Γενικά στο ποδόσφαιρο, είναι θετικό για μία ομάδα να βρίσκεται σε κακή μέρα και να κερδίζει, κι αυτό γιατί δείχνει χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή.

Ισχύει, όμως, αυτό στην περίπτωση του ΠΑΟΚ χθες το βράδυ στην Τούμπα ή απλά ο "Δικέφαλος" βρήκε μπροστά του μία ΑΕΚ τόσο αποδυναμωμένη που κάποια στιγμή κατέρρευσε γιατί είχε ξεμείνει από δυνάμεις, ενώ δεν είχε και εναλλακτικές λύσεις από τον πάγκο;

Προσωπική άποψη καταθέτοντας, μάλλον θα πρέπει να συμφωνήσω εν μέρει και με τις δύο απόψεις. Όσο αδύναμη κι αν είναι μία ομάδα, όταν έχει φθάσει στο 87΄ και "σφιχταγκαλιάζει" την ισοπαλία, τότε το να... κλέψει τη νίκη ο αντίπαλος, δείχνει χαρακτήρα από μέρους του. Και, μάλιστα, χαρακτήρα που δεν εκφράστηκε μέσα από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά από τη νέα φουρνιά της ομάδας.

Ο Κώστας Σταφυλίδης είχε το... θράσος να αφήσει για πρώτη φορά την άμυνά του τρία λεπτά πριν το 90', να κουβαλήσει τη μπάλα μέχρι τα όρια της αντίπαλης περιοχής και να σουτάρει, ενώ ο Γεωργιάδης κυνήγησε τη φάση και δικαιώθηκε με την προβολή του που έφερε το πολυπόθητο γκολ.Από την άλλη, όμως, δεν μπορούμε κάτω από το... χαλί του 1-0 να κρύψουμε όλα τα προβλήματα που εμφάνισε ο ΠΑΟΚ.

Το κυριότερο; Η έλλειψη φαντασίας και πλουραλισμού στο δημιουργικό παιχνίδι του. Οι επιθέσεις γίνονταν με ένα, άντε το πολύ δύο συγκεκριμένους τρόπους, στους οποίους, όταν η ΑΕΚ προσαρμόστηκε, κατάφερε να βγάλει σχεδόν ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να δεχθεί φάση από τους γηπεδούχους, παρότι εκείνοι είχαν στο πλευρό τους περίπου 18.000 οπαδούς που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους υποστηρίξουν.

Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε πώς ο ΠΑΟΚ ήταν πιο αποτελεσματικός αμυντικά, παρά επιθετικά. Όλη την εβδομάδα ο Μπόλονι έκανε πλύση εγκεφάλου στους παίκτες του για το πώς θα "μπλοκάρουν" τον Λυμπερόπουλο και τον Λεονάρντο και σ' αυτό... σχεδόν άγγιξαν το άριστα (και οι δύο παίκτες είχαν μόνο από μία ενέργεια που έκαναν αισθητή την παρουσία τους).

Οι ευκαιρίες της ΑΕΚ προήλθαν από ατομικά λάθη κυρίως του Έτο και δεν έχουν να κάνουν με τη συνολική συμπεριφορά της ομάδας. Αντίθετα, στην επίθεση, δεν είδαμε, για παράδειγμα, κανένα πλάνο για το πώς ο ΠΑΟΚ θα επιχειρούσε να εκμεταλλευτεί την απειρία του αμυντικού διδύμου Μπουγαΐδη - Κοντοέ. Όσο είχε δυνάμεις ο Λάζαρ και τροφοδοτούσε τον Σαλπιγγίδη, ο ΠΑΟΚ απειλούσε, όταν ο Ρουμάνος έριξε στροφές, μπλόκαρε και ο διεθνής επιθετικός και μαζί και ο ΠΑΟΚ.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να απασχολήσουν από σήμερα κιόλας τον Λάσλο Μπόλονι και το επιτελείο του προκειμένου να βρουν τον τρόπο ο ΠΑΟΚ να εμφανίσει ένα πιο ελκυστικό και πειστικό πρόσωπο στη συνέχεια των πλέι οφ. Ο ΠΑΟΚ, ναι μεν πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε (σε συνδυασμό και με την απρόσμενη ισοπαλία του Παναθηναϊκού) και μ' αυτό θα κρατήσει τον κόσμο του που επέστρεψε στην Τούμπα για το επόμενο εντός έδρας ματς, αλλά για να τον πείσει πραγματικά ότι μπορεί να γίνει το φαβορί για την έξοδο στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ θα πρέπει, αρχής γενομένης από τη δευτεριάτικη μάχη στο Περιστέρι, να αλλάξει πρόσωπο και να παίξει το ποδόσφαιρο που έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει.Διαφορετικά, οι ελπίδες των οπαδών του θα στηρίζονται σ' αυτό που ο ελληνικός λαός εννοεί όταν λέει πώς "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος"...

Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχηθώ περαστικά στον 17χρονο Ταξιάρχη Φούντα που χθες το βράδυ έζησε μία πραγματική περιπέτεια με την υγεία του και να σημειώσω-όπως το βίωσα και στην Τούμπα-ότι σε στιγμές αγωνίας σαν κι αυτή που όλοι μας ζήσαμε στην Τούμπα, αντιλαμβάνεσαι πράγματικά πόσο βλακώδες και ανούσιο είναι να μην αντιμετωπίζουμε όλοι μας το ποδόσφαιρο απλά σαν μία δημιουργική ενασχόληση και τίποτα παραπάνω, αφού τα ουσιώδη και τα καίρια είναι άλλα, με σημαντικότερο την υγεία.