Μια κούπα για να νιώσει τη δύναμή του!
Ο Κώστας Πετρωτός προσπαθεί να αναλύσει τα πολλά συμπεράσματα ενός τελικού-οργανωτικά-φιάσκου, αλλά ποδοισφαρικά ιστορικού για τον ΠΑΟΚ. Δεν παραλείπει να σχολιάσει και το λάθος του επόπτη Καλφόγλου που βγάζει ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Παρότι το περιβάλλον στο οποίο και εγώ προσωπικά κινούμαι ζει μέσα στο ντελίριο της κατάκτησης του έβδομου τίτλου στην ιστορία του συλλόγου, θα' θελα να αρχίσω από τα πιο σοβαρά. Αυτά που αφορούν στο πόση αξία δίνουμε στην ανθρώπινη ζωή. Αν δεν το καταλάβατε, κινδύνευσαν ζωές το βράδυ του Σαββάτου στο Πανθεσσαλικό (και ίσως κινδυνεύουν ακόμη γιατί δεν έχουμε καθαρή εικόνα για τους δεκάδες τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο).
Το σκεφτόμουν, ζώντας και τους πανηγυρισμούς όλων των μελών της οικογένειας του ΠΑΟΚ με τη λήξη του τελικού. Τον γιο μου θα τον έφερα ευχαρίστως στο γήπεδο με το που σφύριξε για τελευταία φορά ο Κομίνης. Να πανηγυρίσει, να χαρεί να τρέξει δίπλα στους παίκτες του ΠΑΟΚ και να φωνάξει μαζί τους για το Κύπελλο που πήγε στον Πύργο τον Λευκό. Όχι όμως νωρίτερα στο γήπεδο, ειδικά αν δεν είχε τη δυνατότητα να βρίσκεται στο προστατευμένο (;) περιβάλλον των δημοσιογραφικών καθισμάτων.
Από τη στιγμή που ο κίνδυνος να πάθει οτιδήποτε γύρω του θα ελλόχευε ανά πασά στιγμή, δεν θα σκεφτόμουν τίποτα άλλο. Όπως, προφανώς, σκέφτονται και οι γονείς των παιδιών που βρίσκονται στο νοσοκομεία, ενδεχομένως ορισμένοι από αυτούς και χωρίς να έχουν προκαλέσει την τύχη τους, όπως έκαναν χούλιγκαν του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ.
Ο τελικός ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ οργανωτικά και αυτό δεν αλλάζει στα μάτια μου με τη κατάκτηση της κούπας από τον ΠΑΟΚ. Υφυπουργός, ΕΠΟ, Αστυνομία, ΠΑΕ δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους από τη στιγμή που δεν πήγαν σπίτια τους το ίδιο βράδυ όσοι ταξίδεψαν στον Βόλο.
Αν δεν προβληματιστούμε όλοι μας, να δούμε τι δεν πάει καλά, αν δεν κοιταχτούμε στον καθρέφτη καλύτερα ο επόμενος τελικός να είναι διπλός. Να μην βρεθούν οπαδοί των αντίπαλων ομάδων απέναντι.
O ΠΑΟΚ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ
Πάμε και στο αγωνιστικό σκέλος. Η βραδιά είναι μεγάλη από την άποψη ότι ο ΠΑΟΚ επέστρεψε μετά από 14 χρόνια στους τίτλους και πήρε τον πρώτο του επί Ιβάν Σαββίδη. Προφανώς κάποιες ανασφάλειες, που κακώς υπήρχαν, πρέπει να φύγουν μετά από αυτή τη βραδιά. Όλοι οφείλουν να αντιληφθούν την τεράστια δυναμική που κουβαλά αυτός ο σύλλογος και να δουλέψουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από εδώ και πέρα. Με πίστη στο πλάνο που έχουν χαράξει και χωρίς τίποτα να τους βάζει σε φθηνά διλήμματα.
Η ομάδα του Ίβιτς πατά σε γερές βάσεις, έχει δημιουργήσει έναν κορμό που χτίζοντας πανω του μπορεί ο ΠΑΟΚ, ναι μπορεί να κάνει μία δική του εποχή τίτλων.
Ο Μπίσεσβαρ ήταν ο MVP, ο Ενρίκε από τον πάγκο ο καθοριστικός παίκτης, οι υπόλοιποι μόχθησαν και κάλυψαν και το λάθος του Γλύκου στην ισοφάριση της ΑΕΚ. Δεν βγαίνουν κάποια νέα συμπεράσματα για αυτόν τον ΠΑΟΚ μετά τον τελικό. Απλά οι ανασφάλειες θα εξαφανιστούν, ελπίζω άπαξ διά παντός.
Κράτησα για το τέλος το λάθος του επόπτη Καλφόγλου στο γκολ του Ενρίκε. Ίσως να έχασε τη φάση επειδή προηγουμένως υπήρχε μία μονομαχία με τον Κρέσπο να καταλήγει στο έδαφος και τον ΠΑΟΚ να φωνάζει για πέναλτι. Δεν αλλάζει, όμως, το τελικό συμπέρασμα.
Όποιος μπορεί και καταφέρνει να μην έχει τη διαιτησία απέναντί του (και ενίοτε παίρνει και λάθος σφυρίγματά υπέρ του) σίγουρα έχει πολύ μεγαλύτερη τύχη για να κατακτά τίτλους.
Το έχουμε δει πολλές φορές και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε παραδείγματα από το παρελθόν. Και η ίδια η ΑΕΚ έχει βιώσει και τις δύο πλευρές του νομίσματος.
Photo Credits: Eurokinissi