Ο ΠΑΟΚ έπαιξε για το όραμά του

Τι του 'μελλε να πάθει του Δημήτρη του Σαλπιγγίδη. Πέρσι που σκόραρε το "χρυσό γκολ" στον προημιτελικό Κυπέλλου στην Τούμπα με τον Ολυμπιακό να χρεώνουν την εμφάνισή του στο "πράσινο" παρελθόν του και στον ΠΑΟΚ... παραδοσιακά καλή διάθεση απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Φέτος που με δικό του τέρμα ολοκληρώθηκε ο θρίαμβος του ΠΑΟΚ επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, ακούνε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του ότι είχαν τόσο καλή απόδοση γιατί έχουν ανέβει στο... κόκκινο άρμα.

Ειδικά, μόλις πληροφορηθούν οι... ξερόλες ότι στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου οι παίκτες του Ολυμπιακού πανηγύρισαν έξαλλα την εύστοχη εκτέλεση του πέναλτι του Λίνο θα βρουν και... ένα πειστήριο για να στηρίξουν τα... ατράνταχτα επιχειρήματά τους.

Για ποιον αγωνίστηκαν, λοιπόν, χθες, οι παίκτες του ΠΑΟΚ, αφού δεν είναι ταγμένοι ούτε στο "πράσινο", ούτε στο "κόκκινο" στρατόπεδο; Η απάντηση αυτονόητη. Αγωνίστηκαν για τους ίδιους τους εαυτούς τους και τους χιλιάδες οπαδούς που τους ακολουθούν, για να δώσουν νόημα στο υπόλοιπο της περιόδου. Έχανε ή κέρδιζε ο ΠΑΟΚ, βαθμολογικά δεν θα άλλαζαν πολλά.

Όπως και να εξελισσόταν τα πράγματα, θα ήταν μέσα στα πλέι οφ και θα έπρεπε να κάνει εγκλήματα σε βάρος του για να μην εξασφαλίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Η άκρως πειστική εμφάνισή του έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα ότι είναι έτοιμος να διεκδικήσει δυνατά το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League.

Γέμισε το... κενό, για το οποίο είχαμε γράψει στο προηγούμενο άρθρο, που είχε δημιουργηθεί μετά τον αποκλεισμό από την Ουντινέζε. Ο Γκαρσία, ο Σαλπιγγίδης, ο Λίνο και η παρέα τους έβγαλαν ποδοσφαιρικό εγωισμό, βροντοφώναξαν "είμαστε και εμείς εδώ" και έδωσαν χρώμα στα επερχόμενα πλέι οφ.

Οι πινελιές Μπόλονι στο θρίαμβο

Για να πάμε και σ' αυτό καθαυτό το ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο κέρδισε τον Πααναθηναϊκό, αλλά το έκανε με όμορφό τρόπο. Με σωστό ποδόσφαιρο, ωραίους συνδυασμούς και ένα από τα δύο γκολ να είναι πραγματικά κατηγορίας "χάι λάιτς". Και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό φέτος. Και στα δύο ματς με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα το έκανε με εξίσου ωραίο τρόπο και αυτό αντανακλά και στην προπονητική φιλοσοφία του Μπόλονι.

Ο Ρουμάνος δεν πηγαίνει να... κλέψει τις νίκες όπως έκανε ο Σάντος στα περισσότερα ντέρμπι, αλλά επιδιώκει η ομάδα του να το κάνει επιβάλλοντας το δικό της παιχνίδι. Μπορεί να μην το πετυχαίνει σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα, έχει όμως ορισμένα διαστήματα που πραγματικά ξεδιπλώνει το ταλέντο της. Κι αυτή η ομάδα έχει ταλέντο.

Από τον ανυπέρβλητο Πάμπλο Γκαρσία, ο οποίος όταν είναι ξεκουραστος είναι σκέτη απόλαυση, τον κορυφαίο, για μένα, αριστερό μπακ των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, Άλβες Λίνο, τον σούπερ αθλητή και σταθερή αξία Δημήτρη Σαλπιγγίδη, τον Ρουμάνο-πολυεργαλείο Κοστίν Λάζαρ, τον υψηλού πλέον επιπέδου στόπερ και αρχηγό Στέλιο Μαλεζά και τον συνεχώς εξελισσόμενο φορ, Στέφανο Αθανασιάδη που χθες κόντρα στον Σαριέγκι έδειξε ότι έμαθε καινούρια πράγματα από τις μάχες του με τους σούπερ στόπερ της Ουντινέζε.

Ο Χαλκιάς είχε πολλά κίνητρα μαζεμένα

Δεν ξέχασα να συμπεριλάβω στην αναφορά μου ούτε τον Χαλκιά, ούτε τον Αποστολόπουλο. Ο πρώτος πιθανόν να έκανε το καλύτερο παιχνίδι του από τη μέρα που ήρθε στον ΠΑΟΚ. Είχε, όμως, μεγάλο κίνητρο για να το κάνει και όπως γνωρίζουμε όλοι, το πιο σημαντικό πράγμα για να πετύχεις κάτι στη ζωή είναι το κίνητρο.

Ο Χαλκιάς, λοιπόν, προερχόταν από ένα διάστημα πλήρους απραξίας και πολλοί μιλούσαν για ένα κεφάλαιο που κλείνει για τον ΠΑΟΚ. Με δεδομένη την απόφαση που υπάρχει στην "ασπρόμαυρη" ΠΑΕ να προωθούνται νέα παιδιά, γνώριζε ακόμη ότι αγωνίστηκε γιατί ο Γλύκος δεν ήταν απολύτως έτοιμος. Άρα όφειλε να είναι καλός για να έχει πιθανότητες να αγωνιστεί ξανά. Και δεν ήταν μόνο καλός, ήταν σούπερ και μπράβο του.

Ο έμπειρος τερματοφύλακας βγήκε δυνατά στο προσκήνιο, κράτησε ζωντανές τις ελπίδες του για κλήση στην Εθνική εν όψει EURO 2102 και ανέβασε τις μετόχές του, λίγους μήνες πριν εκπνεύσει το συμβόλαιό του με τον ΠΑΟΚ.

Η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού, λοιπόν, από τον Μπόλονι πέτυχε (όπως και στην περίπτωση Αθανασιάδη που αρχικά τον προόριζε για παγκίτη) και αποδείχθηκε ότι ο Ρουμάνος ξέρει πολύ καλά τα μυστικά του επαγγέλματος.

Το μόνο για το οποίο μας έχει αφήσει με απορία είναι γιατί τόσο καιρό... έκρυβε τον Αποστολόπουλο. Ο νεαρός έδειξε ότι σε όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας δεξιός οπισθοφύλακας είναι πάνω από το μέσο όρο και αν συνεχίσει στο δρόμο που βαδίζει στα δύο τελευταία ματς, σύντομα θα γίνει μία υπολογίσιμη μονάδα.