Μόνο αδιάφορο δεν ήταν το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Εργοτέλη. Τόσο αγωνιστικά, αφού και οι δύο ομάδες φρόντισαν να προσφέρουν καλό ποδόσφαιρο και αρκετό σασπένς, όσο και στο κομμάτι που είχε να κάνει με τα εκτός αγωνιστικού χώρου.

Πρώτα απ' όλα γι' αυτά που συνέβησαν στην κερκίδα. Μετά το γκολ του Κουτσιανικούλη και μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, εκδηλώθηκαν γκρίνια και συνθήματα σε βάρος του Ζαγοράκη (που αποχώρησε ενοχλημένος από την προεδρική σουίτα), αλλά και από την άλλη αποδοκιμασίες μεγάλης μερίδας προς αυτούς που γκρίνιζαν.

Ευτυχώς, για τον ΠΑΟΚ το γκολ της ισοφάρισης από τον Σαλπιγγίδη ήρθε νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο και κατεύνασε τα πνεύματα. Είναι, όμως, προφανές ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ακόμη χρόνο για να ξεπεράσει τους κραδασμούς από τις αποχωρήσεις Βιεϊρίνια, Κοντρέρας. Γι' αυτό και στο άρθρο μου μετά τον αγώνα με την Ξάνθη είχα βάλει τίτλο: "Ο ΠΑΟΚ δεν θα άντεχε ήττα τώρα".

Το λέω και τώρα (η ισοπαλία με τον Εργοτέλη θα ισοδυναμούσε με ήττα), προσθέτοντας ότι δεν αντέχει και αποκλεισμό από την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Αν και απεχθάνομαι τη λογική "τα πάντα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα", οφείλω να παραδεχθώ ότι το συγκεκεριμένο παιχνίδι είναι το πλέον κομβικό για τη μετέπειτα πορεία του ΠΑΟΚ.

Από 'κει και πέρα, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα δύο ακόμη σημεία: Το πρώτο είναι η ανατροπή στο αποτέλεσμα που πέτυχε ο ΠΑΟΚ, που βρέθηκε από το 0-1 στο 32΄ στο 2-1 στο 80' και η εξαιρετική εμφάνιση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Για το πρώτο, είναι ξεκάθαρο ότι ο "Δικέφαλος" αρχίζει να βρίσκει λύσεις απέναντι στις κλιεστές άμυνες, ασχέτως αν σήμερα χρειάστηκε να περάσει ένα ολόκληρο ημίχρονο για να αρχίσει να παίζει σωστά.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Σαλπιγγίδη, η αλλαγή στην ψυχολογική διάθεσή του μετά τον αγώνα του "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" με την Τότεναμ είναι εμφανής. Έχει αντιληφθεί και ο ίδιος ότι οι αντιδράσεις προς το πρόσωπό του έχουν πάει σε δεύτερη μοίρα και ότι ακόμη και αυτοί που δεν τον γουστάρουν αναγνωρίζουν πλέον, έστω και σιωπηλά, τη μεγάλη ποδοσφαιρική αξία του. Συν τοις άλλις, επέδρασε ευεργετικά γι' αυτόν και η ξεκάθαρη διάθεση που επέδειξε η διοίκηση της ΠΑΕ να του δώσει αρχηγικό ρόλο στη νέα ομάδα που θέλει να χτίσει. Ο "Σάλπι" ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για τον ΠΑΟΚ στο ματς με τον Εργοτέλη και αυτό θα συμβεί και άλλες φορές φέτος.

"Χοντρόπετσο" ελληνικό ποδόσφαιρο

Άφησα για το τέλος το καλύτερο... Το ξέσπασμα (για μία ακόμη φορά φέτος) του Μπόλονι για το πρόγραμμα του ΠΑΟΚ. Ο Ρουμάνος τεχνικός έκανε μία ολόκληρη ανάλυση για το παράλογο του να παίζει ο ΠΑΟΚ Κυριακή, Τετάρτη και μετά Σάββατο και αναρωτήθηκε για το ποιος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος. Την ώρα που τον άκουγα να εκφράζει δημόσια τις σκέψεις του, σκεφτόμουν "ψιλά γράμματα είναι αυτά που λες, Λάσλο. Ποιος να ασχοληθεί με το πρόγραμμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Εδώ φθάσαμε στα μέσα του πρώτου γύρου για να μάθουμε ποιες ακριβώς ομάδες θα συμμετέχουν".

Είναι πολύ "χοντρόπετσο" το ελληνικό επαγγελαμτικό ποδόσφαιρο για να ακούσει τους προβληματισμούς ενός ανθρώπου που έχει δουλέψει επί χρόνια σε ενα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, το γαλλικό. Αν, όμως, φωνές σαν αυτή του Μπόλονι περνούν απαρατήρητες, τότε πραγματικά είμαστε άξιοι της μοίρας. Θα είμαστε μονίμως εγκλωβισμένοι στον δικό μας μικρόκοσμο και δεν θα μπορούμε να κάνουμε ποτέ ένα βήμα μπροστά. Αλλά τι λέω... Εδώ αφήσαμε ολόκληρο EURO να πάει ανεκμετάλλευτο, στις φωνές του Μπόλονι θα κολλήσουμε;