Πάνε τέσσερα χρόνια τώρα που ο Ιβάν Σαββίδης έχει το κουμάντο του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ. Δεν είναι μικρό το διάστημα για να βγάλει κανείς συμπεράσματα για το πως αξιολογεί τους προπονητές με τους οποίους έχει συνεργαστεί.

Το πόρισμα της τετραετίας λέει πως η κατά καιρούς συμπάθεια ή δυσαρέσκεια προκύπτουν μέσα από συγκεκριμένες περιόδους κάθε σεζόν.

Πρόκειται για τις περιόδους εκείνες που κρίνονται στόχοι. Πορεία στην Ευρώπη, Πρωτάθλημα, Κύπελλο και στο τέλος πλέι οφ. Ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ "φωνάζει" από μακριά ότι ψάχνει να βρει τον άνθρωπο που θα του χαρίσει τους τίτλους και τις διακρίσεις που επιθυμεί διακαώς, βάζοντας δεκάδες εκατομμύρια στα ταμεία της ΠΑΕ από τη μέρα που πήρε τις μετοχές του ΠΑΟΚ.

Το επιχείρησε με διάφορων τύπων προπονητές. Αν εξαιρέσουμε τον Δώνη που τον βρήκε ως προίκα από την εποχή Βρύζα, πήγε σε λύση μεγάλου ονόματος (Στέφενς), σε τεχνικό με ιστορία στον ΠΑΟΚ (Αναστασιάδη), σε νεαρό προπονητή χωρίς γνώση της ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου (Τούντορ) και τώρα σε προπονητή, νέο σε ηλικία, βγαλμένο από την ίδια την ομάδα (αυτό που δεν έκανε με τον Γεωργιάδη, το κάνει με τον Ίβιτς).

Εναι ξεκάθαρο ότι η "ανάσταση" του ΠΑΟΚ στα περσινά πλέι οφ δημιούργησε ένα πολύ θετικό κλίμα γύρω από τον τον 39χρονο Σέρβο τεχνικό. Γράφαμε μετά τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ ότι ο πιο μεγάλος χαμένος από εκείνη τη βραδιά στις 3 Αυγούστου ήταν ο Ίβιτς, γιατί αν ο ΠΑΟΚ περνούσε θα κέρδιζε πολλά στην εκτίμηση του Σαββίδη, έχοντας σίγουρη τη μίνιμουμ επιτυχία στην Ευρώπη (παρουσία στους ομίλους του Europa League) κι ας μην έφτανε ο Δικέφαλος στους ομίλους του Champions League που ήταν και το πιο λογικό σενάριο.

Όχι πως τώρα ο Σαββίδης έχει πάψει να έχει θετική γνώμη για τη δουλειά και τις προπονητικές ικανότητες του Ίβιτς. Κάθε άλλο. Πιστεύει πολύ σ' αυτόν και το διατυμπανίζει. Όμως, όπως κάθε μεγαλομέτοχος, έτσι και ο Σαββίδης θέλει να δει αποτελέσματα να συνοδεύουν την επένδυσή του.

Είναι προφανές ότι για τον ΠΑΟΚ δεν υπάρχει-και δεν υπήρξε ποτέ-το περιβόητο "χτίζουμε ομάδα σε βάθος τριετίας ή πενταετίας". Για όσους επικαλούνται την εποχή Σάντος που ουσιαστικά άρχισε με μεταγραφές που είχαν την έγκρισή του Πορτογάλου το καλοκαίρι του 2008, θυμίζω ότι οι παίκτες που έρχονταν στον ΠΑΟΚ-με εξαίρεση τον Βιεϊρίνια-ήταν σε ώριμη ηλικία, με καριέρα πίσω τους. Είχαν έρθει για να βάλουν σε τροχιά κορυφής τον ΠΑΟΚ από τον πρώτο χρόνο. Να διεκδικεί σταθερά δύο-τρεις σεζόν και κάποια στιγμή να πάρει έναν τίτλο.

Ο Ίβιτς ξέρει, αλλά πρέπει να δείξει ότι διαχειρίζεται το άγχος

Ο Σαββίδης, λοιπόν, θέλει να δει τρόπαια και διακρίσεις να έρχονται στην Τούμπα. Κι αυτό είναι κάτι που ο Ίβιτς γνωρίζει. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες δήλωσε πως-σ' αυτή τη φάση-δεν τον νοιάζει το καλό ποδόσφαιρο, αλλά το αποτέλεσμα και η πρόκριση. Ξέρει ότι έτσι θα εξακολουθεί να κινείται σε ένα περιβάλλον απόλυτης εμπιστοσύνης και θα συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο του.

Η δήλωση αυτή εξηγεί και τη δική του αξιοσημείωτη μεταμόρφωση σε σχέση με όσα έλεγε όταν έγινε η κλήρωση. Τότε διαπίστωνε ότι υπήρχαν πολύ δυσκολότεροι αντίπαλοι, τώρα δεν δέχθηκε τον τίτλο του φαβορί για την ομάδα του και μίλησε για πιθανότητες 50-50.Υπάρχει πραγματικά κάτι να φοβούνται από αυτήν την Ντίναμο ο Ίβιτς και ΠΑΟΚ; Όσο και αν ψάξει κανείς δεν

θα βρει κάτι να αναφέρει. Είναι μία ομάδα με ταλέντο επιθετικά και αρκετά κενά στα μετόπισθεν, αλλά όχι ένα σύνολο που να προκαλεί φόβο σε έναν σοβαρό ΠΑΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι στα αφιερώματα που γίνονταν μετά την κλήρωση όλοι μιλούσαν για τον ικανότατο σκόρερ Κβιλιτάγια που πήγε στη Ραπίντ Βιέννης και όχι για όσους παρέμεναν στην γεωργιανή ομάδα.

Η σκέψη του Άγιαξ

Που καταλήγουμε; Στο ότι το μόνο εμπόδιο για τον ΠΑΟΚ στο δρόμο προς τους ομίλους του Europa League, αν υπάρχει κι αυτό, είναι ψυχολογικό. Το σοκ του αποκλεισμού του Άγιαξ να μην έχει ξεπεραστεί από τους παίκτες και συνολικά τον οργανισμό που λέγεται ΠΑΟΚ. Σκεφτείτε μόνο ότι χθες στη συνέντευξη Τύπου ακούστηκε περισσότερες φορές το όνομα του Άγιαξ από αυτό της Ντίναμο. Αν οι παίκτες σκέφτονται ακόμη πως τα κατάφεραν και δεν πέρασαν τον Αίαντα, έχοντας δει και τη μέτρια εμφάνισή του με τη Ροστόφ, τότε, ναι, μπορεί να την πατήσουν. Διαφορετικά το επίπεδο του ΠΑΟΚ είναι πολύ πιο πάνω από αυτό των Γεωργιαγών.

Και δικαιολογεί απόλυτα το μότο "πάμε να καθαρίσουμε από το πρώτο ματς την πρόκριση". Αρκεί να αποδειχθεί και στο γήπεδο ότι ο ΠΑΟΚ μπαίνει για να κυριαρχήσει και να ξεδιπλώσει τις αρετές που έχει ως ομάδα και όχι για να βγάλει ανασφάλειες που μπορεί να τον οδηγήσουν σε υπερβολικά συντηρητικά παιχνίδι.