόμους που λένε το εξής απλό: Τον κόσμο στο γήπεδο τον φέρνει η πορεία της ομάδας. Και αγωνιστικά την τριετία Σαββίδη ο ΠΑΟΚ γυρίζει συνεχώς γύρω από το ίδιο σημείο: Χτίζει ομάδες για μία σεζόν, με προπονητές που κρίνονται μέσα σε λίγους μήνες (και κατά συνέπεια παίρνουν την ταμπέλα «αποτυχημένοι») και φτου από την αρχή.

Ο απλός οπαδός του ΠΑΟΚ ζητά από τον ομογενή επιχειρηματία και τον γιο του που πλέον βγαίνει μπροστά-μπροστά στη σουίτα, σε μία κίνηση απόλυτου συμβολισμού, να δημιουργήσουν κάτι πάνω σε στέρεες βάσεις. Με πρόσωπα άφθαρτα που έχουν το «know how» του πρωταθλητισμού και δεν ανήκουν στο ένα ή το άλλο «στρατόπεδο» του ΠΑΟΚ.

Σ’ αυτό το σημείο κάνω παρένθεση και λέω το εξής: Ο Γεωργιάδης είναι όντως η καλύτερη λύση ως υπηρεσιακός. Ξέρει πολύ καλά την ομάδα, δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και έχει δείξει ότι διαθέτει ικανότητες. Προφανώς τον αδίκησε ο ίδιος ο Σαββίδης που τον έβαλε να «παίξει» τη θέση του μόνιμου προπονητή, σε ένα ματς. Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Και θα είχε λογική να είχε ανακοινώσει πριν από τον τελικό πως «ό,τι κι αν γίνει μένει και του χρόνου». Υπό αυτή την έννοια, έχει την ευκαιρία να διορθώσει στα μάτια πολλών την στρεβλή εικόνα που δημιουργήθηκε από ένα ματς.

Όμως, ο κόσμος θέλει καινούρια πρόσωπα για το μέλλον. Και τα θέλει με τη σωστή σειρά: Ο Αγγελίδης να διαλέξει σύντομα τον τεχνικό διευθυντή προκειμένου αυτός να έχει χρόνο να οργανώσει ένα πλάνο, τουλάχιστον τριετίας, να επιλέξει τον προπονητή με τον οποίο θα έχουν κοινή φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο και να προχωρήσουν.

Να διαλέξουν μαζί τους παίκτες και να μην ψάχνει ποιος έφερε ποιον. Έτσι θα πειστεί ότι χτίζεται κάτι «δυνατό» για να κάνει επιτέλους ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη αυτό που περιμένουν όλοι. Μόνιμο πρωταθλητισμό και όχι πορεία κομήτη.

Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη έχει έρθει σε οριακό σημείο. Όχι γιατί διακυβεύεται το μέλλον του-ειδικά αν λυθεί το θέμα των χρεών ο μεγαλομέτοχος θα ονομαστεί ευεργέτης του ΠΑΟΚ -αλλά γιατί οικονομικά εύρωστη ΠΑΕ χωρίς καλή ομάδα, δεν συγκινεί κανέναν οπαδό.

Υ.Γ. Δυστυχώς, άνθρωποι με μεγάλη ιστορία στο ποδόσφαιρο, έβαλαν πιο πάνω από το συμφέρον του ΠΑΟΚ τους εγωισμούς τους. Ήταν άστοχες οι δημόσιες τοποθετήσεις του Αναστασιάδη το τελευταίο του διάστημα ως προπονητής, που μόνο αναταραχή δημιουργούσαν στον ΠΑΟΚ. Το ίδιο άστοχη ήταν και η σημερινή διπλή επανεμφάνιση του Ζήση Βρύζα στον πάγκο της Κ20 του ΠΑΟΚ (!) και στα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας μετά τη νίκη επί του Εργοτέλη . Μπορούσε απλά να πάει στα επίσημα για να δει το ματς αν ήθελε να βρεθεί κοντά στην ομάδα του και τον Σαββίδη. Με τις κινήσεις που έκανε «όξυνε» απλά τα πνεύματα, και τη συνωμοσιολογία.