Ο ΠΑΟΚ που ξέρουμε και ο ΠΑΟΚ που θέλουμε
Πιο ρεαλιστής από ποτέ εμφανίστηκε ο Θόδωρος Ζαγοράκης στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του μετά από καιρό και έθεσε θέματα σοβαρού προβληματισμού για όλη την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ο Κώστας Πετρωτός αναλύει το πώς ο πρόεδρος της ΠΑΕ επιχείρησε δυναμικό μπάσιμο στην επόμενη μέρα του συλλόγου.
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Θόδωρο Ζαγοράκη από την πρώτη μέρα της προεδρικής παρουσίας του στον ΠΑΟΚ είναι το περιβόητο... "χαμηλά η μπάλα". Έτσι πορεύτηκε τα τρία πρώτα χρόνια της θητείας του και παραλίγο να οδηγήσει τον "Δικέφαλο" στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το Μάιο του 2010.
Πέρσι που αποφάσισε να το εγκαταλείψει βγαίνοντας επιθετικά με τη δήλωση "πάμε για τον τίτλο", η ομάδα βίωσε διάφορους κραδασμούς. Αυτή ήταν η εξαίρεση, όμως, που επιβεβαιώνει τον κανόνα στον οποίο και πάλι πορεύεται με το... καλημέρα στη νέα περίοδο.
"Φέτος ξεκινήσαμε από το Α" είπε αναφερόμενος στην επιλογή Μπόλονι, θέλοντας να δείξει ότι είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει την ορθολογική σειρά των πραγμάτων. Δεν μίλησε για τίτλους και πρωταθλήματα, ενώ προανήγγειλε σταδιακή προώθηση νεαρών παικτών από τις Ακαδημίες και όχι μόνο, κάτι που αποτελεί τη μοναδική σοβαρή διαφοροποίηση σε σχέση με το πετυχημένο μοντέλο Σάντος.
Ακόμη, ήταν ξεκάθαρος, σε ό,τι έχει να κάνει με το ενδεχόμενο πωλήσεων. Η ΠΑΕ είναι "ανοιχτή" αν υπάρχει συμφέρουσα προσφορά από το εξωτερικό, όχι όμως και από ανταγωνιστική ομάδα εντός των συνόρων, που αν θέλει να πάρει ένα παίκτη του "Δικεφάλου" θα πρέπει να καταθέσει μυθική, για τα ελληνικά δεδομένα, πρόταση.
Ως εδώ, όλα καλά, αφού ο Ζαγοράκης έχει αποδείξει ότι κατέχει πολύ καλά το θέμα της διαχείρισης του αγωνιστικού τμήματος.
Η κραυγή αγωνίας του προέδρου
Όσο άριστα, όμως, και να κινηθεί ο Ζαγοράκη στο αγωνιστικό τμήμα, ο ΠΑΟΚ θα εξακολουθεί να έχει μειονέκτημα σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές του. Θα ρίξει το βάρος στη γνώση του αντικειμένου, στη δουλειά σε βάθος για την οποία φημίζεται ο Μπόλονι, στην προώθηση ταλέντων, όμως το... ταβάνι στα χρήματα που θα έχει διαθέσιμα να ξοδέψει θα παραμείνει.
Οι απλοί οπαδοί θα συνδράμουν με 10 εκ. ευρώ, τα έσοδα από τα τηλεοπτικά θα κυμανθούν κοντά στα 4 εκ., οι χορηγίες και τα μπόνους από ενδεχόμενη ευρωπαϊκή πορεία θα φέρουν άλλα 9 εκ. Χονδρικά, με 25 εκ. ευρώ ο "Δικέφαλος" θα πρέπει να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη και τον Παναθηναϊκό των πολυμετοχικών που δεν... τα στάζουν πλέον, δεν παύουν όμως να έχουν αρκετά χρήματα στις τσέπες τους. Πόσο ρεαλιστικό, κατά συνέπεια, είναι να ζητά η οικογένεια του ΠΑΟΚ από τον Ζαγοράκη να φέρει τον τίτλο στην Τούμπα; Πώς μπορεί κανείς να του ζητήσει επιτακτικά να μην πουλήσει τον Βιεϊρίνια και να φέρει και δύο, τρεις ακόμη παίκτες κλάσεις για να κάνει την υπέρβαση;
Δεν χρειάζεται κανείς να δώσει απάντηση στα ρητορικά, ούτως ή άλλως, ερωτήματα που τίθενται παραπάνω. Αρκεί να θυμηθεί τον εκνευρισμό που έβγαλε ο Ζαγοράκης μιλώντας για το θέμα του νέου γηπέδου. "Μιλάμε για το νέο γήπεδο εδώ και τρία χρόνια. Είχαμε πει για μία επιτροπή γηπέδου, ακόμη δεν έχουμε δει κάτι. Ο ΑΣ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και έτσι όπως πηγαίνει η οικονομική κατάσταση πρέπει να γίνει το γήπεδο" είπε χαρακτηριστικά, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ξεκάθαρα ότι μία νέα Τούμπα είναι ο μόνος δρόμος για να κάνει το επόμενο βήμα εξέλιξής του ο ΠΑΟΚ.
Ας το "χωνέψουν" για τα καλά απλοί και μη φίλοι της ομάδας και ας αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο θέμα. Σαφώς και η εταιρία που θα αναλάβει να φτιάξει ένα νέο γήπεδο θα το κάνει για να βγάλει κέρδη. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να δώσει για να πάρει. Μόνο που τα οφέλη για τον ΠΑΟΚ θα γείρουν την ζυγαριά ξεκάθαρα υπέρ του.
Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή, ο σύλλογος εκτός από ΠΑΟΚτσηδιλίκι χρειάζεται και τεχνοκρατική αντίληψη, αν θέλει να κοιτάζει πλέον κατάματα τους ανταγωνιστές του.