Όταν έχεις δηλώσει ότι όποια ομάδα από το ζευγάρι ΠΑΟΚ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας περνούσε στον επόμενο γύρο θα πήγαινε στον τελικό του Europa League, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η τοποθέτηση " είναι αυτονόητο ότι θα βγούμε πρώτοι στα πλέι οφ".

Ο Μάκης Χάβος, περί ου ο λόγος, έχει επιλέξει ένα... δύσκολο δρόμο να ντοπάρει την ομάδα του εν όψει των πολύ κρίσιμων αγώνων που ακολουθούν. Και λέω πολύ δύσκολο γιατί είναι προφανές ότι αν ο ΠΑΟΚ δεν ξεπεράσει Παναθηναϊκό και ΑΕΚ στο μίνι πρωτάθλημα του Μαΐου, όλοι θα του "χρεώνουν" ως πέρα για πέρα ατυχή την παραπάνω δήλωση. Αυτός, όμως, είναι ο προπονητής και δικαιούται να επιλέξει την "πολιτική" του.

Μέχρι να ολοκληρωθούν τα πλέι οφ για να δούμε στην πράξη αν ο προπονητής του "Δικεφάλου" δικαιωθεί ή όχι, θα αρκεστώ στο να πιαστώ από τον όρο "αυτονόητο" που χρησιμοποίησε.

Είναι πραγματικά σημαντικό για μία ομάδα, κάποια πράγματα να θεωρούνται αυτονότητα στη λειτουργία της. Και το καταλαβαίνεις όταν έρχεται η ώρα να τα χάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Βλάνταν Ίβιτς.

Την περασμένη αγωνιστική περίοδο, σχεδόν σε κάθε ματς, ήταν αυτονόητο για τον ΠΑΟΚ ότι ο Σέρβος θα έβαζε την σφραγίδα του. Είτε με κάποια ασίστ, είτε στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα, φρόντιζε να αποδεικνύει την αξία του και τον κομβικό ρόλο του στην εξαιρετική πορεία της ομάδας του στο πρωτάθλημα.

Δυστυχώς, αυτό φέτος, χάθηκε, με τις λίγες εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν απλά τον κανόνα. Κόντρα στην Κέρκυρα, όμως, για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό, ο 34χρονος μεσοεπιθετικός άφησε να δημιουργηθεί η ελπίδα ότι στα πλέι οφ θα δούμε τον άλλο Ίβιτς, αυτόν που γνώρισε ο κόσμος του ΠΑΟΚ τα δύο προηγούμενα χρόνια και ειδικά την προηγούμενη σεζόν.

Δεν ήταν μόνο ο Βλάνταν

Θα αδικούσαμε την προσπάθεια ορισμένων ακόμη παικτών αν εστιάζαμε την αναφορά μας για το ματς του ΠΑΟΚ με την Κέρκυρα μόνο στον Ίβιτς. Οι θεαματικές, αλλά και γεμάτες ουσία κούρσες του Έτο, τα μπασίματα του Ελ Ζαρ, η απόδοση του Βιεϊρίνια που σταδιακά ανεβαίνει και κυρίως η συνεισφορά του στην άμυνα (θυμηθείτε τη σπουδαία ευκαιρία του Φλαβίνιο στο τέλος του α' μέρους που ο Πορτογάλος δύο φορές έκοψε τη μπάλα πάνω στη γραμμή), η θετική επανεμφάνιση του Τσουκαλά και τα επιθετικά επιτεύγματα του τρελο-Τσιρίλο είναι στοιχεία που δεν μπορεί να προσπεράσει έτσι εύκολα κανείς.

Το ίδιο και η παρατεταμένη αφλογιστία του Σαλπιγγίδη που είναι... μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σπάσει το ρόδι, αφού δεν γίνεται να συνεχίζει να χάνει τόσες ευκαιρίες. Ευτυχώς, για τον ΠΑΟΚ υπάρχει ο Αθανασιάδης που πάει να κάνει αγαπημένη συνήθεια το γκολ ερχόμενος από τον πάγκο και μετά τις κλοτσιές και τις σφαλιάρες στους πανηγυρισμούς από τον Τσιρίλο.

Όλα αυτά με την υποσημείωση ότι η χθεσινή Κέρκυρα δεν ήταν ένας αντίπαλος που προσφέρεται για ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων, αφού και βαθμολογικά αδιάφορη ήταν και με πολλές απουσίες ήρθε στην Τούμπα.

Λογικά θα είναι καλύτερος στα πλέι οφ

Όπως και να 'χει, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να είναι χειρότερος στα πλέι οφ, απ' ότι ήταν στο τελευταίο κομμάτι της κανονικής περιόδου. Έχει το χρόνο να βρει ένα μίνιμουμ φρεσκάδας, να ανακτήσει την καλή ψυχολογία του και να αφήσει οριστικά πίσω του τον αποκλεισμό-σοκ από την ΑΕΚ και ακόμη να ετοιμάσει τα πλάνα του για τους αντιπάλους τους οποίους πλέον γνωρίζει από την καλή και την ανάποδη. Αν η προετοιμασία που θα κάνει είναι η ενδεδειγμένη, ίσως δικαιωθεί και ο Χάβος που θεωρεί αυτονόητη την πρωτιά.