Πολλά μπορεί κανείς να πει για την κατάσταση στον ΠΑΟΚ μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις, σήμερα του Ζήση Βρύζα και του Παντελή Κωνσταντινίδη, και την προηγούμενη εβδομάδα του Θόδωρου Ζαγοράκη. Προσωπικά θα προσπαθήσω να σταθώ σ' ένα πόρισμα που δίνει και το στίγμα της επόμενης μέρας:

Ότι ο ΠΑΟΚ, τα δύο προηγούμενα χρόνια, ζούσε σε μία κατάσταση πλασματικής ευμάρειας, εντελώς "ξένη" με τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της ομάδας. Με απλά λόγια, τα πόδια του απλώθηκαν πέρα από το πάπλωμα, κυρίως λόγω του ενθουσιασμού που επικρατούσε από τη συνεχή αγωνιστική άνοδο της ομάδας και το "ζωντάνεμα" του ονείρου για την κατάκτηση ενός τίτλου.

Τώρα, όμως, ήρθε το "καμπανάκι" της UEFA για να συνεφέρει τους πάντες. Για την ακρίβεια, να τους επαναφέρει στο δρόμο που είχαν μπει το καλοκαίρι του 2007. Αυτόν της εξυγίανσης, του νοικοκυρέματος και της οργάνωσης της εταιρίας σε τεχνοκρατικά πλαίσια (στα οποία η δουλειά έμεινε στη μέση μετά την αποχώρηση του Γιάννη Παπαδόπουλου από την ΠΑΕ) και παράλληλα, στο δρόμο της παραγωγής παικτών.

Ευτυχώς, την εποχή της ευμάρειας, Ζαγοράκης και Βρύζας είχαν την πρόνοια να ρίξουν αρκετά χρήματα στα τμήματα υπόδομής. Να επενδύσουν (αυτή, ναι, ήταν πραγματική επένδυση) στην παραγωγή παικτών και τώρα, να που έφτασε η ώρα να περιμένουν από εκεί τις λύσεις για το μέλλον.

Απαραίτητη διευκρίνιση σ' αυτό το σημείο: Με όσα αναφέρω πιο πάνω, σαφώς, δεν υποστηρίζω ότι ο ΠΑΟΚ δεν έπρεπε να πάρει παίκτες όπως ο Γκαρσία, ο Κοντρέρας και ο Σαλπιγγίδης. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι παικταράδες πάνω στους οποίους στήθηκε όλο το οικοδόμημα του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια.

Το πρόβλημα άρχισε, χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι οι παίκτες γι' αυτό, με την απίστευτη για τα δεδομένα μεταγραφή του ΠΑΟΚ, του Κουτσιανικούλη, την έλευση του Φιλομένο, του Εντίνιο, του Σαβίνι, του Κριστιάνο, του Μπιζέρα και ίσως και κάποιων ακόμη που δεν αναφέρω, η παρουσία των οποίων στον πάγκο ή την εξέδρα, με τα συμβόλαιά τους να είναι αρκετά υψηλά, αποτελούσε πραγματική πολυτέλεια για τον ΠΑΟΚ.

Τρεις, τέσσερις παίκτες-κολώνες τους "σήκωνε" το βαλάντιο του ΠΑΟΚτσή, όχι όμως παραπάνω. Μάλιστα, αν αυτές οι κινήσεις υπερβολής δεν γίνονταν, ενδεχομένως ο ΠΑΟΚ να προχωρούσε πιο γρήγορα στην αξιοποίηση των παικτών που έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του.

Όλα αυτά, πλέον, είναι παρελθόν και η αναφορά τους γίνεται γιατί μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως "μπούσουλας" για το μέλλον. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε, άλλωστε, ότι ο Ζήσης Βρύζας ομολόγησε ότι σε πολλά θέματα οι διοικούντες τον ΠΑΟΚ είχαν άγνοια και ότι κάποια στιγμή η ίδια η εταιρία τους ξεπέρασε.

Πλέον, πιο έμπειροι και πιο σοφοί, ξέρουν τι χρειάζεται για να επιστρέφει ο ΠΑΟΚ σε ένα μοντέλο που πραγματικά του ταιριάζει. Αυτό της αξιοποίησης των δικών του παιδιών, που σε συνδυασμό με στοχευμένες μεταγραφικές κινήσεις μπορούν να κάνουν τον ΠΑΟΚ ανταγωνιστικό.Εκτός κι αν δεήσει επιτέλους η οικογένεια του ΠΑΟΚ να κινηθεί πιο μεθοδικά στο θέμα των επενδυτών, χρησιμοποιώντας και το τεράστιο ατού που έχει και δεν είναι άλλο από το ιδιόκτητο γήπεδο της Τούμπας.

Υ.Γ. 1: Για να σας φέρω και ένα παράδειγμα άγνοιας, να πω μόνο ότι πριν δύο χρόνια αποκλείεται να άκουγες στον ΠΑΟΚ ότι "όταν ένας παίκτης είναι απλήρωτος για μήνες, η ΠΑΕ χάνει το όποιο διαπραγματευτικό ατού έχει απέναντί του"...

Υ.Γ. 2: Το δύσκολο 2011 φεύγει και η αλήθεια είναι ότι πραγματικά είναι δύσκολο να ευχηθεί κανείς το 2012 που έρχεται να είναι λιγότερο σκληρό. Το μόνο που μας απομένει να ζητάμε ο ένας για τον άλλο είναι να έχουμε την υγεία μας για να αντέξουμε τις αντιξοότητες που καθημερινά βρίσκουμε μπροστά μας