Ο ΠΑΟΚ πρέπει να χαράξει στρατηγική

Δεν ήταν ΠΑΟΚ για μεγάλες προσδοκίες αυτός που εμφανίστηκε χθες το βράδυ στην Τούμπα κόντρα στην Καραμπάγκ. Άχρωμος, άγευστος, χωρίς εμπνεύσεις. Τα γράψαμε και στην κριτική του αγώνα και δεν χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε γιατί πλέον καταντά κουραστικό.

Ο ΠΑΟΚ έχει αρχίσει να γίνεται προβλέψιμος κι αν ένας προπονητής “διαβάσει” καλά τον τρόπο παιχνιδιού του, όπως έκανε άριστα και στα δύο ματς ο Γκουρμπάν Γκουρμπάνοφ, μπορεί να τον “βραχυκυκλώσει”.

Αυτό, βέβαια, με την προϋπόθεσή ότι και ο ίδιος ο ΠΑΟΚ θα έβαζε το χεράκι του. Σε κακή βραδιά αρκετοί παίκτες, ο Ίβιτς όχι στα καλύτερά του στο κοουτσάρισμα. Μία ομάδα με (ψυχολογική κυρίως) κούθραση μαζεμένη να μην μπορεί να αντιδράσει στο έξυπνο παιχνίδι του αντιπάλου.

Ο ΠΑΟΚ είναι ουσιαστικά με το ενάμιση πόδι εκτός συνέχειας Europa League. Οι οπαδοί που βρέθηκαν χθες στην Τούμπα γιούχαραν αρκετά στο φινάλε, ο Σαββίδης πήγε στα αποδυτήρια και ζήτησε εξηγήσεις από τους παίκτες για την κακή εμφάνιση, τονίζοντας παράλληλα ότι τους πιστεύει. Μαστίγιο και καρότο. Πράγματα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή γι' αυτό και ο ΠΑΟΚ έχει μείνει δύο και πλέον χρόνια χωρίς εντός έδρας νίκη στη φάση των ομίλων του Europa League (η τελευταία το 6-1 επί της Ντιναμό Μινσκ στις 28 Σεπτεμβρίου του 2014).

Έχει αρχή και τέλος αυτός ο ΠΑΟΚ, ας μην τον αδικούμε

Κι όμως, στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε προσωπικά νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ αυτή την ομάδα και το έργο που έχει κάνει ο Ίβιτς και οι συνεργάτες του. Ο Σέρβος τεχνικός μπορεί να έχει κάνει λάθη απειρίας (κάπως έτσι χαρακτηρίζω, για παράδειγμα, την αλλαγή “τα παίζω όλα για όλα” του Μπίσεσβαρ στο “Καραϊσκάκη” ενώ θα μπορούσε στα τελευταία λεπτά να επιδιώξει να κλειδώσει το “Χ” που θα ήταν πολύτιμο), όμως παρουσιάζει μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Με ισορροπία στις γραμμές της, νοικοκυριό στο παιχνίδι της και κάποια πολύ θετικά χαρακτηριστικά όπως το παιχνίδι από τα άκρα που “μπλόκαρε” χθες η Καραμπάγκ.

Αυτός είναι και ο λόγος που άπαντες συμφωνούν στο τι λείπει από τον ΠΑΟΚ. Υπάρχει ένας κορμός που τους επιτρέπει να κρίνουν. Ένα "οκτάρι" με προσωπικότητα, ικανότητα να παίζει box to box και να απειλεί την αντίπαλη εστία, ένας επιθετικός με έφεση στο σκοράρισμα και ένας μεγάλος στόπερ.

Αυτό το τελευταίο θα το τονίσω ιδιαίτερα γιατί (και) χθες η εικόνα του Βαρέλα ήταν αποκαρδιωτική. Δεν έκανε το μεγάλο λάθος (αν και έπρεπε να πάει πιο επιθετικά στο μαρκάρισμα στον Μίτσελ στη φάση του γκολ), αλλά δεν έκανε και κάτι με τη μπάλα στα πόδια για να δικαιολογήσει ότι ήταν η μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού για την αγορά του οποίου δαπανήθηκε πάνω από 1 εκατ. ευρώ. Η μπάλα πέρασε ουκ ολίγες φορές από τα πόδια του και ΟΥΤΕ ΜΙΑ δεν επιχείρησε να ανέβει μερικά μέτρα στον αγωνιστικό χώρο για να “ανοίξει” τη μεσαία γραμμή της Καραμπάγκ. Παράλληλο ποδόσφαιρο και μονίμως πάσα στον παίκτη που είχε δίπλα.

Οι μεταγραφές είναι άκρως απαραίτητες σ' αυτόν τον ΠΑΟΚ και μπορούν, αν είναι στοχευμένες, να τον ανεβάσουν αμέσως επίπεδο, όμως, όπως είπε και ο Ίβιτς, απέχουμε ακόμη δύο μήνες απ[ό το άνοιγμα της μεταγραφικής περιόδου.

