«Ξεφούσκωσε» ο ΠΑΟΚ και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόμασταν το ματς στην Κομοτηνή για να καταλάβουμε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα του «Δικεφάλου». Πριν βγει ακόμη η προηγούμενη χρονιά, οι «ασπρόμαυροι» είχαν στείλει τα μηνύματα ότι κάτι δεν πάει καλά.

Και τώρα το χάλι δεν κρύβεται ούτε με μπαλώματα σαν κι αυτά που έγιναν στο γήπεδο της Κομοτηνής για να «διορθωθεί» το καταγεγραμμένο εδώ και καιρό πρόβλημα στο τερέν.

Το απόγευμα του Σαββάτου κόντρα στον Πανθρακικό ήρθε απλά μία ακόμη επιβεβαίωση. Προσέξτε μόνο κάποιους αριθμούς από την στατιστική. Οι γηπεδούχοι είχαν 30 κλεψίματα και 33 λάθη και οι φιλοξενούμενοι (υποτίθεται ομάδα κορυφής), 17 και 42 αντίστοιχα.

Η διαφορά έγκειται στις δυνάμεις που είχαν οι μεν και έλειψαν από τους δε. Το είπε και ο Γιώργος Γεωργιάδης στην συνέντευξη Τύπου όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις πολλές κάρτες που δέχθηκαν οι παίκτες του. «Οι περισσότερες κάρτες ήρθαν πάνω σε φάσεις. Δεν έχουμε φρεσκάδα, με αποτέλεσμα να βγαίνουμε δεύτεροι πάνω στις φάσεις».

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ για όποιον θέλει να δει κατάματα την αλήθεια. Αυτός ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κερδίσει σε τρεξίματα παρά μόνο ελάχιστες ομάδες της κατηγορίας. Στην Κομοτηνή, του έλειψε ο Κάτσε, βρέθηκε και πίσω στο σκορ, οπότε έπρεπε λίγο να ανοιχτεί με αποτέλεσμα, να φανεί ακόμη πιο έντονα η «μαύρη τρύπα στα μετόπισθεν».

Ο Γ.Χ. φάνηκε αισιόδοξος ότι μπορεί να διορθώσει την κατάσταση στην διακοπή του Πρωταθλήματος, συμπληρώνοντας, βέβαια, ότι δεν μπορούν να γίνουν θαύματα. Προσωπικά, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος, γι’ αυτό και αμφέβαλα ότι μία αλλαγή προπονητή μπορεί να αλλάξει δραματικά την κατάσταση στον «Δικέφαλο». Ακόμη και ο μετρ της ψυχολογίας Μουρίνιο να ερχόταν τώρα στον ΠΑΟΚ θα ήταν δύσκολο να τον μεταμορφώσει.

Ο ΠΑΟΚ «κάηκε». Κι αυτό γιατί επέλεξε χαλαρούς ρυθμούς προπονήσεων το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να μπει φρέσκος στους πρώτους μήνες της σεζόν και στην πορεία να κλατάρει, αφού συν τοις άλλοις έπαιζαν συνεχώς οι ίδιοι. Φυσικά, οι εγωισμοί που μπήκαν στη μέση στη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου, οδήγησαν στην απώλεια της ευκαιρίας να γίνει μία σοβαρή ενίσχυση το χειμώνα και τώρα ο ΠΑΟΚ, δυστυχώς, πληρώνει τα σπασμένα.

Στόπερ μόνο για να γεμίζει το ρόστερ

Το πρόβλημα κάνει ακόμη πιο μεγάλο η ποιότητα των στόπερ της ομάδας. Τα 40 γκολ παθητικό (ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερη άμυνα μόνο από Βέροια, Εργοτέλη και ΟΦΗ που πλέον μας… χαιρέτησε) είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ο ΠΑΟΚ που θέλει να αποτελέσει διεκδικητή της θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν μπορεί να έχει αυτής της πάστας τα στόπερ.

Ο Βίτορ που είναι αξιόλογος στα προσωπικά μαρκαρίσματα και ο πιο συνεπής από τους στόπερ μέχρι σήμερα, έχει σοβαρή αδυναμία με την μπάλα στα πόδια. Ο Παπαγιαννόπουλος έδειξε με τα μαρκαρίσματά του στο ματς με τον Πανθρακικό (ειδικά στον Τζάνη, στη φάση του δεύτερου γκολ) ότι έχει παραστάσεις Β΄ Εθνικής και είναι αμφίβολο αν μπορεί να αποτελέσει λύση πρώτης γραμμής για τον ΠΑΟΚ. Τον Κόστα, τα ξανάπαμε, θα τον κρίνουμε του χρόνου όταν θα κάνει κανονικά προετοιμασία, ως μεταγραφή Γενάρη, όμως, που ήρθε να βοηθήσει άμεσα κρίνεται αποτυχημένη.

Και τελικά φθάνουμε στο σημείο να λέμε πόσο λείπει ο Κατσικάς, τον οποίο ο ΠΑΟΚ φρόντισε να «τελειώσει» εδώ και μερικές εβδομάδες γιατί αρνήθηκε την ανανέωση του συμβολαίου του (άλλο μεγάλο θέμα αυτό).

Φυσικά, δεν λέω ότι ο ΠΑΟΚ πάει καταδικασμένος στα πλέι οφ, όμως, η τρίτη αποστολή του Γεωργιάδη είναι η πιο δύσκολη απ’ όλες. Οφείλει να αντιμετωπίσει με μεγάλο ρεαλισμό την κατάσταση και να ετοιμάσει μία ομάδα που πρώτα απ’ όλα δεν θα κινδυνεύει να δεχθεί γκολ. Έτσι, αν καταφέρει να φορμάρει και πάλι τους Κλάους και Περέιρα (τελευταία δεν είναι στα καλύτερα τους) και ανεβάσει τον Νομπόα, να ελπίζει ότι μπορεί να πάει σε συνταγή 1-0 και να «κλέψει» τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα.

Υ.Γ. Όσο για το θέμα που δημιουργήθηκε με τον αγωνιστικό χώρο του ΔΑΚ Κομοτηνής είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι αν έπρεπε ή όχι να αναβληθεί ο αγώνας του ΠΑΟΚ με τον Πανθρακικό. Αγγίζει στη βάση του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου που εν έτει 2015 στερείται ακόμη στοιχειωδών υποδομών που σε προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες είναι δεδομένες ακόμη και για ομάδες τέταρτης κατηγορίας.