Κλάους και Σάλπι ζητούν συμπαραστάτες

Με μία πρώτη ματιά το τελικό 0-0 σε παραπέμπει σε ξενέρωτο παιχνίδι, χωρίς συγκινήσεις και στιγμές που θα μείνουν για πολύ καιρό στη μνήμη των οπαδών που το παρακολούθησαν. Όμως, μόνο τέτοιο δεν ήταν το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης που διεξήχθη στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ παραμέρισε την κούραση που κουβαλούσε από τα συνεχόμενα παιχνίδια και κυρίως από το ματς υψηλών απαιτήσεων κόντρα στην Ουντινέζε την περασμένη Πέμπτη και μπήκε με ξεκάθαρο στόχο να πάρει τη νίκη απέναντι σε ένα Άρη που κι αυτός με άλλη φιλοσοφία (στην κόντρα επίθεση) επιδίωξε να σημειώσει ένα γκολ στην Τούμπα, το οποίο θα μπορούσε να αλλάξει άρδην τα δεδομένα υπέρ του.

Ο "Δικέφαλος" ξεκίνησε τον αγώνα με ένα επιθετικογενές σχήμα, αφού ο Μπόλονι επέλεξε να βάλει τον Γιάννου πίσω από τον Αθανασιάδη και τον τελείωσε έχοντας στη σύνθεσή του τέσσερις φορ (Αθανασιάδης, Σαλπιγγίδης, Νιμανί, Παπάζογλου). Αν θυμηθεί κανείς τις ευκαιρίες που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ και τα δύο δοκάρια που είχε θα δικαιώσει τον Ρουμάνο τεχνικό γι΄ αυτή την επιλογή του. Ο ΠΑΟΚ, χωρίς να κάνει ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, μπόρεσε και στην αντίπαλη περιοχή να πατήσει αρκετές φορές και τον Βελλίdη να ανησυχήσει.

Το ότι τελικά δεν ήρθε ένα τουλάχιστον γκολ, αναδεικνύει ένα πρόβλημα που έχει ο ΠΑΟΚ στη μεταβατική περίοδο που διανύει. Ποιο είναι αυτό; Η ανάδειξη ορισμένων από τους παίκτες της ομάδας σε πρώτα βιολιά, με ικανότητα να δίνουν στον ΠΑΟΚ, συν τοις άλλοις, και ορισμένα γκολ. Αυτά που λείπουν από τον ΠΑΟΚ, απόντος του Βιεϊρίνια και με τον Ίβιτς να έχει βγει από τη λίστα των πρώτων σκόρερ της ομάδας εδώ και καιρό.

Ο νέος ΠΑΟΚ που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, μοιάζει πολύ εξαρτημένος στο σκοράρισμα από τον Αθανασιάδη πρωτίστως και δευτερευόντως από τον Σαλπιγγίδη. Αν ο Κλάους σιγήσει και ο Σάλπι, λόγω και της θέσης του μακριά από την αντίπαλη εστία, δεν βρεθεί σε θέση βολής, υπάρχει πρόβλημα. Ο ΠΑΟΚ παίρνει κατά καιρούς γκολ και από διάφορους άλλους παίκτες, αλλά κανείς τους δεν έχει εξελιχθεί ακόμη ως τρίτος "πόλος" δίπλα στους δύο. Ο Γιάννου με τα δύο γκολ στην Κρήτη, ο Γεωργιάδης με το φανταστικό τέρμα στο ΟΑΚΑ, ο Παπάζογλου με δύο γκολ πριν από τον τραυματισμό του, έχουν δημιουργήσει προσδοκίες, κανείς τους, όμως, δεν μπορεί να πάρει τον τίτλο του αντι-Βιεϊρίνια.

Προφανώς το όλο ζήτημα απασχολεί και τον Μπόλονι, ωστόσο τη λύση δεν μπορεί να τη δώσει ο προπονητής. Μέσα από τα παιχνίδια, θα φανεί αν και ποιοι θα αναλάβουν λίγες περισσότερες πρωτουλίες μέσα στα παιχνίδια. Ίσως να μην κάναμε αυτή την κουβέντα, αν Γεωργιάδης και Κλάους σούταραν δοκάρι και μέσα. Με τα "αν", όμως, δεν προχώρησε κανείς.

Η ατμόσφαιρα και η παραδοσιακή γκρίνια

Από κει και πέρα, για να τονίσουμε και μερικά ακόμη στοιχεία βγαλμένα από το χθεσινό ντέρμπι, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε με έντονα γράμματα τη φανταστική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην Τούμπα. Αποδείχθηκε πώς όταν υπάρχει καλή διάθεση και συνεργασία μεταξύ διοίκησης-οργανωμένων, μπορεί να γίνει περιφρούρηση του γηπέδου. Αν έλειπαν και ελάχιστοι ανεγκέφαλοι (στην προκειμένη περίπτωση ένας που μπήκε μέσα με τη λήξη του αγώνα και κινήθηκε σε βάρος μέλους του τεχνικού τιμ του Άρη) τότε η ατμόσφαιρα χθες στην Τούμπα θα άγγιζε το τέλειο. Όπως και να 'χει το χθεσινό ντέρμπι αποτελεί μία καλή παρακαταθήκη προκειμένου ανάλογη να είναι η ατμόσφαιρα στο επόμενο παιχνίδι που θα γίνει στο "Κλ. Βικελίδης".

Καλό είναι, εξάλλου, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο να προτρέπουμε ο ανταγωνισμός των ομάδων να γίνεται τραβώντας ο ένας τον άλλο ένα βήμα πιο ψηλά και όχι το αντίθετο. Βοηθά σ' αυτό η παρουσία δύο προπονητών με άλλη κουλτούρα, ανθρώπων που μπορούν να βλέπουν λίγο πιο ανοιχτόμυαλΑ τα πράγματα και να δηλώνουν, όπως έγινε με το Μασάδο, ότι το ντέρμπι διεξήχθη στην κατάλληλη ατμόσφαιρα.

Υ.Γ. Όχι δεν θέλω με τίποτα να μπω στο... τρυπάκι της κριτικής στο Σιδηρόπουλο. Αλλά για να μη θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω προσωπικά είδα μία διαιτησία στα... αγγλικά πρότυπα΄(του δεν χρεώνω εύκολα μερικά μαρκαρίσματα ως αντικανονικά) και ένα ρέφερι να διαθέτει πολύ καλά αντανακλαστικά και να καταφέρνει να "κρατήσει" το παιχνίδι πριν εκτροχιαστεί από τα νεύρα που υπήρχαν στους παίκτες και των δύο ομάδων.