Ο ΠΑΟΚ πρέπει να "δαμάσει" την Τούμπα

Φόβος και τρόμος η Τούμπα για κάθε αντίπαλο εδώ και δεκαετίες. Έλα, όμως, που φέτος αποτελεί μπελά και για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Σκεφτείτε μόνο τις πίκρες που βίωσε μέσα στο σπίτι του.

Αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Ατρόμητο, ήττα με κάτω τα χέρια και έξοδος από το Europa League από την Ουντινέζε. Και επιπλέον 15 βαθμοί χαμένοι στο πρωτάθλημα. Τους δέκα από αυτύς να είχε, τώρα θα "χτυπούσε" κορυφή.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, τόσο ο Μπόλονι όσο και οι λίγοι από τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ που έκαναν δηλώσεις μετά τον αγώνα με τον Αστέρα, προσπάθησαν να εξηγήσουν πώς καταφέρνουν και η Τούμπα τους πληγώνει.

" Πρέπει να μάθουμε να χτίζουμε στην έδρα μας και να χτίζουμε γρήγορα" είπε ο Μπόλονι, ενώ ο Γιώργος Γεωργιάδης από την πλευρά του τόνισε: " Πρέπει να μάθουμε να τελειώνουμε γρήγορα τα ματς με υποδεέστερες ομάδες. Αν βάζουμε ένα γρήγορο γκολ όλα είναι εύκολα μετά...".

Κοινό σημείο στις τοποθετήσεις και των δύο το γρήγορο γκολ. Όσες φορές ο ΠΑΟΚ το είχε φέτος,πέτυχε άνετες νίκες και μέσα στην έδρα του, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του πρώτου γύρου κόντρα στην ΑΕΚ, όταν σημείωσε τρία γκολ στο πρώτο μέρος.

Το γρήγορο γκολ είναι η καλύτερη προστασία απέναντι στην τρομερή πίεση που άθελά της δημιουργεί η καυτή "ασπρόμαυρη" κερκίδα και λυγίζει ακόμη και τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές. Όταν το γκολ δεν έρχεται γρήγορα, το άγχος βαραίνει τα πόδια, η νευρικότητα κάνει την εμφάνισή της και οι αντίπαλοι αναθαρρούν.

Στην περίπτωση, βέβαια, του Αστέρα, επειδή οι παίκτες του γνώριζαν καλά πόση πίεση έχουν οι αντίπαλοί τους, φρόντισαν να τη μεγαλώσουν, κυνηγώντας από την αρχή το γκολ. Και το κατάφεραν εις... τριπλούν, αφού στο 17΄ το ματς ήταν 0-3.

Πόσο εύκολο, όμως είναι να έρθει το γρήγορο γκολ στην Τούμπα, όταν οι αντίπαλοι δίνουν ελάχιστους χώρους σε σχέση με τα εκτός έδρας ματς; Αν λειτουργήσουν αποτελεσματικά το παιχνίδι από τα άκρα και οι στημένες φάσεις, έχει καλώς. Διαφορετικά, ο ΠΑΟΚ δυσκολεύεται να βρει λύσεις.

Η έλλειψη ενός μεσοεπιθετικού που διαθέτει την ικανότητα να βγάζει την τελική-κυρίως κάθετη-πάσα σε κλειστό χώρο είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Στα καλά χρόνια του Ίβιτς ο "Δικέφαλος" έβρισκε λύσεις, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον.

Αν υπάρχει άλλος τρόπος να καλυφθεί η συγκεκριμένη αδυναμία, αυτό το γνωρίζουν μόνο ο Μπόλονι και οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Εμείς θα το μάθουμε στα πλέι οφ, γιατί εκεί πλέον θα κριθεί η φετινή σεζόν για τον ΠΑΟΚ.

Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη δυσκολία στην Τούμπα για τον ΠΑΟΚ που δεν την αντιμετωπίζει στα εκτός έδρας παιχνίδια. Οι χώροι που αναγκαστικά δίνει στον αντίπαλο γιατί είναι υποχρεωμένος ως γηπεδούχος να έχει αυτός πρωτοβουλία κινήσεων. Δυστυχώς, αυτός ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει τον μέσο που θα παίξει box to box και θα έχει τις γρήγορες επιστροφές που απαιτεί το ποδόσφαιρο κυριαρχίας.

Αυτή η αδυναμία δεν φαίνεται όταν ο ΠΑΟΚ δίνει παιχνίδια στα οποία κυνηγά δύο αποτελέσματα-για παράδειγμα στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Όταν όμως, ψάχνει οπωσδήποτε τη νίκη, το πρόβλημα είναι εμφανέστατο. Όλα όσα περιγράφω είναι ζητήματα που (οφείλουν να) απασχολούν το Μπόλονι εν όψει πλέι οφ.

Εκεί θα κριθούν τα πάντα για τον ΠΑΟΚ και γι΄αυτό οφείλει να είναι έτοιμος για όλα τα στυλ παιχνιδιού που τυχόν θα του χρειαστούν. Βέβαια, πριν φτάσουμε στα πλέι οφ, καλό είναι να κάνει και ένα σερί νικών για να μαζέψει τους βαθμούς που θα τον βάλουν από καλή θέση εκκίνησης στην εξτρά διαδικασία αγώνων.

Η άδεια Τούμπα έστειλε και μήνυμα

Μπορεί η έκβαση της αναμέτρησης του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα να μην... έδωσε πολύ χώρο για άλλου είδους συζητήσεις, ωστόσο η εικόνα της άδειας Τούμπας (μόλις 6894 τα εισιτήρια) δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Σαφώς και το τσουχτερό κρύο, αλλά και οι οικονομικές δυσκολίες έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά μετά από μία τόσο μεγάλη νίκη όπως αυτή του Παναθηναϊκού, θα περίμενε κανείς να δει πολύ κόσμο στις κερκίδες.

Προφανώς η απουσία των πολλών οφείλεται στα όσα προέκυψαν μέσα από τη Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ και τα στοιχεία που δόθηκαν στους μικρομετόχους για τα ανοίγματα της περιόδου Ζαγοράκη.

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ που αποτελεί το μεγαλομέτοχο αυτής της ομάδας είναι λογικό να αισθάνεται πικραμένος και... ξενερωμένος με όλα όσα μαθαίνει. Και ο μεγαλύτερος "πονοκέφαλος" του Ζήση Βρύζα θα πρέπει να είναι πώς θα τον "ζεστάνει" και πάλι.

Δεν είναι καθόλου εύκολο το έργο του, ειδικά στην εποχή που ζούμε. Μέσα σ' όλα και ο Θόδωρος Ζαγοράκης οφείλει να μιλήσει πιο ανοιχτά και αναλυτικά για τη δική του περίοδο διοικησης, γιατί η γραπτή δήλωσή του μεσοβδόμαδα, μπορεί να έκανε γνωστό το "θυμό" που νιώθει για πράγματα που του χρεώνονται πέρα από τα λάθη στην οικονομική πολιτική της ΠΑΕ, ωστόσο δεν απαντά στα ερωτήματα των χιλιάδων ΠΑΟΚτσήδων που τον στήριξαν τόσο "δυνατά" τα προηγούμενα 4,5 χρόνια.