Ήταν ένας τελικός που τα είχε όλα. Φάσεις αγωνιστικού χαρακτήρα για να ασχοληθεί κανείς, σφυρίγματα από τον Κύζα που θα συζητιούνται για αρκετές μέρες, έναν ανεγκέφαλο που εμφανίστηκε μετά από καιρό στην γνωστή γωνία της θύρας 4Α και πήγε να τινάξει χωρίς κανένα λόγο το παιχνίδι (σε χρονικό σημείο μάλιστα που ο ΠΑΟΚ είχε κυριαρχήσει αλλά αυτό το αναφέρουμε ως στοιχείο για να δείξουμε ότι ο θερμοκέφαλος δεν είχε ούτε καν επαφή με την πραγματικότητα εκείνη την ώρα).

Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτό που μένει είναι ένα: Ο ΠΑΟΚ διέθετε χθες τους παίκτες να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα, ο Παναθηναϊκός, από τη στιγμή που σε θέση βολής βρέθηκε ο Κλωναρίδης και δεν ήταν ο Μπεργκ, όχι. Αν ο επιθετικός του Παναθηναϊκού ευστοχούσε σε τουλάχιστον μία από τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, τότε και διαμαρτυρίες των «πρασίνων» για τη διαιτησία θα ήταν σε πολύ χαμηλότερη ένταση. Αντίθετα, ο ΠΑΟΚ είχε στη σύνθεσή του τέσσερις παίκτες που πλέον διαθέτουν όλοι μαζί 30 γκολ στο ενεργητικό τους.

Ο Πρίγιοβιτς και ο Σάχοβ από 8, ο Πέλκας και ο Μάτος από 7. Και σκόραραν και οι τέσσερις, ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Ο Πέλκας με καταπληκτικό χτύπημα φάουλ (όλες οι εκτελέσεις του ήταν εξαιρετικές), ο Μάτος με το κεφάλι με στυλ και σημάδι που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι επιθετικοί του κόσμου, ο Σάχοβ ως κρυφός επιθετικός που ξέρει πάντα πώς να κάνει τη δουλειά και ο Πρίγιοβιτς με την άνεση ενός φορ που μέσα στην αντίπαλη περιοχή μοιάζει σαν βασιλιάς στο αρχοντικό του.

Ο ΜΠΙΣΕΣΒΑΡ ΕΙΧΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΑΚΙ

Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ που ο Πέλκας «μίλησε» στο πρώτο μέρος και η ομάδα του πήγε με το 1-0 στα αποδυτήρια (μαγική εικόνα βέβαια το σκορ λόγω των χαμένων ευκαιριών του Παναθηναϊκού). Το γκολ αυτό κράτησε την ψυχολογία στα ύψη και έδωσε τη δυνατότητα στον Ίβιτς να διορθώσει τη μία ανορθογραφία που έκανε στον καταρτισμό της ενδεκάδας (η μαγκιά του από την άλλη ήταν η επιλογή-έκπληξη του Πέλκα που δεν υπήρχε σε κανένα ρεπορτάζ για το βασικό σχήμα των προηγούμενων ημερών).

Αυτή ήταν η επιλογή του Ουάρντα σε ρόλο οργανωτή. Ο Αιγύπτιος και λόγω χαρακτήρα και λόγω απειρίας δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του οργανωτή εντός τόσο κρίσιμου αγώνα. Ήθελε μονίμως να τρέχει μπροστά και αυτό τον οδηγούσε σε λανθασμένες επιλογές. Δεν είχε το καθαρό μυαλό και την εμπειρία να «παγώσει», όποτε έπρεπε τον ρυθμό, να πατήσει το φρένο και όχι μόνο γκάζι όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.

Όλα αυτά, σε αντίθεση με τον νεαρό μεσοεπιθετικό, τα έκανε ο πολύπειρος και άκρως ποιοτικός με τη μπάλα στα πόδια, Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Σουριναμέζος είχε λείψει και από τον πρώτο ημιτελικό (αν και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε κοπεί τότε από τη 18άδα λόγω ενός συμβάντος δύο μέρες πριν το παιχνίδι, το οποίο, όμως, ποτέ δεν επιβεβαίωσε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ). Και χθες ο Ίβιτς δεν άργησε να καταλάβει ότι δεν γινόταν να συνεχιστεί η εικόνα του πρώτου μέρους.

Η παρουσία του στο β΄’ μέρος ήταν καταλυτική. Όχι μόνο για τις πάρε-βάλε ασίστ που έδωσε σε Μάτος και Πρίγοβιτς, αλλά και για τη συνολική εικόνα του, τον τρόπο που λειτουργούσε, τις επιλογές που έκανε κάθε φορά που η μπάλα πήγαινε στα πόδια του. Στα λεπτά που αγωνίστηκε, φάνηκε πώς "κούμπωνε" τέλεια στην τριάδα των μέσων του ΠΑΟΚ έναντι δύο του Παναθηναϊκού που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις συνθήκες του αγώνα.

Ναι, σαφώς και έγειρε αποφασιστικά την πλάστιγγα η αποβολή του Χουλτ (δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι ήταν υπερβολική η δεύτερη κάρτα του Κύζα), όμως, αν κανείς αναλύσει ψύχραιμα και την εικόνα από το 46’ μέχρι το σημείο της αποβολής θα διαπιστώσει ότι ο ΠΑΟΚ είχε ήδη βάλει τις βάσεις για να επιβληθεί και το πιθανότερο θα ήταν να πάει το ματς στο 3-0 και χωρίς να έμενε ο Παναθηναϊκός με δέκα παίκτες.

ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Τι άλλο μένει από τη θριαμβευτική πρόκριση του ΠΑΟΚ; Ότι και οι πανηγυρισμοί μετά τη λήξη είχαν ένα μέτρο. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορείς να πανηγυρίσεις αν δεν κατακτήσεις πρώτα το Κύπελλο και οι μνήμες του τελικού του 2014 είναι ακόμη νωπές για να ξεχαστούν.

Σε ό,τι αφορά στην 6η Μαΐου, αυτό που οφείλουμε να υπογραμμίσουμε είναι ότι ο ΠΑΟΚ πάει με το ρόστερ του γεμάτο από τα μεγάλα όπλα του και όχι αποψιλωμένο όπως είχε συμβεί τότε με την απουσία των Αθανασιάδη, Κατσουράνη και Νάτχο.

Υ.Γ. Η επιβεβαίωση του ρεπορτάζ που εδώ και καιρό έχουμε γράψει για τη νέα Τούμπα ήρθε από τον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη. «Κατά 99% το νέο γήπεδο θα γίνει εδώ που είναι το τωρινό». Άρα, πλέον, από εδώ και στο εξής επικεντρωνόμαστε στον τρόπο (ολική ανακατασκευή ή κερκίδα-κερκίδα) και όχι στην τοποθεσία.

Photo credits: Eurokinissi