Μέχρι τότε πρέπει και ο ίδιος ο Σέρβος τεχνικός να "ανοίξει" τις επιλογές του, να αφήσει εκτός ενδεκάδας κάποιους παίκτες γιατί μόνο φθορά έχουν όσο αγωνίζονται, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Αθανασιάδη. Ειδικά για τον Κλάους δεν μπορεί να μην διακρίνει κανείς ότι από τη στιγμή που έγινε γνωστή δημόσια η παραδοχή του Σαββίδη στο δ.σ. της ΠΑΕ πως έκανε λάθος που δεν τον πούλησε, έχει πέσει ακόμη περισσότερο η απόδοσή του.

Το μεγαλύτερο μάθημα είναι η ιεράρχηση στόχων

Το πιο σοβαρό συμπέρασμα δεν είναι τίποτα από όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Αφορά στον γενικότερο αγωνιστικό σχεδιασμό του ΠΑΟΚ που χαρακτηρίζεται από έλλειψη στρατηγικής. Ο ΠΑΟΚ μπαίνει σε κάθε αγωνιστική περίοδο με το σκεπτικό “τα κυνηγάω όλα”. Δεν ιεραρχεί τους στόχους του. Κάθε ομάδα θέλει να διακρίνεται σε όλες τις διοργανώσεις, όμως μετρά τις δυνάμεις της και κάνει τον σχεδιασμό της.

Στον ΠΑΟΚ που χτίζει από την αρχή εδώ και τέσσερις μήνες, αυτό δεν έγινε. Ούτε φέτος, ούτε σε κανένα από τα προηγούμενα χρόνια. Όλες οι διοργανώσεις θεωρούνται το ίδιο σημαντικές και στο τέλος ο ΠΑΟΚ δεν πετυχαίνει σε καμία αυτό που επιδιώκει. Είναι, όμως, δυνατόν μία νέα ομάδα να μην βάζει τις διοργανώσεις σε σειρά προτεραιότητας;

Κακά τα ψέματα, στον ΠΑΟΚ αυτό που “καίει” περισσότερο απ' όλα είναι η κατάκτηση ενός τίτλου. Θα έπρεπε, λοιπόν, έχοντας εξασφαλίσει τον μίνιμουμ στόχο της παρουσίας σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης και μπαίνοντας στο καυτό δίμηνο Οκτωβρίου Νοεμβρίου με τα σερί παιχνίδια να είχε ιεραρχήσει: Πρώτα Ελλάδα (Πρωτάθλημα-Κύπελλο) και μετά Ευρώπη. Να μοιραστούν κάποιοι παίκτες σε διαφορετικές διοργανώσεις και να γίνει ένα ροτέισιον με ξεκάθαρο πλάνο. Για παράδειγμα, παίκτες όπως ο Κϊτσιου ή ο Χαρίσης θα μπορούσαν να είχαν παίξει περισσότερο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια για να παρουσιάζονται φρέσκοι άλλοι συμπαίκτες τους εντός συνόρων. Αυτή η τακτική θα δημιουργούσε και εσωτερικό ανταγωνισμό για τις θέσεις που μόνο καλός θα ήταν για τον ΠΑΟΚ.

Αυτό δεν γίνεται γιατί δεν ζητά οι Σαββίδης να γίνεται. Αντίθετα, θέλει να διεκδικηθούν μα τε καλύτερα δυνατά όπλα όλες οι διοργανώσεις και έτσι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται να έχει απώλειες. Παρατηρήστε ότι σε κάθε “γκρουπ” αγώνων σε Ελλάδα-Ευρώπη υπάρχουν βαθμολογικές απώλειες είτε στο Πρωτάθλημα, είτε στην Ευρώπη. Πάει για όλα και στο τέλος κινδυνεύει να τα χάσει όλα.

Ο Ιβάν Σαββίδης θα πρέπει να χαράξει μία στρατηγική από 'δω και πέρα για να μην αδικεί την επένδυσή του. Από τη στιγμή που όλος ο μηχανισμός έχει ανάγκη έναν τίτλο πρέπει να ιεραρχήσει ως πρώτο στόχο αυτό. Δεν σημαίνει ότι θα αδιαφορήσει για τους άλλους ή θα αποτύχει εκ των προτέρων σ' αυτούς. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι θα έχει καθαρές σκέψεις για το τι πραγματικά θέλει και θα παρουσιάζει μία ομάδα με περισσότερη ενέργεια και λιγότερο ταλαιπωρημένη. Στη φάση που χτίζεται ο ΠΑΟΚ αυτό είναι που θα τον εξελίξει. Θα έρθει αργότερα η ώρα να βάζει όλους τους στόχους στο ίδιο περίπου επίπεδο.