Ο χρόνος που θα πάψει να είναι "πατερούλης"

Αφορμή για σκέψη είναι το μήνυμα του Ιβάν Σαββίδη που η ΠΑΕ ΠΑΟΚ μας θυμίζει λίγο πριν την παρέλευση του 2015, θέλοντας να αναδείξει τη σημασία που έχει για την οικογένεια του Δικεφάλου το 2016 καθώς ο σύλλογος συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής.

"Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τις αρχές που επέβαλλαν οι ιδρυτές του ΠΑΟΚ, να τιμήσουμε την πλούσια ιστορία μας και να δημιουργήσουμε με ενθουσιασμό τις συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον”είχε σημειώσει ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου και δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει ότι ο ομογενής επιχειρηματίας διατηρεί τον ίδιο ενθουσιασμό που είχε και την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου.

Παρότι δεν εισέπραξε τις μεγάλες χαρές που πρόσμενε, συνεχίζει να επενδύει σταθερά χρήματα, να φέρνει στελέχη πρώτης γραμμής (Άρνεσεν, Μίχελ) και να δείχνει με κάθε τρόπο τον μαξιμαλισμό που τον διακρίνει.

Ψάχνει να βρει τη συνταγή της επιτυχίας, δεν πτοείται από τις αποτυχίες, δεν απογοητεύεται από την άδεια Τούμπα. Αδικαιολόγητα, όμως, απέχει ο κόσμος από αυτή την προσπάθεια;

Ο χρόνος που ο Ιβάν πρέπει να φανεί σοφότερος

Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να γίνω δυσάρεστος και να τονίσω ότι ο κόσμος πάντα είναι κοντά στην ομάδα όταν βλέπει κάτι καλό να γίνεται μέσα στο γήπεδο. Το έδειξε και σε αρκετά παιχνίδια στην αρχή της περιόδου, ευρωπαϊκά και ελληνικά. Από ένα σημείο και έπειτα, όμως, άρχισε να απέχει γιατί η ομάδα δεν του δίνει όραμα. Δεν τον έχει "ψήσει" ότι κάνει σταθερά βήματα μπροστά και ότι μπορεί οι παίκτες και ο προπονητής της να δηλώνουν "πάμε για προκριματικά Champions League και Κύπελλο", χωρίς πρώτα να κοιτάζουν δεξιά και αριστερά για ναβεβαιώνονταιγια τα χάλια των αντιπάλων τους.

Είναι προβληματισμένος ο απλός ΠΑΟΚτσής, όπως ακριβώς είναι και ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ έβαλε επόπτη στο ποδοσφαιρικό τμήμα τον Νίκο Βεζυρτζή. Αν ήταν ευχαριστημένος από το πώς λειτουργούσε από μόνο του το σχήμα Άρνεσεν-Τούντορ με την πολύ διακριτική παρουσία του Ιάκωβου Αγγελίδη δεν θα σκεφτόταν να φέρει ούτε τον Βεζυρτζή, ούτε να ζητήσει από τον Γιώργο Κούδα να είναι κοντά του και πιθανόν να μην είχε καταλήξει καν στην επιλογή, Λούμπος Μίχελ.

Αυτή η συσσώρευση στελεχών γύρω από το ποδοσφαιρικό τμήμα, φανερώνει και την αγωνία του Σαββίδη να βρει τι φταίει. Τι δεν γίνεται σωστά, για να το αλλάξει και ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει επιτέλους μία ομάδα αντάξια των χρημάτων που δαπανά ο ιδιοκτήτης της και της δυναμικής του κόσμου της.

Ο Σαββίδης, όμως, δεν είναι πλέον πρωτάρης. Διανύει ήδη τον τέταρτο χρόνο ενασχόλησής του με τον ΠΑΟΚ και προφανώς όλη αυτή η εμπειρία που έχει αποκομίσει πρέπει να τον οδηγήσει στις σωστές κινήσεις.

Οφείλει να εμπιστευτεί, αλλά και να νιώσει τις διαφορές

Πρώτα απ΄ όλα, ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ θα πρέπει να έχει κατανοήσει πλέον την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων. Το ότι είναι άλλο να διοικείς μία ομάδα στη Ρωσία και άλλο στην Ελλάδα. Μιλάμε για δύο χώρες με εντελώς διαφορετική κουλτούρα στον τρόπο διοίκησης. Τα πρώτα τρεισήμισι χρόνια στον ΠΑΟΚ ο τρόπος του Ιβάν θυμίζει πολλή Ρωσία-άκρως συγκεντρωτικός-από δω και πέρα πρέπει να γίνει πιο ευέλικτος για να γίνει και η ΠΑΕ πιο αποτελεσματική.

Και εδώ μπαίνει η πιο σημαντική, κατά την άποψή μου, "αδυναμία" στο μοντέλο διοίκησης του ΠΑΟΚ. Ο Σαββίδης δεν έχει εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του αντ' αυτού. Που θα του παραδώσει τα κλειδιά του μαγαζιού, θα του ορίσει τους όρους (κυρίως οικονομικούς και μαζί τους στόχους) μέσα στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί και θα τον αφήσει να παίρνει αποφάσεις για ένα μακροπρόθεσμο διάστημα. Όσο κι αν ο ίδιος θέλει να έχει άποψη για όλα, με το "φορτωμένο" πρόγραμμά του και την έδρα των επιχειρήσεών του στο Ροστόφ, δεν μπορεί να κάνειλειτουργήσει αποτελεσματικά.

Απ΄όλους όσοι συνδιαλέγονται μαζί του αυτά τα τρεισήμισι χρόνια που είναι στην Ελλάδα, μόνος ένας θα μπορούσε να τον κάνει να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο από αύριοκιόλας.ΟΘόδωρος Ζαγοράκης. Στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΟΚ και νυν ευρωβουλευτή έχει τεράστια αδυναμία και πολλές φορές προσπάθησε να τον φέρει πιο κοντά στην ομάδα . Για τους δικούς του λόγους (μεταξύ των οποίων και η φθορά που είχε αποκομίσει από την προηγούμενη ενασχόλησή του με τα κοινά του Δικεφάλου) ο'Ζαγόρ' κρατά απόσταση από μία τέτοια προοπτική. Ναι μεν είναι κοντά στον Σαββίδη, πηγαίνει στη σουίτα του στην Τούμπα και βλέπουν μαζί παιχνίδια, συζητάνε για θέματα του ΠΑΟΚ, αλλά ως εκεί.

Μάλιστα, αν ο Ζαγοράκης αποφάσιζε να κάνει το μεγάλο βήμα, το έδαφος θα ήταν ήδη καλλιεργημένο, καθώς στην ΠΑΕ υπάρχουν στελέχη, σε σημαντικά πόστα, που μπήκαν με δική του απόφαση (Μάκης Γκαγκάτσης, Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος είναι δύο χαρακτηριστικότατες περιπτώσεις).

Προς το παρόν, όμως, στο μυαλό του Σαββίδη ο Ζαγοράκης είναι χρυσή εφεδρεία, οπότε πρέπει να βρει κάποιον άλλον. Και αυτό πρέπει να γίνει μέσα στο 2016, αφού και ο ίδιος έχει επενδύσει πάρα πολλά επικοινωνιακά σ' αυτή τη σεζόν.

Το μοίρασμα ρόλων

Για να γίνει πάντως μία αρχή μέχρι να φτάσει ο Σαββίδης να λειτουργεί ως μεγαλομέτοχος κατά τα πρότυπα κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ, θα πρέπει να δώσει έμφαση στο ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητες μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Μέχρι που φτάνουν τα όρια της ευθύνης του Βεζυρτζή, του Άρνεσεν και ποιος πρέπει να είναι επιτέλους ο ρόλος του προέδρου μιας ΠΑΕ όπως ο ΠΑΟΚ, καθώς ο Ιάκωβος Αγγελίδης έχει μάθει να λειτουργεί μόνο διακριτικά.

Η υπόθεση Γκαλίτσιου που κατέληξε σε μία λύση (εξάμηνο συμβόλαιο) που δεν είναι παράλογη, δίνει ένα παράδειγμα για το πώς η επόμενη μεταγραφή θα ολοκληρωθεί χωρίς οι διαφωνίες να γίνουν τόσο έντονες που να φθάσουν να γίνουν πρωτοσέλιδες. Αρκεί να θέλει ο Σαββίδης να πιαστεί από αυτό. Γιατί μέχρι σήμερα, είχε συνηθίσει να λειτουργεί ως 'πατερούλης' που έδινε τη λύση στο τέλος. Μόνο που αυτός ο ρόλος αδικεί και τη δική του ισχύ και τις δυνατότητες του ΠΑΟΚ. Ο απλός κόσμος περιμένει από τον Σαββίδη να πάει τον σύλλογο, επιτέλους, εκεί που ορίζει η δυναμική του, αλλά δεν τα κατάφερνε λόγω της έλλειψης ισχυρού οικονομικού παράγοντα. Προς το παρόν του αναγνωρίζει το ρόλο του νοικοκύρη που ενίοτε χαλά πολλά λεφτά, χωρίς να φέρνει αποτέλεσμα.